Η Μυθολογία μέσα από την Αστρολογία * Σκορπιός *

Πριν την εξιστόρηση των μύθων που σχετίζονται με το ζώδιο του Σκορπιού είναι σημαντικό να αναφερθούν ορισμένα στοιχεία για το ζώδιο που θα βοηθήσουν στην κατανόηση των ψυχολογικών τάσεων που το συνοδεύουν και δεν απαντώνται πουθενά αλλού στο ζωδιακό. Στις αρχαίες σχολές της αστρολογίας κυρίως στην Αιγυπτιακή και την Εβραϊκή το ζώδιο δεν συμβολιζόταν από τον Σκορπιό αλλά από το φίδι.

Θεωρούσαν το ερπετό σαν ένα αθάνατο πλάσμα ικανό να ανανεώνεται και να αλλάζει συνεχώς μορφές. Πράγματι για κανένα άλλο ζώο στη φύση δεν είναι τόσο έντονος ο κύκλος της μεταμόρφωσης και της ανανέωσης όσο στο φίδι, που στην διάρκεια ζωής του θα αλλάξει πολλές φορές το δέρμα του, δηλαδή τη μορφή του. Κάθε αλλαγή μορφής σηματοδοτεί ένα νέο κύκλο και όσοι έχουν έμφαση στο ζώδιο αυτό αντιλαμβάνονται τη ζωή τους σαν μια αλληλουχία διακριτών κύκλων.

Δημιουργία, φθορά, θάνατος και μεταμόρφωση είναι τα στάδια κάθε κύκλου της ζωής τους. Στην αρχαιότητα το ερπετό συμβολίζεται σαν φορέας γνώσης, σοφίας αλλά και απαράμιλλης πονηριάς και ευστροφίας. Έρπει στο έδαφος και είναι ευέλικτο ώστε να βρίσκεται πάντα εκεί που θέλει. Συμβολικά όσοι έχουν έμφαση στο ζώδιο αυτό έχουν την ευελιξία και ευστροφία να βρίσκουν όλες τις απαντήσεις. Τίποτα δεν μπορεί να μένει κρυφό και δεν αισθάνονται ασφαλείς αν δεν γνωρίζουν όλα τα δεδομένα και τα μυστικά των γύρω τους.

 

Οι ίδιοι όμως συμπεριφέρονται συχνά με τον αντίθετο τρόπο σε σχέση με αυτό που απαιτούν από τους άλλους. Το φίδι μένει πάντα κρυμμένο μέσα στο έδαφος, κατοικεί σε σκοτεινά και υγρά μέρη, ανάμεσα στις ρίζες των μεγάλων δέντρων ή στις σχισμές των βράχων. Συμβολικά όλοι οι Σκορπιοί αφήνουν τους γύρω τους στο σκοτάδι, κρατάνε μυστικά, αποζητούν την απομόνωση και το προσωπικό καταφύγιο μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Η χαμένη αθωότητα, το σκοτάδι της ψυχής, η κυριαρχία του συναισθήματος πάνω στην ύπαρξη κι ο θάνατος είναι όλα θέματα που σχετίζονται με τους μύθους του ζωδίου. Καθώς ο ζωδιακός είναι συμβολικά ένας κύκλος εξέλιξης με δώδεκα στάδια, φτάνοντας στο στάδιο του Σκορπιού βρίσκεται πλέον κάποιος στο στάδιο της σύγκρουσης.

Σύγκρουση με τον άλλο, σύγκρουση με τα υποσυνείδητα συμπλέγματα της ύπαρξης, σύγκρουση με τον καταπιεσμένο άλλο που κρύβουμε μέσα μας είναι ο συμβολισμός του Σκορπιού. Άμεση συνέπεια της σύγκρουσης και της μάχης είναι ο θάνατος. Σε κάποια επίπεδα πρέπει να πεθάνουμε για να μεταμορφωθούμε και να εξελιχτούμε ή για να χρησιμοποιήσουμε το λόγια του C. G. Young: «Τίποτα δεν έρχεται στο φως της συνείδησης χωρίς πόνο».

Το προπατορικό αμάρτημα είναι ίσως ο διασημότερος μύθος της Εβραϊκής σχολής. Η μυθολογική φιγούρα του Σκορπιού, το φίδι, προσφέρει στην Εύα το μήλο από το Δέντρο του Καλού και του Κακού. Τι συμβολίζει όμως η πράξη αυτή καθ' αυτή; Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές δεν είναι τίποτα περισσότερο από την γνώση του βαθύτερου και πρωτόγονου Είναι του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος μαθαίνει ότι μέσα του ενυπάρχει τόσο το καλό όσο και το κακό, ο ίδιος μπορεί να γίνει ο άγιος ή δαίμονας και φυσικά αυτή η παραδοχή δεν είναι καθόλου άγνωστη σε ένα Σκορπιό. Το τέλος της αθωότητας έχει φτάσει. Ο άνθρωπος για πρώτη φορά έρχεται αντιμέτωπος με τη γύμνια του σώματός του, με τη θνητότητα του, ενώ για πρώτη φορά οι πρωτόπλαστοι αντιλαμβάνονται πόσο διαφέρουν σωματικά.

Η γνώση του καλού και του κακού συμπίπτει με το ξύπνημα των σεξουαλικών ενστίκτων και γι' αυτό ο Σκορπιός είναι το ζώδιο που συμβολίζει το σεξ σαν μεταμορφωτική πράξη, σαν σύγκρουση των δύο φυλετικών πόλων. Η εκδίωξη από τον Παράδεισο και η μεταφορά στη Γη είναι η κάθοδος του ανθρώπου από την κατάσταση άγνοιας των ενστίκτων του στην άγνωστη Γη του συναισθήματος και των παρορμήσεων.

Για πρώτη φορά ο Αδάμ και η Εύα είναι άντρας και γυναίκα και όχι όμοιοι ή «Πρωτόπλαστοι». Διαφέρουν και πρέπει πλέον να μάθουν να λειτουργούν μαζί, να συγκρουστούν, να κατανοήσουν. Η πτώση στη Γη είναι συνυφασμένη με το θάνατο. Πεθαίνουν ως τέκνα του παραδείσου για μεταμορφωθούν σαν άνθρωποι.

Στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία συναντά κανείς πάλι το φίδι στο σημαντικότερο μύθο που συνδέεται με το ζώδιο του Σκορπιού. Η Λερναία Ύδρα και ο δεύτερος άθλος του Ηρακλή είναι σύμφωνα με την Liz Greene (Astrology for Lovers, Red Wheel/Weiser, 1990) ο μύθος που ταιριάζει απόλυτα με το ζώδιο αυτό. Σύμφωνα με το μύθο για τον δεύτερο άθλο του ο Ηρακλής έπρεπε να εξοντώσει την Ύδρα, ένα μυθικό τέρας που τρομοκρατούσε την περιοχή της Λερναίας και τρεφόταν από τους κατοίκους της.

Το μυθικό τέρας είχε την μορφή ερπετού με εννέα κεφάλια και το καθένα είχε δηλητηριώδη δόντια. Σύμφωνα με τον μύθο η Ύδρα κατοικούσε σε μια σκοτεινή σπηλιά κοντά σε ένα βρωμερό βάλτο. Αν θυμηθούμε την εξέλιξη της μάχης, ο Ηρακλής στην αρχή προσπαθεί ανεπιτυχώς να σκοτώσει το τέρας μέσα στη σπηλιά κόβοντας του τα κεφάλια. Έκπληκτος παρατηρεί πως για κάθε κεφάλι που κόβει ξεφυτρώνουν τρία στη θέση του.

Για να την αντιμετωπίσει τελικά την παρασύρει έξω από τη σπηλιά της γιατί η Ύδρα δεν μπορεί να αντέξει το φως του Ήλιου. Την σηκώνει λοιπόν με τα χέρια του ώστε όλα τα κεφάλια της να πυρακτωθούν από το φως του Ήλιο (σε μια άλλη παραλλαγή του Μύθου ο σύντροφός του Ιόλαος βάζει φωτιά σε κάθε κεφάλι που κόβει ο Ηρακλής) μέχρι που απέμεινε το ένα κεφάλι, το αθάνατο. Όταν το έκοψε ο Ηρακλής το έθαψε στο έδαφος μακριά από το κουφάρι του τέρατος και ολοκλήρωσε τον άθλο του.

Για όσους έχουν έμφαση στο Σκορπιό έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή τους που ανακαλύπτουν την προσωπική τους «Λερναία Ύδρα». Τα κεφάλια της Ύδρας μπορούν να λάβουν πολλές ονομασίες: απέχθεια, εκδικητικότητα, βία, θυμός, ζήλια, φθόνος, σεξουαλικότητα, φόβος, εμμονή. Όλα όσα συμβολίζουν τον υποσυνείδητο πόθο, τη φλογισμένη επιθυμία για κάθε τι, άψυχο ή έμψυχο υπάγονται σε αυτό το ζώδιο.

Συνεπώς τα κεφάλια της Ύδρας που βρίσκονται μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη συμβολίζουν τα πρωτόγονα συναισθήματα που την κατακλύζουν και κανένα άλλο ζώδιο δεν μπορεί να αναγνωρίσει αυτά τα συναισθήματα όσο ο Σκορπιός. Συμβολικά η Ύδρα ζει στο σκοτάδι και έτσι αν αυτά τα συναισθήματα βρίσκονται στο σκοτάδι πολλαπλασιάζονται σαν τα κεφάλια της Ύδρας και δηλητηριάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη στο βαθμό που μπορούν να καταστρέψουν όχι μόνο τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και τους γύρω του.

  Γι' αυτό και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα συμπλέγματα με την καταπίεση. Αντίθετα όπως ο Ηρακλής έφερε την Ύδρα από το σκοτάδι στο φως έτσι και αυτά τα συμπλέγματα πρέπει να αναγνωριστούν και να έρθουν στο φως της συνείδησης, να αντιμετωπιστούν με σεβασμό και φυσικά με την πεποίθηση ότι αυτά κι αυτά είναι μέρος της ύπαρξης του καθενός.

Χρήσιμο είναι φυσικά να θυμάται κανείς πως στην Ύδρα υπήρχε και το ένα αθάνατο κεφάλι. Τι σημαίνει αυτό; Άμα την γέννηση του ένα σύμπλεγμα, ακόμη κι αν αντιμετωπιστεί βρίσκεται πάντα ζωντανό έχοντας καθορίσει την ύπαρξη και πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα αυτή. Το αθάνατο κεφάλι είναι ο σπόρος του κακού που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Το κακό δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα αλλά μια υπαρκτή τάση μέσα σε κάθε ανθρώπινη προσωπικότητα και προκειμένου να μην κυριαρχεί πάνω στην ύπαρξη πρέπει να αντιμετωπιστεί από το ίδιο το άτομο. Αυτή η μάχη είναι πολύ σημαντική για κάθε Σκορπιό γιατί όταν τα άλλα ζώδια σκέφτονται την ευτυχία και την αρμονία, ο Σκορπιός σκέφτεται την επιβίωση.

  Μόνο όταν ο Σκορπιός έχει δώσει τις μάχες με την ίδια του την ύπαρξη μπορεί πλέον να απαγκιστρωθεί ψυχολογικά σε κάποια επίπεδα και να γίνει δημιουργικός. Τα σημαντικότερο πρόβλημα όμως είναι ότι πολύ Σκορπιοί εθίζονται τόσο πολύ στη μάχη που αδυνατούν να αφοσιωθούν στις απλές χαρές της ζωής.

ΓιώργοςΠανόπουλος