Απομυθοποίηση....!!

Ίσως έχετε διαβάσει ή ακούσει για Αρχαίες Αιγυπτιακές τοιχογραφίες (ιερογλυφικά)  σε ναό στην πόλη Dendera όπου «υποτίθεται» πως αναπαριστώνται τεράστιες ηλεκτρικές λυχνίες, τροφοδοτούμενες από καλώδια που καταλήγουν σε τεράστια τροφοδοτικά (ή τεράστιες μπαταρίες) φτιαγμένα με τη βοήθεια ηλεκτροδίων μέσα σε πολύ μεγάλα πιθάρια. Μέσα από τους λαμπτήρες βγαίνουν φίδια σε κυματιστές γραμμές. 

Ας δούμε λοιπόν τι συμβολίζουν στην πραγματικότητα αυτοί οι υποτιθέμενοι λαμπτήρες, οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο, από απλοί λωτοί....!!

Ο λωτός είναι ένα είδος νούφαρου, το οποίο από την αρχική του μορφή μέσα στα λασπόνερα μεταμορφώνεται σε ένα πανέμορφο άνθος λίγα εκατοστά πάνω από την επιφάνεια του νερού. 

Μία αξιοσημείωτη ιδιότητα του φυτού είναι ότι παρ’ όλο που μεγαλώνει στη λάσπη, δεν κρατάει ποτέ λάσπη στα φύλλα και στα άνθη του. Τη νύχτα κλείνει και βυθίζεται κάτω από το νερό έως ότου ξανά αναδυθεί και ανθίσει την ημέρα. Για αυτούς τους λόγους το άνθος του για τους Αρχαίους πολιτισμούς, κυρίως τους Αιγυπτίους, στον Ινδουισμό και στο Βουδισμό συμβολίζει την αγνότητα, την γονιμότητα και την αναγέννηση. Συχνά συμβολίζει τα θηλυκά γεννητικά όργανα, από τα οποία γεννιέται η νέα ζωή. Για αυτό τον λόγο ο λωτός στους αρχαίους Αιγυτπίους ήταν σύμβολο της Ίσιδας (ως σύμβολο της γονιμότητας, της αγνότητας αλλά και της παρθενίας).

Για τους αρχαίους Αιγυπτίους ήταν επίσης το σύμβολο των τεσσάρων στοιχείων της φύσεως, καθώς και το σύμβολο του ανατέλλοντος Ηλίου. Οι Αιγύπτιοι συνόδευσαν τις απεικονίσεις των θεών τους με άνθη λωτού, ενώ τα χρησιμοποίησαν ως διακοσμητικά στοιχεία στην αρχιτεκτονική τους. 

Στα χέρια των ταριχευμένων νεκρών τους τοποθετούσαν άνθη λωτών, ως σύμβολα της νέας ζωής, στην οποία είχαν παραδοθεί οι νεκρές ψυχές.

Σύμφωνα με ένα μύθο της Δημιουργίας, ο Ήλιος πρώτα ανέτειλε από ένα γιγάντιο άνθος λωτού, που άνθισε στην πρωταρχική γη. Ο λωτός έτσι έγινε σύμβολο αναδημιουργίας και της υποσχέσεως της αιωνίου ζωής. Υπό αυτή την ιδιότητα πέρασε στους αρχαίους Έλληνες, όπου έγινε σύμβολο της αθανασίας. Ως σύμβολο ικεσίας και λήθης κοσμούσε το κηρύκειον του Ερμού ψυχοπομπού. 

Όσον αναφορά τα φίδια και την σχέση τους με την κοσμογονία, δείτε σχετική ανάρτηση εδώ.

Στο Βουδισμό τη νύχτα κατά την οποία έγινε η «άμωμος σύλληψη» του Βούδα, ένας τεράστιος λωτός φύτρωσε στη Γη. Ο Βούδας, μετά τη φώτισή του, απεικονίζεται τις περισσότερες φορές με λωτό. Από τις πλέον δημοφιλείς αναπαραστάσεις του είναι εκείνη στην οποία κάθεται πάνω σε έναν ανθισμένο λωτό, σύμβολο πνευματικής ανάπτυξης, γαλήνης κι αρμονίας. 

Στον Ινδουισμό και πιο συγκεκριμένα στην Μπαγκαβάτ Γκιτά ο λωτός επίσης συμβολίζει την γέννηση του εκδηλωμένου κόσμου. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει : 

«Το αιώνιο Μπράχμαν παραμένει ανεκδήλωτο, όπως ένα φύλλο λωτού δεν μολύνεται από το νερό. Που σημαίνει ότι ο ουράνιος λωτός δεν μολύνεται από την τρικυμιώδη θάλασσα του τριπλού κόσμου της ύλης, όπως δεν μολύνεται από την υλική προσωπικότητα το εντός ημών θείο στοιχείο.

Το αθάνατο ενσαρκωμένο Εαυτό, που αποτελεί ένα πολλοστημόριο του ίδιου του Θείου, είναι ένας εν δυνάμει λωτός ο οποίος αναπτύσσεται και γίνεται ένα ολοκληρωμένο άνθος, ένας τέλειος άνθρωπος. Γι’ αυτό και τα επτά κέντρα της ψυχής, ή τσάκρας, παρομοιάζονται με πέταλα λωτού. Το έβδομο, στο κέντρο της κεφαλής ή στέμμα, ονομάζεται χιλιοπέταλος λωτός, το γνωστό και ως Άτμαν που είναι και Μπράχμαν».

Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν λωτούς πολλά είδη φυτών, ποώδη και δενδροειδή, που κατά το Θεόφραστο δεν είχαν σχέση με τον πραγματικό λωτό. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει τέσσερα είδη λωτού, από τα οποία μόνο το ένα αντιστοιχεί στο φυτικό γένος αυτού. Έτσι τα δύο πρώτα είδη του Διοσκουρίδη ήταν κτηνοτροφικά είδη τριφυλλιού, το τρίτο ήταν το δένδρο που αναφέρεται στην Οδύσσεια ότι έδινε τους καρπούς που έτρωγαν οι Λωτοφάγοι, το γνωστό σε εμάς τζίτζυφο, και το τέταρτο ήταν ο «λωτός ο Αιγύπτιος» ή «νυμφαία ο λωτός», το γνωστό μας νούφαρο. Αυτός είναι ο Ινδικός και Αιγυπτιακός λωτός, ιερό σύμβολο του Γάγγη και του Νείλου αντιστοίχως...

Σε ένα άλλο ναό της Αιγύπτου (Άβυδο), έχουν βρεθεί σκαλίσματα (τοιχογραφίες) με σχήματα τα οποία μοιάζουν με σύγχρονα ελικόπτερα και άλλα ιπτάμενα αντικείμενα. Το γεγονός αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών και για αυτό, πολλοί υποστήριξαν πως τα συγκεκριμένα σχήματα σκαλήστικαν από τους Αρχαίους Αιγυπτίους, διότι είχαν επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς.

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο απλή, αν όχι πεζή...Αυτό που έχει γίνει στην πραγματικότητα είναι, πως γραφιάδες των Φαραώ κατά την διάρκεια των εκατοντάδων χρόνων σκάλιζαν ιερογλυφικά στο ίδιο σημείο, το ένα πάνω στα προηγούμενα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κάποια από τα παλαιότερα σκαλίσματα ήταν ακόμα ορατά, σχηματίζοντας όμως κατά διαβολική σύμπτωση σχήματα που σήμερα εμείς αναγνωρίζουμε ως ελικόπτερα ή άλλες πτητικές μηχανές. Κάτι που δεν ίσχυει για τους Αρχαίους Αιγυπτίους. Οι Αιγυπτιολόγοι σήμερα έχουν μεταφράσει τα κείμενα αυτά, και είναι απολύτως.. «γήινα». Η ερμηνεία τους εδώ

 

 Απόσπασμα από σχετικό άρθρο μου εδώ