Η υστεροφημία...Πως θα ήθελες αλήθεια να σε θυμούνται;

Το 1888 ένας άνδρας ενώ διάβαζε την πρωινή εφημερίδα, με έκπληξη και τρόμο είδε την νεκρολογία  του αδελφού του  στην στήλη με τις κηδείες. Οι εφημερίδες  είχαν αναφέρει τον θάνατο του αδελφού εξαιτίας ενός σφάλματος . 

Όταν ενημερώθηκε ο «κατά λάθος νεκρός» από τον αδελφό του για την ανακοίνωση του «δήθεν» θανάτου του, η  πρώτη του αντίδραση ήταν ο θυμός. 

Όταν ανέκτησε την ψυχραιμία του, η δεύτερη σκέψη του ήταν να ανακαλύψει τι είχαν πει οι άνθρωποι για αυτόν. Ήταν ο εφευρέτης του δυναμίτη και όταν διάβασε τις λέξεις «έμπορος του θανάτου», αναρωτήθηκε, «Έτσι πρόκειται να με θυμούνται;» 

Κατά αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος  αυτός είχε  το «προνόμιο» να δει, όντας ακόμα ζωντανός, τι πίστευε ο κόσμος και ποια θα ήταν η μεταθανάτια γνώμη γι' αυτόν. Στην «νεκρολογία»  άνθρωπος αυτός χαρακτηριζόταν ως ο άνθρωπος που έβγαλε εκατομμύρια από τον θάνατο άλλων ανθρώπων, ως ένας «έμπορος του θανάτου» και ως «αυτός που πλούτισε εφευρίσκοντας τρόπους να σκοτώνονται περισσότεροι άνθρωποι πιο γρήγορα από ποτέ».

Προβληματίστηκε πολύ, αναπόλησε την ζωή και τις επιλογές του, και αποφάσισε ότι αυτός δεν ήταν ο τρόπος με τον οποίο ήθελε να τον θυμούνται. 

Από εκείνη την ημέρα και ύστερα, άρχισε να εργάζεται για το καλό της ανθρωπότητας. Το όνομα του ήταν Alfred Nobel *, στον οποίο χρωστάμε τα βραβεία Νόμπελ. Συγκλονισμένος από αυτά που διάβασε, ο Nobel αποφάσισε να κάνει κάτι για την υστεροφημία του και, κάπως έτσι, ένα χρόνο πριν πεθάνει το 1896, συνέταξε τη διαθήκη του και κληροδότησε το μεγαλύτερο μέρος (94%) της τεράστιας περιουσίας του για τη θεσμοθέτηση των πέντε βραβείων. 

Το ποσό που έδωσε για τη χρηματοδότηση αυτών των ετήσιων βραβείων, έφθανε τα 31,2 εκατ. σουηδικές κορώνες (περίπου 1,69 εκατ. βρετανικές λίρες εκείνης της εποχής), ενώ σήμερα πια το κεφάλαιο αυτό έχει διαμορφωθεί γύρω στα 337 εκατ. ευρώ.

Ακριβώς όπως ο Alfred Nobel «κοίταξε μέσα του», αναθεωρώντας τον τρόπο της σκέψης του αλλά και δράσης του, το ίδιο ίσως θα έπρεπε να κάνουμε και εμείς κάποια στιγμή στην ζωή μας . 

Οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν ως απώτατο σκοπό κάθε πράξης τους, την εξασφάλιση της υστεροφημίας τους. Ποια θα είναι λοιπόν η δική σου κληρονομιά στους απογόνους σου; 

Πως θα ήθελες αλήθεια να σε θυμούνται; Αν προσπαθούσαμε όλοι να αφήσουμε ένα κόσμο καλύτερο από αυτόν που κληρονομήσαμε, τότε ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος…! 

* Ο Άλφρεντ Νόμπελ γεννήθηκε το 1833 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Ο πατέρας του ήταν μηχανικός και εφευρέτης, ο οποίος, αφού πτώχευσε, δοκίμασε το 1837 την τύχη του στη Ρωσία, όπου πράγματι αυτή του χαμογέλασε.

Ο Ιμάνουελ Νόμπελ κατάφερε να εντυπωσιάσει τον τσάρο με μια από τις εφευρέσεις του, την υποθαλάσσια νάρκη κατά εχθρικών πλοίων. Ο Άλφρεντ μορφώθηκε στην Αγία Πετρούπολη και συνέχισε στα βήματα του πατέρα του, ασχολούμενος με τη χημεία και τη μηχανική, παρόλο που είχε κλίση στην ποίηση. 

Ανάμεσα στις πολλές εφευρέσεις του, η κυριότερη ήταν το 1867 η «χειραγώγηση» της επικίνδυνα ασταθούς νιτρογλυκερίνης (από την οποία είχε σκοτωθεί ο νεότερος αδελφός του Εμίλ το 1864) σε ένα νέο ασφαλέστερο μίγμα, που ονομάστηκε από τον ίδιο «δυναμίτης» από την ελληνική λέξη «δύναμις».

Η εφεύρεση του δυναμίτη έφερε πραγματική επανάσταση στην εξορυκτική βιομηχανία, τις κατασκευές και τα πάσης φύσης έργα, με αποτέλεσμα ο Νόμπελ - ο οποίος στη συνέχεια εφηύρε ακόμα πιο εξελιγμένες εκρηκτικές ουσίες - να πλουτίσει. 

Πολύ γρήγορα ο δυναμίτης αξιοποιήθηκε όχι μόνο για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά και για πολεμικούς. Ο ίδιος, αν και, μεταξύ άλλων, ήταν ιδιοκτήτης της εταιρείας όπλων Bofors, είναι αβέβαιο κατά πόσο ενέκρινε τη στρατιωτική χρήση του δυναμίτη.

Από παλαιότερη παρουσίαση στο κανάλι μου στο YouTube