Ένας από τους διασημότερους ζωγράφους της Βικτοριανής εποχής ήταν ο Τζον Έβερετ Μιλαί (1829-1896), το σημαντικότερο έργο του οποίου μέχρι σήμερα θεωρείται η "Οφηλία", το πορτρέτο μιας γυναίκας που κείτεται νεκρή μέσα σ' ένα ποτάμι. Ο συγκεκριμένος πίνακας, που αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού μέχρι σήμερα και αξιολογείται ως αριστουργηματικός, είναι υπεύθυνος για μια τραγωδία, αφού εξ αιτίας του σκοτώθηκε το μοντέλο που πόζαρε εμπνέοντας τον καλλιτέχνη.
Η γυναίκα που πόζαρε για τον πίνακα "Οφηλία" ήταν η διάσημη στην εποχής της καλλιτέχνης και μοντέλο γνωστών ζωγράφων, Ελίζαμπεθ Σιντάλ, η οποία μάλιστα δύο χρόνια πριν το θάνατο της παντρεύτηκε τον ποιητή Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι, του οποίου υπήρξε μούσα. Ο Ροσέτι ανήκε στην "Προραφαηλιτική Αδελφότητα", το καλλιτεχνικό ρεύμα που εκπροσωπούσε στην ζωγραφική και ο Μιλαί, και μάλιστα ήταν αρραβωνιασμένη μαζί του το 1852, όταν πόζαρε για την "Οφηλία".
Επειδή ήταν χειμώνας, η Σιντάλ και ο Μιλαί δεν πήγαν στην εξοχή, σε κάποιο πραγματικό ποτάμι, αλλά το μοντέλο πόζαρε σε μια μπανιέρα. Αν και χρησιμοποιήθηκαν λάμπες για να ζεστάνουν κάπως το νερό, κάποια στιγμή εξαντλήθηκαν. Το νερό πάγωσε, όμως η Σιντάλ δεν παραπονέθηκε καθόλου. Συνέχισε να ποζάρει επί ώρες για το καλό της τέχνης. Και όντως, το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό, που εντυπωσιάζει μέχρι σήμερα, όμως παράλληλα σήμανε και η αρχή του τέλος για τη μούσα του Μιλαί.
Η Σιντάλ, που ούτως ή άλλως ήταν φιλάσθενη, έπαθε πνευμονία και ακολούθησε την ενδεδειγμένη θεραπεία της εποχής, που ήταν το λάβδανο, δηλαδή ένα μείγμα αλκοόλ και οπίου. Και μπορεί να θεραπεύθηκε από την πνευμονία εκείνη, όμως εθίστηκε στα ναρκωτικά, ενώ ο εθισμός της συνεχίστηκε για μια δεκαετία, μέχρι το θάνατο της στις 11 Φεβρουαρίου 1862. Λίγο καιρό αφότου έμαθε ότι ήταν έγκυος στο δεύτερο της παιδί με τον ποιητή Ροσέτι, η Σιντάλ αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση.
Δυστυχώς, το ανθρώπινο δράμα δεν σταμάτησε εδώ, αλλά ακολούθησε ένας προσβλητικός, όσο και τραγικός επίλογος. Ο Ροσέτι, υποφέροντας από το θάνατο της συζύγου του, σκέφτηκε να θάψει μαζί της την ποιητική συλλογή που ετοίμαζε εκείνη την περίοδο, τοποθετώντας τα χειρόγραφα μέσα στο φέρετρο. Εξαιρετικά τρυφερή κίνηση, θα σκεφτείτε.
Όμως, επτά χρόνια μετά, όταν ο πόνος είχε απαλυνθεί, ο Ροσέτι μετάνιωσε για τη βεβιασμένη εκείνη κίνηση του και ζήτησε να γίνει εκταφή του σώματος της Σιντάλ, ώστε να ανακτήσει τα χειρόγραφα του και να εκδώσει την ποιητική του συλλογή. Τόσο αντέχει μια αυθόρμητη πράξη αγάπης.. Και όλα ξεκίνησαν από έναν πίνακα!
Αναδημοσίευση από εδώ
Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου