Ο Ντα Βίντσι, ο Χριστός, ο Ιούδας και η αλαζονεία...

Λέγεται πως όταν ο Ντα Βίντσι σχεδίαζε τον μυστικό δείπνο, έψαχνε διάφορους ανθρώπους ως πρότυπο, για να δώσει στα πρόσωπα που είχε στο μυαλό του, την αντίστοιχη εικόνα. Για να αποτυπώσει το πρόσωπο του Ιησού Χριστού διάλεξε ένα πανέμορφο νεαρό άντρα, ο οποίος για αυτό τον λόγο ήταν Νάρκισσος και αλαζόνας...

Όταν τελείωσε την εικόνα του Ιησού, τον ευχαρίστησε και αναζήτησε πρόσωπα -μοντέλα γιατους μαθητές. Μέχρι να φτάσει όμως στο πρόσωπο του Ιούδα, πέρασαν χρόνια. Κάποια ημέρα αναζητώντας μοντέλο για τον Ιούδα, βρήκε ένα ρακένδυτο, ζητιάνο, άσχημο και απεριποίητο. Όταν του ζήτησε να τον ζωγραφίσει για να απεικονίσει τον Ιούδα, ο άνθρωπος ξέσπασε απαρηγόρητος σε κλάματα.

Ο Ντα Βίντσι έμεινε έκπληκτος από την αντίδραση του ζητιάνου. «Μην κλαις» του είπε, «θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε». Ο άνθρωπος με δάκρυα στα μάτια του απάντησε: 

- «Δεν κλαίω για την επιλογή σου, κλαίω γιατί εγώ ήμουν κάποτε αυτός, που χρησιμοποίησες ως εικόνα του Χριστού»..! 

Η ζωή κύκλους κάνει. Τίποτα δεν παραμένει σταθερό, η τύχη και η ευτυχία δεν είναι ποτέ ένας μόνιμος σύντροφος. Και συνήθως η αλαζονεία προηγείται της πτώσης...

Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος