Κυριακή 3 Ιουνίου 2018

Η τριμερής εξέλιξη του ανθρώπου




Είστε τριμερή όντα κι όμως οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν τον εαυτό τους μόνο ως σώμα. Ακόμα και τον νου τον ξεχνάτε μετά την ηλικία των 30. Κανείς δε διαβάζει πια. Κανείς δε γράφει. Κανείς δε διδάσκει. Κανείς δε μαθαίνει. Ο νους ξεχνιέται. Δεν τρέφεται. Δεν διευρύνεται. Δεν μπαίνουν μέσα του νέα δεδομένα. Δεν βγαίνουν από μέσα του παρά ελάχιστα. Ο νους δεν “ταΐζεται”. Δεν αφυπνίζεται. Αποκοιμιέται, αμβλύνεται. Κάνετε ότι μπορείτε για να τον αποσυνδέσετε. Τηλεόραση, ταινίες, γλυκανάλατα βιβλία τσέπης. Ό,τι κι αν κάνεις, μη σκέφτεσαι, μη σκέφτεσαι, μη σκέφτεσαι!

Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν τη ζωή σε σωματικό επίπεδο. Τάισε το σώμα, ντύσε το σώμα, δώσε “πράγματα” στο σώμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διαβάσει ένα καλό βιβλίο, εννοώ ένα βιβλίο από το οποίο μπορούν να μάθουν κάτι, εδώ και χρόνια. Μπορούν όμως να σου πουν το πρόγραμμα όλης της τηλεόρασης για όλη την εβδομάδα. Αυτό το βρίσκω αφάνταστα θλιβερό.
Οι αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δε θέλουν να μπουν στον κόπο να σκεφτούν. Εκλέγουν ηγέτες, υποστηρίζουν κυβερνήσεις, υιοθετούν θρησκείες που δεν απαιτούν ανεξάρτητη σκέψη.

“Κάν’το μου εύκολο. Πες μου τι να κάνω”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό θέλουν. Που να κάτσω; Που να σταθώ; Πώς να χαιρετήσω; Πότε πληρώνω; Τι θέλεις να κάνω; Ποιοι είναι οι κανόνες; Που είναι τα όριά μου; Πες μου, πες μου, πες μου. Θα το κάνω, αλλά ας μου πει κάποιος τι να κάνω! Μετά νιώθουν αηδία και απογοήτευση. Ακολούθησαν όλους τους κανόνες, έκαναν ότι τους είπαν. Τι πήγε στραβά; Πότε «έκοψε η μαγιονέζα»; Γιατί γκρεμίστηκαν όλα;

Γκρεμίστηκαν όλα τη στιγμή που εγκαταλείψατε το νου σας, το πιο σπουδαίο, το πιο δημιουργικό εργαλείο που διαθέτετε. Είναι καιρός να συμφιλιωθείτε πάλι με το νου σας. Να γίνεται σύντροφός του. Νιώθει τόση μοναξιά! Θρέψτε τον. Είναι τόσο πεινασμένος.Μερικοί από σας, μια μικρή μειοψηφία, έχετε καταλάβει ότι έχετε και σώμα και νου. Έχετε φερθεί καλά στο νου σας. Και πάλι όμως, ακόμη και ανάμεσα σε σας που τιμάτε το νου σας, λίγοι έχετε μάθει να χρησιμοποιείτε το νου περισσότερο από το ένα δέκατο του δυναμικού του. Αν ξέρατε τι μπορεί να κάνει ο νους σας, δε θα σταματούσατε ποτέ να μετέχετε στα θαύματα και στη δύναμή του.

Κι αν νομίζεις πως ο αριθμός εκείνων που ισορροπούν τη ζωή τους ανάμεσα στο σώμα και στο νου είναι μικρός, ο αριθμός εκείνων που βλέπουν τους εαυτούς τους ως τριμερή όντα – σώμα, νους, πνεύμα – είναι απειροελάχιστος. Ωστόσο, είσαστε τριμερή όντα. Είσαστε κάτι παραπάνω από το σώμα σας και κάτι περισσότερο από ένα σώμα με νου.

Τρέφετε την ψυχή σας; Της δίνετε, έστω σημασία; Την θεραπεύεται ή την πληγώνετε; Αναπτύσσεστε ή μαραίνεστε; Διαστέλλεστε ή συστέλλεστε;

Νιώθει και η ψυχή σας την ίδια μοναξιά με το νου σας; Μήπως είναι ακόμη πιο παραμελημένη; Και πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε την ψυχή σας να εκφράζεται; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κλάψατε από χαρά; Που γράψατε ποίηση; Που συνθέσατε μουσική; Που χορέψατε στη βροχή; Που ζωγραφίσατε οτιδήποτε; Που φιλήσατε ένα μωρό; Που κρατήσατε μια γάτα αγκαλιά; Που ανεβήκατε ένα λόφο; Που κολυμπήσατε γυμνοί; Που κάνατε περίπατο το χάραμα; Που παίξατε φυσαρμόνικα; Που κουβεντιάσατε μέχρι να ξημερώσει; Που κάνατε έρωτα για ώρες στην παραλία ή στο δάσος; Που επικοινωνήσατε με τη φύση; Που αναζητήσατε το Θεό;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που καθίσατε μόνοι με τη σιωπή, ταξιδεύοντας στο βαθύτερο μέρος της ύπαρξής σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπατε ένα “γεια!” στην ψυχή σας;

- Όταν ζεις ως μονομερές πλάσμα, τότε βαλτώνεις μέσα σε πράγματα του σώματος: Χρήματα. Σεξ. Δύναμη. Αποκτήματα. Σωματικά ερεθίσματα και ικανοποιήσεις. Ασφάλεια. Φήμη. Οικονομικό κέρδος.

- Όταν ζεις ως διμερές πλάσμα, τότε διευρύνεις τα ενδιαφέροντά σου, έτσι ώστε να περιλαμβάνουν ζητήματα του νου: Συντροφικότητα. Δημιουργικότητα. Ερεθίσματα νέων σκέψεων, νέων ιδεών. Δημιουργία νέων στόχων, νέων προκλήσεων. Προσωπική ανάπτυξη.

- Όταν ζεις ως τριμερή ύπαρξη, τότε έρχεσαι επιτέλους σε ισορροπία με τον εαυτό σου. Τα ενδιαφέροντά σου περιλαμβάνουν ζητήματα της ψυχής: Πνευματική ταυτότητα. Σκοπός της ζωής. Σχέση με το Θεό. Μονοπάτι εξέλιξης. Πνευματική ανάπτυξη. Τελικό πεπρωμένο. Καθώς εξελίσσεσαι σε όλο και υψηλότερες καταστάσεις συνειδητότητας, οδηγείς σε πλήρη πραγμάτωση κάθε πλευρά της ύπαρξής σου.

Όμως εξέλιξη δεν σημαίνει απόρριψη κάποιων πλευρών του εαυτού σου για χάρη κάποιων άλλων. Σημαίνει απλώς διεύρυνση του οπτικού πεδίου, απομάκρυνση από τη σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με μια πλευρά και στροφή προς τη γνήσια αγάπη και εκτίμηση των πλευρών. "Τότε γιατί τόσοι πολλοί δάσκαλοι ασπάζονται την πλήρη αποχή από το σεξ;"

Γιατί δεν πιστεύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν μια ισορροπία. Πιστεύουν πως η σεξουαλική ενέργεια, καθώς και οι ενέργειες που περιβάλλουν άλλες κοσμικές εμπειρίες είναι εξαιρετικά ισχυρές και είναι δύσκολο να μπορέσουν να τις μετριάσουν για να τις φέρουν σε ισορροπία. Πιστεύουν ότι η αποχή είναι ο μοναδικός δρόμος προς την πνευματική εξέλιξη, ενώ είναι μόνο ένα πιθανό αποτέλεσμά της. "Όμως δεν αληθεύει ότι μερικές υπάρξεις που είναι εξαιρετικά εξελιγμένες έχουν παραιτηθεί από το σεξ;"

Όχι με την κλασική έννοια της λέξης “παραιτούμαι”. Δεν πρόκειται για μια εξαναγκασμένη παραίτηση από κάτι που θέλεις ακόμη, αλλά ξέρεις ότι “δεν είναι καλό να έχεις”. Είναι περισσότερο κάτι σαν μια απλή αποδέσμευση, μια κίνηση αποστροφής, όπως σπρώχνει κανείς μακριά του το δεύτερο πιάτο με το γλυκό. Όχι επειδή το γλυκό δεν είναι καλό. Ούτε καν επειδή δεν είναι καλό για σένα. Απλούστατα, επειδή, όσο υπέροχο και να είναι χόρτασες.

Όταν θα μπορείς να απεμπλακείς από το σεξ γι’ αυτή την αιτία, μπορεί να θελήσεις να το κάνεις. Ίσως πάλι να μη θελήσεις. Μπορεί να μην αποφασίσεις ποτέ ότι “χόρτασες” και να θέλεις πάντα αυτή την εμπειρία σε ισορροπία με τις άλλες εμπειρίες του γεγονότος της ύπαρξής σου. Κανένα πρόβλημα. Οι σεξουαλικά δραστήριοι άνθρωποι δεν έχουν λιγότερα προσόντα ως προς τη φώτιση, δεν είναι λιγότερο πνευματικά εξελιγμένοι, από ότι οι σεξουαλικά μη δραστήριοι.

Εκείνο που η φώτιση και η εξέλιξη σε κάνουν πραγματικά να εγκαταλείψεις είναι την εξάρτησή σου από το σεξ, την επιτακτική σου ανάγκη να έχεις την εμπειρία, τις ψυχαναγκαστικές σου συμπεριφορές. Θα εξαφανιστεί επίσης και η συνεχής σου ενασχόληση με το χρήμα, τη δύναμη, την ασφάλεια, τα αποκτήματα και άλλες εμπειρίες του σώματος. Όμως, η ειλικρινής σου εκτίμηση γι’ αυτά δε θα εξαφανιστεί και δεν υπάρχει λόγος να εξαφανιστεί. Η εκτίμηση για όλη τη ζωή είναι εκείνη που τιμάει τη διαδικασία που έχω δημιουργήσει. Η περιφρόνηση για τη ζωή ή για οποιαδήποτε από τις χαρές της – ακόμη και τις πιο βασικές, τις σωματικές χαρές – είναι περιφρόνηση για Μένα το Δημιουργό.

Γιατί όταν αποκαλείς το δημιούργημά Μου ανίερο, τότε πως αποκαλείς Εμένα; Όταν όμως αποκαλείς το δημιούργημά Μου ιερό, τότε καθαγιάζεις το βίωμά του, αλλά και Μένα. Σου λέω τούτο: δεν έχω δημιουργήσει τίποτε που να είναι άξιο περιφρόνησης.



Απόσπασμα από το βιβλίο του Neale Donald Walsch  “Συζήτηση με το Θεό βιβλίο 2”, εκδ. "Η Δυναμική της Επιτυχίας"

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου