Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Τα σημαντικά πράγματα της ζωής...





Ο Νικόλας και η αδελφή του Αμαρυλλίδα,  είχαν πάει να επισκεφθούν  την προ- γιαγιά τους  την Μαρίνα και εκείνο το καλοκαίρι στα βουνά της Ηπείρου κάπου κοντά στην ψηλόραχη Μουργκάνα, όπου βρισκόταν το χωριό της μητέρας τους.   

Όταν τελείωσαν οι διακοπές και έφτασε η ώρα του αποχωρισμού, η  προγιαγιά  κάλεσε τα δισέγγονα κοντά της. Τα  κοίταξε με αγάπη και με βουρκωμένα μάτια, τα προσκάλεσε να καθίσουν δίπλα  από το κρεβάτι της,  το οποίο βρισκόταν κοντά στο σβηστό  μαυροκαπνισμένο  τζάκι. 


«Παιδιά  μου τους είπε, σας αγαπώ πολύ,  αυτό να μην το ξεχάσετε ποτέ. Ο χρόνος μου όμως τελειώνει, πολύ φοβάμαι πως δεν θα σας ξαναδώ. Να είστε πάντα δυνατοί, ευγενείς, και περήφανοι άνθρωποι. Από καιρό  τώρα, έχω γράψει κάποια πράγματα που θεωρώ σημαντικά στην ζωή ενός ανθρώπου, θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. Η προγιαγιά ξετύλιξε το προσεκτικά διπλωμένο χαρτί, και  διάβασε με τρεμάμενη φωνή: 


Κάποια ημέρα παιδιά μου θα φτάσετε στην ηλικία μου. Η  ζωή είναι μπροστά σας, αλλά ο καιρός περνάει γρήγορα, για αυτό  μην σπαταλάτε   ζωή σας . Να θυμόσαστε πως το ότι ζούμε είναι ένα εξαιρετικό δώρο του Θεού,   το να ζούμε  όμως αξιοπρεπώς είναι τέχνη. Η τέχνη αυτή δεν διδάσκεται,  μόνο βιώνεται.



Επενδύστε την πολύτιμη ενέργεια σας  στην καλλιέργεια των  ταλέντων  που σας χάρισε  η φύση.  Μοιραστείτε   τις  σκέψεις σας  με τον κόσμο γύρω σας. Μην τις μοιράζεστε  επειδή  θα αλλάξετε την σκέψη των ανθρώπων που σκέπτονται  διαφορετικά από εσάς. Μοιραστείτε  τις σκέψεις  σας   για να δείξετε στους ανθρώπους που σκέπτονται σαν και εσάς  πως δεν είναι μόνοι…!!


Μην ξεχνάτε πως η  καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσετε  σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από αυτή. Κάποια στιγμή το σώμα χάνει  την ζωτικότητα του το πνεύμα  όχι.  Το σώμα σας  θα επιστρέψει στα στοιχεία εκ των όποιων συνετέθη,  οι σκέψεις  και το πνευματικό σας  έργο όμως, θα μείνει ως πνευματική παρακαταθήκη για  επόμενες γενιές. 


Κάνετε θετικές σκέψεις, είναι πολύ σημαντικό. Οι σκέψεις  είναι κάτι άυλο για τα μάτια, αλλά έχουν  ενέργεια, δύναμη  και διάρκεια ζωής, πλανώνται γύρω μας σε μια νοητική αύρα και εξαπλώνονται  αναζητώντας παρόμοιες σκέψεις. Όπως και τα συναισθήματα, δονούν και αποτυπώνονται γύρω μας, επηρεάζουν εμάς αλλά και τους άλλους ολόγυρα με ανάλογα αποτελέσματα κάθε φορά.


Η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη με αναρίθμητες σκεπτομορφές  οι οποίες είναι φορτισμένες με διαφορετικό είδος ενέργειας και κινητήριας δύναμης και είναι τρομερά ενεργητικές.  Εάν κάποιος πολώνεται στα υλικά αγαθά, αρχίζοντας από μία σκέψη η οποία ολοένα αυξάνει, θα έλκει γύρω του αντίστοιχες σκέψεις φτιάχνοντας ένα πεδίο, ένα πλέγμα συγκεκριμένων σκέψεων ωθώντας τον να είναι αυτό ακριβώς που σκέφτεται. 

Υπάρχει πληθώρα σκέψεων γύρω μας, σκέψεις που ψάχνουν όμοιές τους για να ενοποιηθούν ή για να ‘φυτρώσουν’ για πρώτη φορά και έτσι οι σκέψεις της Αγάπης τραβούν Αγάπη, οι σκέψεις της Ειρήνης έλκουν Ειρήνη. Με αυτό τον τρόπο αλλάζουν κοινωνίες ολόκληρες. 



Να είστε μέσα στον κόσμο αλλά όχι αυτού του κόσμου. Ζήστε με την ψευδαίσθηση αλλά όχι μέσα στην ψευδαίσθηση. Όμως μην την απαρνηθείτε, μην αποσυρθείτε από τον κόσμο, ακόμα και εάν είναι άδικος και κακός. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να δημιουργήσετε έναν καλύτερο κόσμο, και δεν είναι αυτός ο τρόπος να βιώσετε την υψηλότερη πλευρά σας.

Να θυμόσαστε πως  ο κόσμος δημιουργήθηκε και για σας, προκειμένου να την δυνατότητα να γνωρίσετε βιωματικά τον εαυτό σας, να μάθετε Ποιος Πραγματικά Είναι.


Το σώμα σας   κάποια στιγμή θα σας  προδώσει και θα πεθάνει, αλλά  ο Θεϊκός σπινθήρας μέσα σας  δεν μπορεί να πεθάνει.  Για αυτό λοιπόν φροντίστε   η ζωή σας  να είναι σαν την νιφάδα του χιονιού, να αφήσετε  δηλαδή σημάδι και όχι λεκέ. Μην ανησυχείτε   για τα ασήμαντα στην πραγματικότητα πράγματα στην ζωή,  όπως  η εξωτερική ομορφιά, χρήματα και υλικά αγαθά.   

Αυτά  κάποια στιγμή  τελειώνουν μαζί με τον σωματικό θάνατο. Μην ανησυχείτε  για  το τι σκέπτονται οι άλλοι για εσάς. Να αγαπάτε  την ευθύνη, να  λέτε : 'Εγώ,  μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη, αν δε σωθεί, εγώ φταίω.'


Μην κάνετε τους  άλλους ανθρώπους να πονούν. Τα λόγια μπορεί να ξεχαστούν οι πράξεις όχι.  Το παρελθόν δεν μπορεί να 'ξεχαστεί', να αλλάξει, ή να διαγραφεί, μπορούμε μόνο να μάθουμε από αυτό. Να σκέπτεστε πριν κάνετε μία πράξη. 


Μια πράξη δεν είναι όπως συχνά νομίζουμε, σαν μια πέτρα που κάποιος σηκώνει την πετάει, και πετυχαίνει ή αστοχεί, και αυτό είναι όλο. Όταν σηκώνεις αυτή την πέτρα η Γη είναι ελαφρότερη, και το χέρι που την κρατά βαρύτερο. Όταν την πετάς, εκεί που χτυπά ή πέφτει το σύμπαν μεταβάλλεται. Κάθε πράξη μας έχει ένα αποτέλεσμα. Είμαστε κατ’ αυτό τον τρόπο συνδημιουργοί του κόσμου μας..!


Επενδύστε στον εαυτό σας, ρωτήστε, μάθετε, μην σταματήσετε να διαβάζετε ... Δημιουργήστε εσείς τον κόσμο σας.  Μην αρκείστε στις γνώμες και στις πράξεις άλλων.  Δοκιμάστε τις δυνάμεις σας, μην φοβόσαστε την αποτυχία.  Μάθετε να χρησιμοποιείτε τις δικές σας δυνατότητες.  Βιώστε την ζωή και τις εμπειρίες της με όλη σας την ψυχή και το πνεύμα. Οι άλλοι μπορούν να σας δείξουν τον δρόμο, αλλά δεν μπορούν να τον περπατήσουν για εσάς. 


Οι άλλοι, μπορούν να σας  δείξουν  που υπάρχει το νερό, μα δεν μπορούν να σας κάνουν να πιείτε.. 
 
Οι άλλοι,  μπορούν να σας  πουν  τι είναι έμπνευση, μα δεν μπορούν να σας κάνουν να σκεφτείτε .. 
 
Οι άλλοι, μπορούν να σας  τραγουδήσουν για αγάπη,  μα δεν μπορούν να σας  κάνουν  να την νιώσετε.. 
 
Οι άλλοι, μπορούν να σας  τραγουδήσουν για φως, μα δεν μπορούν να σε κάνω να το δείτε να το βιώσετε ... 


Όλα υπάρχουν μέσα σας  αν ψάξετε   θα τα βρείτε ....! Πιστέψτε εκείνους που ψάχνουν την αλήθεια και αμφισβητήστε εκείνους που τη βρήκαν.


Η γνώση έρχεται από την εμπειρία. Και η εμπειρία έρχεται με τον χρόνο. Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος και ο μεγαλύτερος κριτής. Έχει όμως ένα μεγάλο ελάττωμα, σκοτώνει όλους τους μαθητές του ….!!»


 * Η προγιαγιά υπήρξε. Η ιστορία άρχισε κάπως έτσι πριν από πολλά χρόνια, στην Καλλιθέα Φιλιατών του νομού Θεσπρωτίας, μόνο που στην θέση του Νικόλα και της Αμαρυλλίδας,  ήταν ο Βασίλης και η Μάρθα... Ήταν  όντως η τελευταία φορά που είδαμε την προγιαγιά,  το ήξερε... Η αγάπη της ήταν δεδομένη, οι συμβουλές της πολύ πιο απλές όχι όμως λιγότερο  σημαντικές.....!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου