Πως οι σκέψεις, επηρεάζουν τα γονίδια

Τα γονίδιά μας εξελίσσονται μέσα σε ένα ισχυρό πεδίο που δημιουργείται από τις σκέψεις και τις προθέσεις μας. Ο Rupert Sheldrake, διακεκριμένος βιολόγος και συγγραφέας πάνω από 80 επιστημονικών εργασιών σχετικών με το θέμα, είναι αντίθετος με την κυρίαρχη τάση της επιστήμης και προσπαθεί να αλλάξει το δόγμα της για το συγκεκριμένο ζήτημα εδώ και δεκαετίες:

«Ο μορφικός συντονισμός είναι μια διαδικασία κατά την οποία η αυτο-οργάνωση των συστημάτων κληρονομεί μια μνήμη από προηγούμενα παρόμοια συστήματα. Με άλλα λόγια, ο μορφικός συντονισμός σημαίνει ότι οι νόμοι της φύσης μοιάζουν περισσότερο με συνήθειες. Η υπόθεση του μορφικού συντονισμού οδηγεί επίσης σε μια ριζικά καινούρια ερμηνεία της αποθήκευσης της μνήμης στον εγκέφαλο καθώς και της βιολογικής κληρονομιάς. Η μνήμη δεν χρειάζεται να αποθηκεύεται στον εγκέφαλο με υλική μορφή, η οποία μοιάζει περισσότερο με τηλεοπτικό δέκτη παρά με συσκευή εγγραφής βίντεο που συντονίζεται με επιρροές από το παρελθόν.

Η βιολογική κληρονομιά δεν είναι απαραίτητο να κωδικοποιείται εξ ολόκληρου στα γονίδια ή τις επιγενετικές τροποποιήσεις των γονιδίων. Ένα μεγάλο μέρος της εξαρτάται από τον μορφικό συντονισμό των προγόνων. Έτσι, κάθε άτομο κληρονομεί μια συλλογική μνήμη από τους προγόνους του ενώ συμβάλλει και το ίδιο στη συλλογική μνήμη επηρεάζοντας τις μελλοντικές γενιές».

Ο Sheldrake ονομάζει αυτό το πεδίο «εκτεταμένο νου». Χρειάστηκε να υπερασπιστεί τη θεωρία του ξανά και ξανά από ανθρώπους που τον αποκαλούσαν εκκεντρικό. Στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Science Set Free» ασχολείται με τη θεωρία του σε μεγάλο βαθμό, αλλά προς το παρόν θα την εκθέσουμε συνοπτικά.

Συνδεδεμένοι, αλλά ταυτόχρονα ξεχωριστοί

Η θεωρία του μορφικού συντονισμού υποθέτει ότι συνδεόμαστε μεταξύ μας, ακόμη κι αν εμφανιζόμαστε ως ξεχωριστοί οργανισμοί και σ’ αυτόν τον τομέα πραγματοποιείται η επικοινωνία (μεταξύ των κυττάρων, του DNA, των σωματιδίων κλπ). Ενώ η Νευτώνεια επιστήμη εξήγησε τη θεωρία της βαρύτητας περιγράφοντας την αόρατη δύναμη που κρατά τα πάντα ενωμένα, η ίδια επιστημονική επιχειρηματολογία διαίρεσε επίσης τα πάντα σε ξεχωριστές, μηχανιστικές, υλικές κατηγορίες. Γιατί είναι ένα μήλο διαφορετικό από μια ντομάτα ή μια μέλισσα διαφορετική από έναν λωτό; Πώς το DNA γνωρίζει πώς να δημιουργήσει ένα δέντρο ή ένα μυρμήγκι, έναν άνθρωπο ή μια σαλαμάνδρα;

Η λέξη «μορφικός» έχει την έννοια του σχήματος και το μορφογενετικό πεδίο καθορίζει τον τρόπο που τα πράγματα παίρνουν το σχήμα τους. Δεν είναι υπεύθυνο μόνο για τα έμβια όντα, αλλά και για τα άψυχα πράγματα. Αν και τα γονίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στη δομή των πραγμάτων, δεν εξηγούν πώς πραγματοποιείται η ίδια η δομή. Γενετικά, οι πίθηκοι και οι άνθρωποι, οι μύγες και τα σκουλήκια έχουν πολλές ομοιότητες.

Σύμφωνα με τη θεωρία της μορφογένεσης, επιβάλλεται ένα μοτίβο οργάνωσης σε ένα πεδίο, το οποίο οδηγεί στον σχηματισμό συγκεκριμένης μορφής. Αυτά τα πεδία δεν είναι σταθερά, εξελίσσονται. Εν μέρει έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι μπορείτε να δείτε ένα παιδί που ενώ δεν υπάρχει προδιάθεση από τα γονίδιά του να εμφανίσει καρκίνο τελικά να νοσεί όταν εκτεθεί σε ένα «πεδίο», το οποίο οδηγεί στην ασθένεια. Αυτός είναι επίσης και ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι με προδιάθεση καρκίνου από τα γονίδιά τους δεν νοσούν καθόλου. Ο Sheldrake πιστεύει ότι αυτά τα μηνύματα του πεδίου έχουν μεταφερθεί μέσω του συντονισμού, τον οποίο όμως οι αρχαίοι αποκαλούσαν συνείδηση.

 

Σε ένα άλλο ενδιαφέρον πείραμα  που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, ανακαλύφθηκε ότι 2 αμφοτερόπλευρα συμμετρικά μάτια προκύπτουν από την πρόσθια νευρική πλάκα στα έμβρυα των σπονδυλωτών. Το γεγονός αυτό θέτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: τα μάτια έχουν κοινή αναπτυξιακή προέλευση ή δημιουργούνται χωριστά; Άραγε μήπως ολόκληρη η φύση δημιουργήθηκε σύμφωνα με τη θεωρία της «Μεγάλης Έκρηξης» ή υπάρχει απλώς ως μια πιθανότητα σε μια μεταφυσική σφαίρα που περιμένει να αποκτήσει «πραγματική» υπόσταση;

Οποιαδήποτε κι αν είναι η υποκείμενη αιτία ή το εξελικτικό μοτίβο, έχει παρατηρηθεί ότι το μορφικό πεδίο των κοινωνικών ομάδων συνδέει τα μέλη της ομάδας – ακόμα και όταν βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση – και παρέχει διαύλους επικοινωνίας μέσω των οποίων τα άτομα μπορούν να επικοινωνούν από απόσταση επηρεάζοντας το γονιδίωμα. Αυτό αποτελεί επίσης το θεμέλιο της θεραπείας από απόσταση και εξηγεί το πώς ολόκληρα δάση συνδέονται μεταξύ τους πέρα από το δίκτυο των μυκήτων  που βρίσκονται στο δασικό έδαφος. Σε περισσότερες από 61 μελέτες  που πραγματοποιήθηκαν για τη θεραπεία από απόσταση μαζί με 120 επιπλέον τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες οι οποίες περιελάμβαναν αποστάσεις χιλιάδων μιλίων, οι αλλαγές στο DNA καθώς και οι αυθόρμητες θεραπείες συνέβησαν κατ’ επανάληψη.

Επιλογές από το άρθρο:  Το μορφογενετικό πεδίο: Πως η σκέψη και η διατροφή επηρεάζει την υγεία μας, http://enallaktikidrasi.com