Ο Ηρακλής και «Τα βόδια του Γηρυόνη», αποσυμβολισμός.

Ο Γηρυόνης ζούσε στην Ερύθεια. Ήταν βασιλιάς της και τερατόμορφος. Είχε τρία κεφάλια, τρία σώματα και έξι χέρια. Κρατούσε παράνομα ένα κοπάδι από σκουροκόκκινα βόδια. Τα βόδια σε ένα εσωτερικό, μεταφυσικό επίπεδο φανερώνουν την αδάμαστη, ζωώδη, επικίνδυνη, όταν είναι απειθάρχητη φύση, που γίνεται πολύ χρήσιμη, όταν δαμαστεί. Μάλιστα, στον Ταοϊσμό και στον Βουδισμό Τσαν το χρώμα των βοδιών παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Όταν το βόδι απεικονίζεται ολότελα μαύρο φέρει τα πάρα πάνω αρνητικά χαρακτηριστικά. Όσο όμως η διαδικασία τιθασεύσεώς τους προχωρεί και αποβάλλονται τα κατώτερα ένστικτα, το βόδι, γίνεται βαθμιαία λευκό και στο τέλος εξαφανίζεται πλήρως, καθώς οι φυσικές συνθήκες υπερβαίνονται. 

Βοσκός του κοπαδιού του ήταν ο Ευρυτίων (εύρος + τίω = μεγάλη προσφερόμενη τιμή) που είχε για σκύλο του κοπαδιού τον Όρθρο, γυιο του Τυφώνος και της Έχιδνας, ο οποίος είχε δύο κεφάλια. Ο σκύλος σε μεταφυσικό επίπεδο συμβολίζει την περίοδο του άχρονου ή χάους, δείχνει τον θάνατο αλλά και την ανάσταση, την αναγέννηση. Η Πανσέληνος των Ιχθύων είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι μας φέρνει αυτό το νόημα: του ζωώδους θανάτου και της εξελιγμένης επαναγεννήσεώς μας ώστε να μας προσφερθεί η μέγιστη προσφερόμενη τιμή. Τα δύο, μάλιστα, κεφάλια του Όρθρου φανερώνουν την Αρχή της Δυαδικότητας η οποία μας δίνει την δυνατότητα της κατανοήσεως του καλού και του κακού. Όταν πλησίασε τα βόδια ο Ηρακλής, ο Όρθρος του επιτέθηκε αλλά ο Ηρακλής, με ένα δυνατό χτύπημα με το ρόπαλό του, τον εξουδετέρωσε. Σκότωσε δηλαδή, μαζί με τον Όρθρο, τις Τυφωνικές και Εχιδνικές καταβολές που έφερε μέσα του από τους γονείς του και που, πολλές φορές, φέρουμε και εμείς μέσα μας. Ο Ευρυτίων βλέποντας την γενναιότητα του Ηρακλέους τον παρακάλεσε να λυπηθεί την ζωή του.  Ο Ηρακλής τον λυπήθηκε και δεν τον σκότωσε.

Ο μύθος, με την αποφυγή του θανάτου του Ευρυτίωνος, θέλει να μας δείξει ότι, συνειδητοποιώντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε από τις κατώτερες επιθυμίες μας που είναι τα σκουροκόκκινα βόδια, μπορούμε να εξελιχθούμε από ζώα, σε ανθρώπους, γιατί ο Ευρυτίων ήταν Κένταυρος.  Δεν είχε τελειώσει όμως, ο Ηρακλής, με τον άθλο αυτό γιατί ο Γηρυόνης βλέποντας να κινδυνεύουν τα βόδια του τού επιτέθηκε. Ο Ηρακλής δεν τον άφησε να πλησιάσει γιατί ήταν πολύ δυνατός και ρίχνοντάς του ένα βέλος τον σκότωσε επί τόπου, διαπερνώντας με το βέλος και τα τρία σώματά του. Το βέλος που έφυγε από το τόξο του Ηρακλή φανερώνει τις συνέπειες των ενεργειών που δεν μπορούν να αναιρεθούν ή να ανακληθούν.

Για την μεταφυσική αποκάλυψη του ονόματος του Γηρυόνη, θα αναφέρω την εξήγηση από την Επιτομή του λεξικού των LIDDEL & SCOTT η οποία δίνει στο ρήμα γηρύω, διττή έννοια: τραγουδώ και κράζω. Αν αποδελτιώσουμε την έννοια των λέξεων, ο Ηρακλής σκότωσε μέσα του τις κραυγές των υποσυνείδητων φόβων του και των «πιστεύω» του που έκραζαν και άρχισε να τραγουδά, πλέον! Ο δρόμος της επιστροφής για τον Ηρακλή είχε ανοίξει αλλά ήταν ακόμη, πολύ δύσκολος.  Από εδώ και πέρα θα έπρεπε να προχωρήσει στην εξάγνιση του κοπαδιού των βοδιών.  Η τελευταία πράξη του μύθου με την επιστροφή του Ηρακλέους στην πατρίδα του ήταν η θυσία των βοδιών στη θεά Αθηνά, στην θεά της Σοφίας. 

Η Σοφία, λοιπόν, είχε επιτευχθεί. 

Αναδημοσίευση από ferolvios.blogspot.com

 Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος 
 

Μυσταγωγία- Μυθαγωγία