Ο καθένας έχει το δικό του τραγούδι...

Υπάρχει κάποια φυλή στην Αφρική όπου τα γενέθλια του μέλους της φυλής,  δεν εορτάζονται την μέρα γέννησης, αλλά  την ημέρα που σκέφτηκε η  μητέρα το παιδί που θα γένναγε.

Όταν η γυναίκα αποφασίσει ότι θα κάνει παιδί, βρίσκει ένα δέντρο και κάθεται από κάτω, μόνη της, και περιμένει μέχρι ν’ ακούσει το τραγούδι του παιδιού που θέλει να έρθει. Και αφού το ακούσει, πηγαίνει στον άνδρα που θα γίνει ο πατέρας του παιδιού και του το μαθαίνει. Και όταν κάνουν έρωτα για να συλληφθεί το παιδί, κάποιες στιγμές τραγουδάνε το τραγούδι μαζί, για να το προσκαλέσουν.

Όταν η γυναίκα μείνει έγκυος, διδάσκει το τραγούδι του παιδιού στις μαίες και τις ηλικιωμένες του χωριού, ώστε όταν το παιδί γεννηθεί, όλοι οι άνθρωποι γύρω του να το τραγουδούν για να το καλωσορίσουν.

Όσο το παιδί μεγαλώνει, μαθαίνουν όλοι οι χωριανοί το τραγούδι του. Αν το παιδί πέσει ή χτυπήσει, κάποιος το σηκώνει και του τραγουδάει το τραγούδι του. Ή αν το παιδί κάνει κάτι εκπληκτικό, ή περάσει από τις τελετές της εφηβείας, οι χωριανοί τραγουδούν το τραγούδι για να το τιμήσουν.

Υπάρχει και άλλη περίπτωση όπου η φυλή τραγουδάει στο παιδί. Εάν σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής του, το πρόσωπο αυτό διαπράξει ένα έγκλημα ή κάνει κάποια άλλη απεχθή πράξη, το καλούν στη μέση του χωριού και σχηματίζοντας ένα κύκλο γύρω του τραγουδούν και πάλι το τραγούδι του.

Η φυλή πιστεύει ότι η διόρθωση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς δεν γίνεται μέσω της τιμωρίας, αλλά μέσω της αγάπης και της υπενθύμισης της ταυτότητάς σου. Όταν αναγνωρίζεις το προσωπικό σου τραγούδι, δεν έχεις την επιθυμία ή την ανάγκη να κάνεις κακό σε κάποιον άλλο.

Και στη διάρκεια της ζωής, στο γάμο, τα τραγούδια τραγουδιούνται μαζί. Και στο τέλος, όταν το παιδί βρίσκεται στο κρεβάτι, έτοιμο να υποδεχτεί το θάνατο, όλοι οι χωριανοί ξέρουν και τραγουδούν το τραγούδι του, για τελευταία φορά.

Ο καθένας εκεί έχει το δικό του τραγούδι...!

Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος