Πανσέληνος στον Σκορπιό. Αστρολογικός αποσυμβολισμός του άθλου του Ηρακλή της Λερναίας Ύδρας. ( «Εσωτερική του Αστρολογία»)

Αφορμής δοθείσης  της Πανσέληνου  του Σκορπιού σήμερα 17 Νοεμβρίου 2013, θα  δούμε τι συμβολίζει τόσο ο  μύθος πίσω από το ζώδιο του Σκορπιού, όσο επίσης,  ποιος μύθος του Ηρακλή, αντιπροσωπεύει  την Πανσέληνο του Σκορπιού .

O Σκορπιός (Λατινικά Scorpius, συντομογραφία: Sco) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. 

Παρ' ότι βρίσκεται ολόκληρος στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, είναι ορατός στο σύνολό του από την Ελλάδα, αργά τις νύκτες της ανοίξεως και του καλοκαιριού. Το σωστό επίσημο όνομά του στα ελληνικά είναι Σκορπίος (με τον τόνο στο ι, γενική: «του Σκορπίου»).

Ο Άρατος ο Σολεύς ονομάζει τον αστερισμό Τέρας μέγα και Μεγαθηρίον.  Μυθολογικά αντιπροσωπεύει το σκορπιό που σκότωσε το γίγαντα κυνηγό Ωρίωνα. Γι’ αυτό θρυλείται ότι βρίσκεται στο αντίθετο σημείο του ουρανού από τον αστερισμό τού Ωρίωνα γιατί ακόμα τον φοβάται.

Στο Σκορπιό που ανατέλλει οι ελιγμοί θα πέσουν σαν ποτάμι στο μεγάλο Ωκεανό κι αυτό είναι που φοβίζει με την άφιξή του το μεγάλο Ωρίωνα προς τον οποίο η Άρτεμις ήταν ευμενής. Παλιά παράδοση λέει πως ο γενναίος Ωρίων άρπαξε το πέπλο της κόρης όταν στη Χίο δάμαζε τα άγρια θηρία για χάρη του Οινοπίωνος. Αυτή, όμως, έστειλε εναντίον του ένα άλλο θηρίο, σπάζοντας τους λόφους που βρίσκονταν στη μέση του νησιού. Ένα Σκορπιό τεράστιο, που τον δάγκωσε και τον σκότωσε - μ' όλο που ήταν στην ακμή του - για την ανευλάβεια που είχε δείξει στην Αρτέμιδα. Γι' αυτό λένε πως ο Ωρίων τρέχει στην άκρη της Γης μετά τον ερχομό τού Σκορπιού.

Σε άλλο μύθο ωστόσο, θεωρούν το Σκορπιό υπαίτιο της  καταστροφικής πορείας των αλόγων που έσερναν το άρμα του θεού Ηλίου όταν το οδήγησε ο Φαέθων.

Ο Σκορπιός ήταν το μεγαλύτερο ζώδιο, καθώς σχημάτιζε ένα «διπλό αστερισμό» μαζί με τις δαγκάνες του (Χηλαί Σκορπίου). Αργότερα, οι Χηλαί Σκορπίου αποσπάσθηκαν και απετέλεσαν το γνωστό σημερινό ζωδιακό αστερισμό Ζυγό, όπως ανέφερα ξανά στην Πανσέληνο του Ζυγού. 

Γι’ αυτό στις αναπαραστάσεις δείχνουν μια ζυγαριά (ζυγό) ανάμεσα στις δαγκάνες του Σκορπιού. Ο Μανίλιος τον αναφέρει με το ελληνικό επίθετο οπισθοβάμων (= αυτός που περπατά προς τα πίσω). 

Ο λαμπρότερος από τους αστέρες του ο Αντάρης υπήρξε κάποτε ένα από τα σύμβολα της θεάς Ίσιδος. Ο Δάντης τον θεώρησε ως un Secchione, «σχηματισμένο σαν κουβά που όλος φωτιά είναι», και στο «Καθαρτήριον» ως Il Friddo Animal, το παγερό ζώο. Οι αλχημιστές, επίσης, τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση καθώς πίστευαν, πως μόνο όταν ο Ήλιος βρισκόταν στο Σκορπιό ο σίδηρος μπορούσε να μετατραπεί σε χρυσό.

Ο Σκορπιός είναι η 8η Πύλη του Ζωδιακού Κύκλου, γιατί ο Σκορπιός είναι το 8ο ζώδιο στη σειρά του Κύκλου.  Είναι σαν ζώδιο, η Πύλη των συνειδησιακών και υπαρξιακών θεμάτων από την οποία μπορούμε να μεταλλαχτούμε και να εξυψωθούμε:  από φίδια στο φυσικό πεδίο να γίνουμε, πρώτα, σκορπιοί στο συναισθηματικό πεδίο και στο τέλος υψιπετείς αετοί στο νοητικό πεδίο.

Είναι το σημείο που πρέπει να πετύχουμε να λάμψει το Φως μέσα μας, το σημείο που πρέπει να στραφούμε στο καλό της ανθρωπότητας και της ατομικής μας ανθρώπινης ύπαρξης. Εδώ, πριν από τη μύηση, ο Άγγελος της Παρουσίας (η δύναμη που μας παρακολουθεί στην εσωτερική μας πορεία) και ο Ένοικος του Κατωφλίου ή όπως πολύ ωραία μας τον αναφέρει ο Άλαν Λήο, σαν Μεγάλο Διαχωριστή, στην «Εσωτερική του Αστρολογία», ο Κρόνος,

θα σταθούν αντιμέτωποι και θα πρέπει να γίνει η Μάχη, ο γνωστός Αρμαγεδδών, ώστε το Φως του Προσωπικού Εαυτού μας ν’αρχίσει να σβήνει στην λάμψη της Ενέργειας που εκπορεύεται από τον καλό μας Άγγελο - Προστάτη! 

Εάν οι ενέργειές μας είναι σύμφωνες με το Νόμο, σε Συμπαντικό επίπεδο όμως, όχι σύμφωνα με τον ανθρώπινο νόμο, τότε η Πύλη θ’ ανοίξει και θ’ αλλάξουμε ψυχικό επίπεδο, περνώντας μέσα από τη Μονάδα Ένα του Πυθαγόρα γι’ αυτήν βέβαια, την εξελικτική βαθμίδα μας, προχωρώντας σε άλλο συνειδησιακό πεδίο ανέλιξης.

Στο Ζώδιο του Σκορπιού αντιστοιχεί η παραβολή «του Ασώτου υιού», ο οποίος αποκτώντας τον αυτοέλεγχο του, αποφασίζει να επιστρέψει πίσω στον Πατέρα του και αρχίζει ν' ανεβαίνει τη σκάλα για την επιστροφή στον «Οίκο του Πατρός». 

Ο Άθλος του Ηρακλή που αντιπροσωπεύει την Πανσέληνο του Σκορπιού είναι η «Λερναία Ύδρα». Η Λερναία Ύδρα ήταν ένα μυθικό ον με επτά ή εννέα κεφάλια, - τα εννέα κεφάλια είναι ένας αριθμός που προκύπτει από το 3 Χ 3, την τριαδικότητα του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος - το οποίο σκότωσε ο Ηρακλής στο δεύτερο άθλο του. Γεννήθηκε από την Έχιδνα και τον Τυφώνα και ήταν αθάνατη.

Ζούσε στην περιοχή της λίμνης Λέρνης νότια του Άργους, στους πρόποδες του όρους Ποντίνου, κοντά στην Πηγή της Αμυμώνης. Υπάρχουν δύο αναφορές για το μύθο της. Ας τις δούμε μαζί. 

Σύμφωνα με την πρώτη μυθολογική αναφορά, ο Ηρακλής προσπάθησε να τη σκοτώσει, κόβοντας τα κεφάλια της, αλλά ενώ έκοβε ένα στη θέση του έβγαιναν δύο. Απογοητευμένος και κουρασμένος ζήτησε τη βοήθεια του ανιψιού του, του Ιόλαου, ο οποίος, μόλις ο Ηρακλής έκοβε ένα κεφάλι, αμέσως έκαιγε την πληγή που εδημιουργείτο μ' έναν δαυλό. Μετά από πολύ έντονη προσπάθεια κατάφεραν να την αποκεφαλίσουν. 

Το τελευταίο κεφάλι, μάλιστα, που ήταν το κεντρικό και αθάνατο, το έκοψαν και το έθαψαν βαθιά στη γη για να μην ξαναζωντανέψει.
Από το αίμα της ο Ηρακλής έκανε τα βέλη του δηλητηριώδη. 

Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε, όσο πιο απλά γίνεται αυτό το μύθο:

Η Λερναία  Ύδρα είναι όλη η κακότητα που τυχόν έχουμε μέσα μας και δεν μπορούμε να την τιθασεύσουμε. Από αυτήν μας συμβουλεύει ο μύθος ότι πρέπει ν' απαλλαγούμε όχι με απλή κοπή, γιατί το στέλεχος παραμένει και μάλιστα διπλασιάζεται, αλλά με κάψιμο και μάλιστα με το Ιερό Πυρ, το εσώτερο πυρ ώστε να μην της επιτρέψουμε να ξαναπαρουσιαστεί. Μόνον τότε χάνεται η δύναμή της. 

Μέσα στο βάλτο των παθών μας, λοιπόν χρειάζεται εξαγνισμός. Μόνον έτσι αντιμετωπίζεται το δηλητήριο των επιθυμιών του ασυνειδήτου. 

Το κεντρικό και αθάνατο κεφάλι θάβεται γιατί ο πυρήνας της ανθρώπινης ψυχής δεν μπορεί να καεί. Ζει αλλά εξουσιάζεται από τον άνθρωπο.
Στη δεύτερη εκδοχή του μύθου τα γεγονότα εξελίσσονται διαφορετικά.

Ας τ' αφουγκραστούμε:

Στο αρχαίο Άργος είχε πολύ καιρό να βρέξει. Η Αμυμώνη, κόρη του Δαναού, ζήτησε ικετευτικά τη βοήθεια του Ποσειδώνος, με τον οποίο είχε γεννήσει το Ναύπλιο, για να βρει νερό. Ο Ποσειδών τη διέταξε να κτυπήσει ένα βράχο και κάνοντάς το, η Αμυμώνη, ανάβλυσαν τρία κρυσταλλένια ρυάκια. 

Την ίδια στιγμή, όμως, μία Ύδρα, με εννέα κεφάλια, από τα οποία το ένα ήταν αθάνατο, έκανε εκεί τη φωλιά της. Τα κρυσταλλένια αυτά ρυάκια έγιναν με τον καιρό ένα δύσοσμο έλος.  Ο Ηρακλής, σε αυτόν του τον άθλο, έπρεπε να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα, για να καθαρισθεί ο τόπος. 

Δυσκολεύτηκε πολύ να βρει τη φωλιά του τέρατος, αλλά το τέρας δεν έβγαινε, παρά τις προσπάθειές του, όπως, ακριβώς, δεν μπορούμε κι εμείς σ’ένα καθημερινό επίπεδο να προβάλλουμε τον κατώτερο Εαυτό μας, επειδή το υποσυνείδητο, μέσα στο οποίο κατοικεί, είναι δύσκολο να έρθει στην επιφάνεια, με εύκολο τρόπο. 

Τότε, αποφάσισε να ρίξει τα βέλη του, πασαλειμμένα με πίσσα για να κάνει το τέρας να βγει. Έτσι κι έγινε!  Η Ύδρα πήδησε προς τον Ηρακλή και προσπαθούσε να τυλιχθεί γύρω από τα πόδια του για να τον εξουδετερώσει. Εκείνος προσπάθησε να κόψει τα κεφάλια της, αλλά, δυστυχώς, εκεί που έκοβε ένα, φύτρωναν δύο.

Έτσι, με πολύ μεγάλη προσπάθεια, σήκωσε ψηλά το τέρας, το οποίο έχασε τη δύναμή του μόλις το κάλυψαν οι ακτίνες του Ήλιου και ο αέρας, όπως συμβαίνει και με μας, όταν συνειδητοποιούμε τα «εσώψυχα» μας και τα βγάζουμε στο φως. Όταν έπεσε κάτω η Ύδρα, χωρίς ζωή πια, ο Ηρακλής ξεχώρισε την αθάνατη κεφαλή, την έκοψε και την έθαψε κάτω από ένα βράχο, ώστε να μην μπορεί ποτέ να βγει στην επιφάνεια.

Ο μύθος αυτός μας βοηθάει να κατανοήσουμε ότι το Φως που καίει μέσα μας και η καθαρή μας καρδιά μπορούν να αποδιώξουν κάθε συναισθηματική και ψυχική δυσοσμία, όταν αυτή τη φέρουμε στην επιφάνεια και την αντιμετωπίσουμε με γενναιότητα! Η 8η πύλη του Σκορπιού είναι, λοιπόν, το σημείο που μας φωνάζει: 

 

«Πρόκληση για Μαθητεία».

Παλεύοντας ενάντια στον κατώτερο εαυτό μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο των μύθων γινόμαστε Μαθητές - Μαχητές – Θριαμβευτές, αφού κατανοήσουμε το έλος των κακών μας προδιαγραφών και τις μεταλλάξουμε για να μπορέσει το Φως της Πανσελήνου που λάμπει στην 8η πύλη του Σκορπιού να λάμψει μέσα μας! 

Οι τελετουργίες της Πανσελήνου του Σκορπιού αφορούσαν τα Μυστήρια της Αποκαλύψεως και τα τυπικά των Σαβαϊτιστών. Όλοι γνωρίζουμε τη δυσκολία που παρουσιάζει η «Αποκάλυψη του Ιωάννου» για να την κατανοήσουμε. 

Ο Σαβαϊτισμός, το δεύτερο σκέλος των τελετουργιών του Σκορπιού, είναι η θρησκεία των αρχαίων Χαλδαίων. Πίστευαν σε μία απρόσωπη, συμπαντική, θεία Αρχή, την οποία ποτέ δεν ανέφεραν, αλλά πρόσφεραν λατρεία στους Ηλιακούς, Σεληνιακούς και πλανητικούς Θεούς και κυβερνήτες, θεωρώντας τα άστρα και τα άλλα ουράνια σώματα σαν αντίστοιχα σύμβολά τους. Οι Σαβαίοι ήταν, δηλαδή, Αστρολάτρες που λάτρευαν τους Κυβερνήτες των αστέρων. 

Την 15η Νοεμβρίου, επίσης ξεκίναγε ο μήνας Μαιμακτηριών για τους Αθηναίους, που ονομάστηκε έτσι από την εξιλαστική εορτή των Μαιμακτηρίων, προς τιμήν του Μαιμάκτου Διός, ο οποίος ερμηνευόταν ως ενθουσιώδης και ταραχοποιός ή και ως μειλίχιος και καθάρσιος. 

Στη διάρκεια της τελετής, που ονομαζόταν Πομπαία, οι Αθηναίοι έκαναν καθαρμούς στα τρίστρατα κρατώντας στα χέρια τους το κηρύκειο του Ερμή και το «του Διός κώδιον», μαγική προβιά, την οποία πατούσαν με το αριστερό πόδι και πίστευαν πως το δέρμα αυτό καθαρίζει κάθε βρωμιά, γι’αυτό το περιέφεραν και μετά το πετούσαν μακριά. 

Βλέπουμε και στα Μαιμακτήρια, ότι οι άνθρωποι που συμμετείχαν είχαν την ίδια επιθυμία, με τις έννοιες της Πανσελήνου του Σκορπιού, ν' απαλλαγούν από τον κατώτερό τους εαυτό. Σε αυτήν την Πανσέληνο λειτουργούν:

Α) η 4η ακτίνα, Ερμής κι εδώ βλέπουμε στην τελετή των Μαιμακτηρίων το κηρύκειο του να εξιλεώνει τα τρίστρατα.

Β) Η 2η ακτίνα, Δίας, Αγάπη – Σοφία που οδηγεί στην ανώτερη ψυχική ποιότητα και

Γ) η 6η ακτίνα, Άρης, η οποία κάνει με το αντιδιαμετρικό ζώδιο του Ταύρου, το πνεύμα να μάχεται την ύλη και η ύλη το πνεύμα, οδηγώντας σε αντιπαραθέσεις, που ο σκοπός τους είναι ν' αφυπνίσουν τον Κατώτερό μας Εαυτό. 

Στο ζώδιο του Σκορπιού, άλλωστε Εξωτερικός και Εσωτερικός κυβερνήτης είναι ο ΄Αρης και Ιεραρχικός ο Ερμής.

Ο ανώτερος βασικός τόνος αυτής της Πανσελήνου είναι:

«Είμαι πολεμιστής και από τη μάχη βγαίνω νικητής».

Η μάχη μας, εδώ, επικεντρώνεται, κυρίως, στη νοητική φύση. Πρέπει να παλέψουμε ενάντια στις πλάνες, στο σκοτάδι, στην άγνοια για να επιλύσουμε τα μεγάλα προβλήματά μας. Υπάρχει ένα κύμα που αν το πιστέψουμε θα μας κρατήσει πάντα ψηλά, μέσα στον Ωκεανό της ζωής.

Ας κάνουμε, λοιπόν, την προσευχή μας:
 

«Είμαι ή δεν είμαι καλός πολεμιστής; Αυτό ζητώ να μου απαντήσετε! Αν είμαι, απαλλάξτε με από την πλάνη, για να οδηγηθώ, από το σκοτάδι των υποσυνείδητων φόβων μου, στο αληθινό Φως της πίστης και της προσφοράς. Η νίκη επάνω στην πλάνη είθε να μου γίνει φώτιση ή μεταμόρφωση της φύσεώς μου, ώστε να παλέψω ενάντια στην αδικία, την αρρώστια, το έγκλημα και τη σκλαβιά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της θεϊκής μου φύσεως. Αν δεν είμαι καλός πολεμιστής, βοηθήστε με, με τις νουθεσίες σας, γιατί Εσείς μπορείτε να μου μάθετε πώς μπορώ να βρω το πραγματικό μου Φως και να προχωρήσω στην Εσωτερική μου γαλήνη».

                                                  Γένοιτο

 Αλιεύθηκε εδώ (κλίκ)