Ρώτησα το φύλλο αν ήταν
φοβισμένο, επειδή ήταν φθινόπωρο και τα άλλα φύλλα έπεφταν. Το φύλλο μου είπε :
«Όχι. Κατά τη διάρκεια όλης της άνοιξης και του καλοκαιριού ήμουν απολύτως
ζωντανό. Δούλεψα σκληρά για να βοηθήσω το δέντρο να τραφεί. Και τώρα ένα μεγάλο
μέρος μου είναι μέσα στο δέντρο. Δεν περιορίζομαι από αυτή τη μορφή.
Είμαι επίσης ολόκληρο το δέντρο. Και όταν επιστρέψω στο χώμα, θα συνεχίσω να τρέφω το δέντρο. Επομένως, δεν ανησυχώ καθόλου. Καθώς αφήνω αυτό το κλαδί και πέφτω στο έδαφος, θα γνέψω στο δέντρο και θα του πω : Θα σε δω ξανά πολύ σύντομα.»
Είμαι επίσης ολόκληρο το δέντρο. Και όταν επιστρέψω στο χώμα, θα συνεχίσω να τρέφω το δέντρο. Επομένως, δεν ανησυχώ καθόλου. Καθώς αφήνω αυτό το κλαδί και πέφτω στο έδαφος, θα γνέψω στο δέντρο και θα του πω : Θα σε δω ξανά πολύ σύντομα.»
Εκείνη τη μέρα ο αέρας φυσούσε
πολύ και, έπειτα από λίγο, είδα το φύλλο να αφήνει το κλαδί και να πέφτει στο
έδαφος, χορεύοντας χαρωπά, επειδή καθώς
έπεφτε, είδε τον εαυτό του εκεί, μέσα στο δέντρο. Ήταν τόσο ευτυχισμένο...
Υποκλίθηκα, ξέροντας ότι είχα πολλά να μάθω
από το φύλλο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου