''Η αφύπνιση είναι μια μεταβολή στην συνειδητότητα
στην οποία η σκέψη και η επίγνωση χωρίζουν. Για τους περισσότερους ανθρώπους
δεν είναι ένα συμβάν αλλά μια διαδικασία την οποία υφίστανται. Ακόμα κι εκείνα
τα σπάνια όντα που βιώνουν μια απότομη, θεαματική και φαινομενικά μη
αντιστρέψιμη αφύπνιση και πάλι θα περάσουν μέσα από μια διαδικασία κατά την
οποία η νέα κατάσταση της συνειδητότητας ρέει σταδιακά μέσα σε ό,τι κάνουν και
το μεταμορφώνει κι έτσι ενσωματώνεται στην ζωή τους.
Αντί να χάνεσαι μέσα στη σκέψη σου, όταν είσαι
αφυπνισμένος αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ως την επίγνωση πίσω του. Η σκέψη παύει
τότε να είναι μια ιδιοτελής αυτόνομη δραστηριότητα που σου κάνει κατοχή και
διαφεντεύει την ζωή σου. Η επίγνωση παίρνει την θέση της σκέψης. Αντί να έχει τα
ινία της ζωής σου, η σκέψη γίνεται ο υπηρέτης της επίγνωσης. Η επίγνωση είναι
συνειδητή σύνδεση με την συμπαντική νοημοσύνη. Μια άλλη λέξη γι' αυτήν είναι
Παρουσία: συνειδητότητα χωρίς σκέψη.
Το ξεκίνημα της διαδικασίας της αφύπνισης είναι μία
πράξη της θείας χάριτος. Δεν μπορείς να την κάνεις να συμβεί ούτε μπορείς να
προετοιμαστείς γι' αυτήν ή να συγκεντρώσεις 'πόντους' προς την απόκτησή της.
Δεν υπάρχει κάποια νοικοκυρεμένη αλληλουχία λογικών βημάτων που οδηγούν προς
αυτήν, αν και ο νους θα λάτρευε κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζεται να γίνεις πρώτα
αντάξιός της.
Μπορεί να έρθει στον αμαρτωλό πριν έρθει στον άγιο,
αλλά όχι απαραίτητα. Γι' αυτό ο Χριστός τη συνέδεε με όλων των ειδών τους
ανθρώπους, κι όχι μόνο με τους αξιοσέβαστους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς
να κάνεις για την αφύπνιση. Ό,τι κάνεις θα είναι το Εγώ που προσπαθεί να
προσθέσει αφύπνιση ή φώτιση στο εαυτό του, ως το πιο πολύτιμο απόκτημά του, και
να κάνει έτσι τον εαυτό του πιο σημαντικό και πιο μεγάλο. Αντί για αφύπνιση
προσθέτεις την έννοια της αφύπνισης στο νου σου ή τη νοητική εικόνα του πώς είναι
ένα φωτισμένο άτομο, κι έπειτα προσπαθείς να φανείς αντάξιος αυτής της εικόνας.
Το να φαίνεσαι αντάξιος μιας εικόνας που έχεις για τον εαυτό σου ή που έχουν οι
άλλοι για σένα είναι μη αυθεντική ζωή- άλλος ένας ασυνείδητος ρόλος που παίζει
το Εγώ.
Ποια είναι η σχέση μεταξύ επίγνωσης και σκέψης;
Επίγνωση είναι ο χώρος στον οποίο υπάρχουν οι σκέψεις όταν αυτός ο χώρος έχει αποκτήσει
συνείδηση του εαυτού του.
Από τη στιγμή που θα ρίξεις μια φευγαλέα ματιά στην
επίγνωση ή Παρουσία, την γνωρίζεις από πρώτο χέρι. Δεν είναι πια απλώς μια
έννοια στο νου σου. Μπορείς τότε να επιλέξεις συνειδητά να είσαι παρών αντί να
ενδίδεις σε άχρηστες σκέψεις. Μπορείς να προσκαλέσεις την Παρουσία στην ζωή
σου, δηλαδή να κάνεις χώρο. Μαζί με τη θεία χάρη της αφύπνισης έρχεται η
ευθύνη. Μπορείς είτε να προσπαθήσεις να συνεχίσεις σαν να μη συνέβη τίποτα είτε
να δεις τη σημασία της και να αναγνωρίσεις την ανάδυση της επίγνωσης ως το πιο
σημαντικό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Το άνοιγμά σου στην αναδυόμενη
συνειδητότητα και το να φέρεις το φως της σ' αυτό τον κόσμο γίνεται τότε ο
πρωταρχικός σκοπός της ζωής σου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Έκχαρτ Τόλλε ''Η
Νέα Γη''
Ο Έκχαρτ Τόλε γεννήθηκε στη Γερμανία,
όπου πέρασε τα πρώτα δεκατρία χρόνια της ζωής του. Μετά την αποφοίτησή του από
το πανεπιστήμιο του Λονδίνου, έγινε ερευνητής και επόπτης του πανεπιστημίου
Κέμπριτζ. Στα είκοσι εννιά του, μια βαθιά πνευματική μεταμόρφωση διέλυσε σχεδόν
την παλιά του ταυτότητα και άλλαξε ριζικά την πορεία της ζωής του. Τα επόμενα
χρόνια τα αφιέρωσε για να κατανοήσει, να αφομοιώσει και να βαθύνει αυτή τη
μεταμόρφωση που σημάδεψε το ξεκίνημα ενός εσωτερικού ταξιδιού γεμάτου
συγκινήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου