Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Η δύναμη της αλλαγής....


Πρν π χρόνια σ να Δημοτικ σχολεο πρχε μία δασκάλα, η κυρία Τόμπσον.
Τν πρώτη μέρα τς καινούργιας σχολικς χρονις, στάθηκε μπροστ π τ παιδι τς πέμπτης τάξης, τος συστήθηκε κα στ συνέχεια τος επε όπως κα ο περισσότεροι λλωστε δάσκαλοι, θ τος γαπάει κα θ τος προσέχει λους τ διο.

Στν μπροστιν σειρά, κάθονταν να μικρ γόρι, Τέντυ Στάλλαρντ. κυρία Τόμπσον εχε παρατηρήσει τν Τέντυ π τν προηγούμενη χρονι κα δν τν συμπαθοσε διαίτερα. Δν παιζε μ τ λλα παιδιά, δν συμμετεχε στν τάξη, τ ροχα του ταν συνέχεια βρώμικα κα σίγουρα δν κανε σο συχν πρεπε μπάνιο.

Τέντυ ταν να παιδ πο τν δυσαρεστοσε ποτε τν βλεπε γι ατ κα πολάμβανε τς στιγμς πο σχημάτιζε μ τν κόκκινο στυλ της τ τεράστια Χ στ τετράδιά του, σβηνε τ λάθη του βαθμολογοσε μ 6 κα μ 5 τς ργασίες του.
Στ σχολεο, που δίδασκε κυρία Τόμπσον, ταν ποχρεωμένη ν λέγχει τ παρελθν λων τν παιδιν πο πρχαν στ τάξη της. κόμη κα το μικρο Τέντυ. τσι ταν νοιξε τ ρχεα του, τν περίμενε μία μεγάλη κπληξη.

δάσκαλος πο εχε τν Τέντυ στν πρώτη τάξη το Δημοτικο γραφε γι ατόν: 

« Τέντυ εναι να πέροχο παιδ λο χαμόγελο. Εναι ργανωτικός, μελετηρς κα χει καλος τρόπους. Εναι μία μπνευση γι τ παιδι πο βρίσκονται γύρω του.»

δασκάλα πο εχε τν Τέντυ στ Δευτέρα Δημοτικο γραφε: 

«Εναι ξαιρετικς μαθητής, τν συμπαθον πολ ο συμμαθητς του λλ διος μοιάζει πολ προβληματισμένος πειδ μητέρα του πάσχει π μία νίατη σθένεια κα ζω στ σπίτι του πρέπει ν εναι πολ δύσκολη.»

δασκάλα πο τν δίδαξε στν Τρίτη Δημοτικο γραφε: 

« θάνατος τς μητέρας του το στοίχισε πολύ. διος προσπαθε ν κάνει ,τι καλύτερο μπορε, λλ πατέρας του δν το δείχνει μεγάλο νδιαφέρον. σχημη κατάσταση στ σπίτι θ τν πηρεάσει πολ σύντομα, ν δν λλάξει γρήγορα κάτι.»

δάσκαλος το Τέντυ στν Τετάρτη Δημοτικο γραφε: 

« Τέντυ χει παραιτηθε κα δν δείχνει κανένα νδιαφέρον γι τ σχολεο. Δν χει πολλος φίλους κα πολλς φορς κοιμται στν τάξη.»

κυρία Τόμπσον συνειδητοποίησε τ πρόβλημα κα ασθάνθηκε ντροπ γι τν αυτό της. Ασθάνθηκε κόμη χειρότερα, ταν λοι ο μαθητές της, τς φεραν χριστουγεννιάτικα δρα τυλιγμένα μ στραφτερ περιτυλίγματα κα μορφες κορδέλες. λοι, κτς π τν Τέντυ. Τ δικό του δρο ταν δέξια τυλιγμένο σ να βρώμικο, καφ χαρτ πο μλλον πρν ταν σακούλα νς παντοπωλείου.


κυρία Τόμπσον δυσκολεύτηκε ν τ νοίξει. Τ περισσότερα παιδι γέλασαν ταν βγαλε π μέσα να βραχιόλι πο εχε φτιάξει διος μ σπάγκο κα πέτρες λλ κα να νοιχτό, μισογεμάτο μπουκάλι μ ρωμα. Σηκώθηκε π τ θέση της κα σταμάτησε πότομα τν γέλιο τν παιδιν ταν φώναξε δυνατ πόσο πολύ τς ρεσε τ δρο του. Στ συνέχεια φόρεσε τ βραχιόλι κα ριξε λίγο π τ ρωμα στ χέρι της.

Τέντυ φυγε τελευταος κείνη τ μέρα π τν τάξη. Βγαίνοντας π τ πόρτα γύρισε πρς τ δασκάλα του κα τς επε μ θλιμμένη φων «Σήμερα κυρία μυρίζετε σν τ μαμά μου!»

κυρία Τόμπσον κλαψε πολ κείνη τ μέρα. π τότε δινε διαίτερη προσοχ στν μικρ Τέντυ. Κάθε φορ πο τν βοηθοσε στ μαθήματά του, τ μυαλ του μοίαζε ν ζωντανεύει. σο περισσότερο τν νθάρρυνε, τόσο πι γρήγορα παντοσε στς ρωτήσεις της. Μέχρι τ τέλος το τους, Τέντυ εχε γίνει να π τ πι ξυπνα παιδι τς τάξης καί, παρ τ ψέμα της τι θ γαποσε λα τ παιδι τ διο, Τέντυ ταν πλέον κα πίσημα γαπημένος της.

Τν πόμενη χρονι κυρία Τόμπσον νέλαβε πάλι τν Πέμπτη Δημοτικο κα βλεπε τν Τέντυ μόνο στ διαλείμματα. Μία μέρα, πρς τ τέλος το τους, βρκε να σημείωμα κάτω π τν πόρτα το σπιτιο της. Τ σημείωμα εχε τν πογραφ το Τέντυ κα γραφε: «Εσαστε κόμη καλύτερη δασκάλα πο εχα ποτ στ ζωή μου».

ξι χρόνια μετ κυρία Τόμπσον λαβε λλο να σημείωμα, ατ τ φορ μ τ ταχυδρομεο.

ταν πάλι Τέντυ κα τς γραφε τι εχε τελειώσει τρίτος σ βαθμ τ Λύκειο, λλ κείνη ταν κόμη καλύτερη δασκάλα πο εχε ποτ στ ζωή του.

Τέσσερα χρόνια μετά, πρε λλη μία πιστολ π τν Τέντυ. Τς γραφε τι εναι δύσκολα στ Πανεπιστήμιο λλ πολ σύντομα θ παιρνε τ πτυχίο του κα μ καλ βαθμό. Τελείωσε τ γράμμα του γράφοντας τι κόμη κείνη εναι καλύτερη κα πι γαπημένη του δασκάλα πο εχε ποτέ.

πειτα π τέσσερα χρόνια λλο να γράμμα π τν Τέντυ κανε τν μφάνισή του στ ταχυδρομικ κουτ τς κυρία Τόμπσον. Τς γραφε τι φο πρε τ πτυχίο του, ποφάσισε ν προχωρήσει λίγο κόμη τς σπουδές του. Τελείωνε τν πιστολ γράφοντας τι παραμένει καλύτερη κα γαπημένη του δασκάλα.

κυρία Τόμπσον πρε κόμη να γράμμα π τν Τέντυ κείνη τν νοιξη. λλ ατ τ φορ τ νομα μ τ ποο πέγραφε,ταν διαφορετικό: Δρ. Θίοντορ Φ. Στάλλαρντ. Τς γραφε τι εχε βρε μία κοπέλα κα πρόκειτο ν τν παντρευτε. Τς λεγε τι πατέρας του εχε πεθάνει μερικ χρόνια πρν κα ναρωτιόταν ν θ μποροσε κείνη, ν καθίσει στ θέση πο κάθεται μητέρα το γαμπρο.


Φυσικ κείνη τ κανε... Πγε στ γάμο φορώντας στ χέρι κενο τ βραχιόλι π πέτρες πο τς εχε κάνει δρο Τέντυ κα φορώντας τ ρωμα πο το θύμιζε τ μητέρα του. Τν στιγμ πο Δρ. Στάλλαρντ τν γκαλίασε τς ψιθύρισε στ ατί: «Σς εχαριστ, κυρία Τόμπσον, γιατί πιστέψατε σ μένα. Σς εχαριστ τόσο πολ γιατί μ κάνατε ν ασθανθ σημαντικς κα μο δείξατε πς μπορ ν κάνω τ διαφορά».

κυρία Τόμπσον μ δάκρυα στ μάτια το πάντησε: «Τέντυ, κάνεις πολ μεγάλο λάθος. σ εσαι ατς πού μού μαθε τι μπορ ν κάνω τ διαφορά. Δν ξερα πς ν διδάξω τος μαθητές μου μέχρι πο σ γνώρισα.»


Προσπαθστε ν μν κρίνετε π τ περιτύλιγμα κα μν ποτιμτε ποτ μ ποτ τν δύναμη πο χετε κα πο μπορε ν λλάξει τς ζως τν νθρώπων γύρω σας.

Αναδημοσίευση από εδώ

Επεξεργασία, επιμέλεια  αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου