Το Όραμα του Ναρόπα - Osho

Αλήθεια είναι αυτό που έχεις βιώσει, εσύ ο ίδιος, αυτό που έχεις δει εσύ ο ίδιος, με τα δικά σου μάτια. Ακόμη κι αν, εγώ έχω δει την αλήθεια και σου την πω, τη στιγμή που σου την λέω, θα γίνει για σένα ψέμα, όχι αλήθεια. Για μένα ήταν αλήθεια, ήρθε μέσα από τα δικά μου μάτια, ήταν δική μου όραση. Για σένα, δεν θα είναι δική σου όραση, θα είναι κάτι δανεικό, θα είναι μια πίστη, δεν θα είναι γνώση. Κι αν αρχίσεις να την πιστεύεις, θα πιστεύεις σε ένα ψέμα. Να το θυμάσαι αυτό... Ακόμα και η αλήθεια γίνεται ψέμα, αν μπαίνει μέσα σου, από τη λάθος πόρτα...Η αλήθεια, πρέπει να μπει από την μπροστινή πόρτα, από τα μάτια... Η αλήθεια είναι όραση...Πρέπει κανείς, μόνος του να την δει...
( ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΑΡΟΠΑ )
Ο Ναρόπα, ήταν ένας μεγάλος λόγιος, ένας μεγάλος σοφός, με δέκα χιλιάδες μαθητές...Μια μέρα καθόταν, ανάμεσα σε χιλιάδες αρχαία, και πολύ σπάνια χειρόγραφα. Ξαφνικά αποκοιμήθηκε... Πρέπει να ήταν πολύ κουρασμένος, και είδε ένα όραμα...Είδε μια γυναίκα πάρα πολύ γριά, άσχημη, μια φοβερή γυναίκα, μια στρίγκλα. Ήταν τόση η ασχήμια της, που άρχισε να τρέμει μέσα στον ύπνο του. Ήθελε να το βάλει στα πόδια, μα που να πάει. Τον είχε υπνωτίσει με τα μάγια της. Τα μάτια της, ήταν σαν μαγνήτες.

«Τι μελετάς;» Ρώτησε η γριά.

Εκείνος είπε: «Φιλοσοφία, θρησκεία, επιστημολογία, γλώσσα, γραμματική, λογική.»

Η γριά ρώτησε: «Τα καταλαβαίνεις αυτά;»

Ο Ναρόπα είπε: «Ασφαλώς και τα καταλαβαίνω.»

Η γυναίκα ξαναρώτησε: «Καταλαβαίνεις τις λέξεις, ή το νόημα;»

Σε όλη του τη ζωή, του είχαν κάνει χιλιάδες ερωτήσεις... Χιλιάδες μαθητές, τον είχαν ρωτήσει τα πάντα, κανένας όμως δεν το είχε ρωτήσει αυτό, αν καταλαβαίνει τις λέξεις ή το νόημα . Και τα μάτια της γυναίκας, ήταν τόσο διαπεραστικά, που του ήταν αδύνατον να της πει ψέματα. Ένιωσε τελείως γυμνός, διάφανος. Σε οποιονδήποτε άλλον, θα μπορούσε να έχει πει: «Ασφαλώς και καταλαβαίνω το νόημα.» Όμως σ' εκείνη τη γυναίκα, με αυτή την τρομακτική εμφάνιση, έπρεπε να πει την αλήθεια...Είπε: «Καταλαβαίνω τις λέξεις.»

Η γυναίκα χάρηκε πολύ. Άρχισε να γελάει και να χορεύει, και τότε όλη της η ασχήμια μεταμορφώθηκε, κι άρχισε να βγαίνει από μέσα της, μια απαλή ομορφιά...

Ο Ναρόπα σκέφτηκε: «Την έκανα τόσο ευτυχισμένη, γιατί να μην την κάνω ακόμα πιο πολύ;" Και πρόσθεσε: «Καταλαβαίνω όμως και το νόημα...» Η γυναίκα, σταμάτησε να γελάει και να χορεύει. Άρχισε να κλαίει γοερά, και όλη της η ασχήμια, ξαναγύρισε και χίλιες φορές χειρότερη...

Ο Ναρόπα ρώτησε: «Γιατί κλαις και θρηνείς; Και γιατί, πριν γελούσες και χόρευες;»

Η γυναίκα είπε: «Χάρηκα γιατί ένας μεγάλος σοφός, σαν εσένα δεν είπε ψέματα...Τώρα όμως κλαίω, επειδή μου είπες ψέματα... και οι δυο μας ξέρουμε, ότι δεν καταλαβαίνεις το νόημα.»

Το όραμα εξαφανίστηκε, και τότε ο Ναρόπα άλλαξε...Εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο, και δεν ξανάπιασε ποτέ, γραφές στη ζωή του. Έγινε εντελώς αδαής. Κατάλαβε ότι η γυναίκα, δεν είχε έρθει απ' έξω. Ήταν απλώς μια προβολή. Ήταν το ίδιο του το Είναι, που είχε γίνει άσχημο, μέσα από τη γνώση... Μόνο τόση κατανόηση, ότι «δεν καταλαβαίνω το νόημα», και η ασχήμια, μεταμορφώθηκε αμέσως σε ομορφιά. Αυτό, το όραμα του Ναρόπα, είναι πολύ σημαντικό!...

Αν δεν νιώσεις, ότι η γνώση είναι άσχημη, δεν θα αναζητήσεις ποτέ τη σοφία. Θα κουβαλάς ένα κάλπικο νόμισμα, και θα νομίζεις πως είναι ο αληθινός θησαυρός...Πρέπει να συνειδητοποιήσεις, ότι η γνώση είναι ένα κάλπικο νόμισμα. Δεν είναι κατανόηση,τα ο πολύ-πολύ είναι διανόηση. Έχει κατανοηθεί η λέξη, αλλά έχει χαθεί το νόημα...

Osho: (Το Ταρώ της Μεταμόρφωσης)

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος - Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

Μην εγκαταλείπεις ποτέ...!

Μην εγκαταλείπεις. Υπάρχουν πολλοί αρνητικοί άνθρωποι εκεί έξω που θα προσπαθήσουν να σε αποθαρρύνουν. Μην τους ακούς. Ο μόνος που μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις είναι ο εαυτός σου.

Ποτέ μην τα παρατάς: Ποιος είπε ότι ο δρόμος των πετυχημένων είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα; Μερικοί από τους ανθρώπους που σήμερα θεωρούνται είτε αυθεντίες, είτε απόλυτα πετυχημένοι σ’ αυτό που αποφάσισαν να ακολουθήσουν, ήταν απλά πολύ… επίμονοι.

Και ανταμείφθηκαν γι’ αυτό μετά από προσπάθειες πολλών χρόνων και από αρνήσεις τόσο επίμονες, που σε διαφορετική περίπτωση θα τους είχαν αποθαρρύνει. Το… ηθικό δίδαγμα απ’ αυτές τις ιστορίες είναι ότι αν έχουμε μια ιδέα ή ένα ταλέντο που θεωρούμε ότι αξίζει δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε. Μπορεί να αργήσουμε να γνωρίσουμε την επιτυχία, αλλά κάπου μας περιμένει χαμογελαστή…Ποτέ μην τα παρατάς

O Αλμπερτ Αϊνστάιν, που θεωρείται σήμερα διάνοια, άρχισε να μιλάει όταν ήταν τριών ετών και έμαθε να συλλαβίζει στα επτά του! Οι δάσκαλοι και οι γονείς του νόμιζαν ότι είχε πρόβλημα. Αποβλήθηκε από το σχολείο και αργότερα απέτυχε δύο φορές στις εξετάσεις να μπει στο πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Ηταν γενικώς αντιπαθής στους καθηγητές του και οι βαθμοί του στα μαθηματικά ήταν κάτω του μετρίου. Στη φυσική, όμως…

Ο πολυεφευρέτης Τόμας Εντισον ήταν κατά τους δασκάλους του «πολύ χαζός για να μάθει οτιδήποτε». Απολύθηκε από τις δύο πρώτες του δουλειές επειδή δεν ήταν αρκετά παραγωγικός. Η μεγαλύτερή του εφεύρεση, ο ηλεκτρικός λαμπτήρας, ήλθε μετά από ατέλειωτα πειράματα στο εργαστήριο και περίπου 2.000 αποτυχημένες προσπάθειες!

Ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ πούλησε μόνο έναν πίνακα όσο ζούσε, για 400 φράγκα! Αυτό δεν τον σταμάτησε από το να ολοκληρώσει 900 έργα τα οποία σήμερα αξίζουν πολλά εκατομμύρια ευρώ.

Ο Μαχάτμα Γκάντι, που επηρέασε τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην Ινδία και σ’ όλο τον κόσμο, ήταν αγοραφοβικός! Τα έχανε όταν καλούνταν να μιλήσει δημόσια. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του υπόθεσης (ήταν δικηγόρος στη Νότια Αφρική), εγκατέλειψε την αίθουσα του δικαστηρίου.

Ο βασιλιάς των καρτούν Γουόλτ Ντίσνεϊ απολύθηκε από την εφημερίδα που εργαζόταν διότι, κατά το αφεντικό του, «δεν είχε φαντασία ούτε καλές ιδέες». Τα πρώτα του σκίτσα με θέμα τον Σκρουτζ Μακ Ντακ θεωρήθηκαν προσβλητικά και απορρίφθηκαν απ’ όλους τους εκδοτικούς οίκους πριν τα εκδώσει μόνος του…

Το πρώτο βιβλίο του πασίγνωστου πια Στίβεν Κινγκ απορρίφθηκε 30 φορές. Πέταξε το χειρόγραφο στα σκουπίδια και σχεδόν τα παράτησε. Η γυναίκα του το περιμάζεψε και τον ενθάρρυνε να το ξαναστείλει αλλού. Η… 31η ήταν και η τυχερή του.

Η ζάμπλουτη σήμερα δημιουργός του Χάρυ Πότερ Τζοάν Ρόουλινγκ πήρε διαζύγιο τον πρώτο χρόνο του γάμου της και μετακόμισε με το μωρό της στο Εδιμβούργο. Επέζησε με τη βοήθεια της πρόνοιας, έμενε σε ένα διαμέρισμα που είχε ποντίκια και πήγαινε και έγραφε σε καφετέριες. Το πρώτο της μυθιστόρημα με θέμα τον μαθητευόμενο μάγο απορρίφθηκε από 12 εκδοτικούς οίκους.

Ο σκληρός Σιλβέστερ Σταλόνε αποβλήθηκε από 14 σχολεία σε 11 χρόνια. Οι καθηγητές του τον αποθάρρυναν από το να ακολουθήσει καριέρα στην ηθοποιία και το σενάριό του για το «Ρόκι» απορρίφθηκε από όλες τις εταιρίες εκτός από μία, που η μόνη της προϋπόθεση ήταν να μην παίξει εκείνος τον βασικό ρόλο. 

Μην εγκαταλείπεις... from PLOTINOS on Vimeo.

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων, 

Πλωτίνος - Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

Εσωτερική και εξωτερική γνώση - Rudolf Steiner

«Περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της άνθησης του αρχαίου Eλληνικού πολιτισμού, υπήρχαν σχολές που ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σήμερα. Η βάση αυτών των αρχαίων σχολών, συνίστατο στην πεποίθηση ότι ο άνθρωπος έπρεπε πρώτα απ’ όλα να αναπτύξει νέες δυνατότητες στην ψυχή του, πριν καταστεί ικανός να φτάσει στην αληθινή γνώση σχετικά με την ανθρωπότητα.

Στα μυστήρια ( τις πνευματικές βάσεις από τις οποίες προέκυψαν όλες οι μορφές μάθησης), οφείλεται το γεγονός ότι σε αυτούς τους αρχαίους χρόνους, οι πιο πρωτόγονες ψυχικές δυνατότητες δεν έρεπαν προς το ονειρικό και το οραματικό. Αυτή η κατάσταση έφτασε σε ένα τέλος λίγο πολύ ταυτόχρονα με την ίδρυση των πανεπιστημίων μας - κατά το δωδέκατο, δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο αιώνα.

Από εκείνη τη περίοδο προσεγγίζουμε μόνο με τον ορθολογιστικό τρόπο. Ο ορθολογισμός οδηγεί αφενός σε μια ισχυρή λογική, και αφετέρου σε καθαρό υλισμό. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων έχει συσσωρευτεί ένα τεράστιο απόθεμα εξωτερικής γνώσης στους τομείς της βιολογίας, της φυσιολογίας, και άλλους κλάδους της έρευνας που είναι εισαγωγικοί για τη μελέτη της ιατρικής.

Πράγματι, υπάρχει ένα τεράστιο πλήθος παρατηρήσεων από το οποίο μπορούμε ακόμη να αντλήσουμε ανυπολόγιστο αριθμό γνώσεων και πληροφοριών. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων, όλες αυτές οι γνώσεις που συνδέονται με τον άνθρωπο και θα μπορούσαννα αποκτηθούν μόνο με την πνευματική όραση, έσβησαν εντελώς και εξαφανίστηκαν.»

Απόσπασμα: Ανθρωποσοφική Ιατρική Έρευνα / Rudolf Steiner, Λονδίνο 1924
 

 Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων, 

Πλωτίνος - Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

Δεν έχω υπομονή, για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου..

«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή έχω γίνει υπεροπτικός, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνισμό, για την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης.

Δεν έχω πια τη διάθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελάνε. Δεν χαρίζω ούτε λεπτό σε αυτούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειραγωγήσουν. Αποφάσισα να μην συνυπάρχω πια με την προσποίηση, την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον φτηνό έπαινο. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επιλεκτική γνώση, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.

Αντιπαθώ τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι’ αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκαμπτες και άτεγκτες προσωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλειψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπάνε τα ζώα. Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

Jose Micard Teixeira 

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων, Πλωτίνος 

 Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

Μυθολογία και αρχέτυπα.

Μυθολογία και αρχέτυπα. (Σύντομα στην Εστία TV.)

Στην εκπομπή μυθολογία και αρχέτυπα θα επιχειρήσουμε μία διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας του παρελθόντος υπό το πρίσμα της μυθολογίας. Θα προσεγγίσουμε την μυθολογία όχι ως ένα σύνολο ευφάνταστων ανούσιων και παράλογων αφηγημάτων μυθοπλασίας, αλλά ως μία αλληγορική κωδικοποίηση του παρελθόντος.

Ρούφος και Ρουφιάνοι

Κατά την εποχή τού σπουδαίου Ρωμαίου αυτοκράτορος της δυναστείας τών Αντωνίνων, Τραϊανού, στα 98-117 μ.Χ., ζούσε στην ελληνική πόλη Έφεσο της Μικράς Ασίας ένας γιατρός πού είχε το όνομα Ρούφος. Ήταν πράγματι ένας εξαίρετος γιατρός, ο οποίος έγραψε πολλά ιατρικά συγγράμματα και διεκρίθη στην ειδικότητα του.

Τόσο διάσημος μάλιστα υπήρξε ο γιατρός αυτός, πού οι μαθητές του δεν ονομάζονταν γιατροί, όπως οι άλλοι συνάδελφοί τους, αλλά η ειδικότης τού επαγγέλματός τους πήρε το όνομά της από τον σπουδαίο δάσκαλό τους. Έτσι αυτοί απεκαλούντο «Ρουφιανοί γιατροί» ή απλώς «Ρουφιανοί». Διακρίθηκαν κι εκείνοι, όπως και ο δάσκαλός τους ο Ρούφος στο ιατρικό τους λειτούργημα! Εξ άλλου «μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις»!

Ωρισμένοι από αυτούς, όμως, παρασυρμένοι από την ανθρώπινη φύση τους, πρόδιδαν το λειτούργημά τους, διότι, λόγω της φύσεως αυτού, ήσαν σε θέση να μαθαίνουν πολλά μυστικά τών γυναικών, τις οποίες είχαν πελάτισσές τους. Έτσι μερικοί ασυνείδητοι απ’ αυτούς κάποιες φορές τις εξεβίαζαν και, ξεχνώντας την επιστημονική απο­στολή, την ιατρική δεοντολογία και τον όρκο τους, ανακατεύονταν σε υποθέσεις πού δεν είχαν καμμία σχέση με την επιστήμη τους. Έτσι, ή λέξη «Ρουφιανός», κατά την συνήθη τακτική τής ελληνικής γλώσσης, με ένα ανέβασμα του τόνου στην παραλήγουσα, πήρε την κακή – αρνητική σημασία με την οποία την χρησιμοποιούμε σήμερα, δηλαδή «ρουφιάνος».

Η αναβίβαση τού τόνου, όμως, δεν δίνει μόνο την θετική ή αρνητική έννοια, την καλή ή την κακή σημασία αλλά διαφοροποιεί και την τελειότητα από κάτι το κοινό! Ας παρατηρήσουμε, για παράδειγμα, λίγο την λέξη «Λυκούργος», η οποία προέρχεται με την σειρά της από τις λέξεις λύκη (=φως) + έργον. Η λέξη αυτή τονίζεται στην παραλήγουσα. Από την «λύκη» μάλιστα, προέρχεται και η λέξη «λυκόφως», όπως και η λέξη «αμφιλύκη». [Λύκη το φως. Αμφιλύκη, η μήποτε πεφωτισμένη νυξ, ο βαθύς όρθρος. (Ετυμολογικό Γουδιανό Λεξικό)].Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Λυκούργος είχε όνομα αρνητικό. Απλώς, ο τρόπος αυτός τού τονισμού, συνεχίσθηκε και σε έναν άλλο τομέα. Όχι μόνο σε αυτόν της αλλαγής μιας θετικής εννοίας σε αρνητική αλλά και σ’ αυτόν της διαφοροποίησης, μιας ιδιαίτερης λέξης, που απεδίδετο σε κάποιον από μία άλλη που διεχώριζε τους υπολοίπους.

Παρατηρούμε, ακόμη, ότι η λέξη «Λυκούργος», που σημαίνει «τον πράττοντα το έργο του φωτός» τονίζεται στην παραλήγουσα, διότι  θεωρητικά το αληθινό έργο τού φωτός, εφ’ όσον ο ίδιος ο Θεός είναι Φώς,  μόνον η Θεία Δύναμις θα μπορούσε να το πράξει, δηλαδή μόνον η Θεία Δύναμις, ο Θεός, θα μπορούσε να είναι Λυκουργός. Ο άνθρωπος, επομένως, επειδή δεν είναι θεός, θα φέρει αναγκαστικά  το όνομα «Λυκούργος», για να μη ταυτισθεί με το «θείο» και να διαχωρίζεται απ’ αυτό.

Αντώνης Αντωνάκος
 

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων 

Πλωτίνος - Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

"Η μυστική ζωή, του εγκεφάλου των μεσηλίκων".....

Έχετε παρατηρήσει ότι ξεχνάτε ονόματα; Ότι αφαιρείστε και δεν μπορείτε να θυμηθείτε τι ακριβώς πήγατε να κάνετε στην κουζίνα; Ότι πρέπει να γράφετε ατέλειωτες λίστες με όλα τα μικροκαθήκοντα που ξεχνάτε; Ότι τα παιδιά σας μουγκρίζουν από ανυπομονησία όταν δεν μπορείτε να χειριστείτε κάποιο καινούργιο γκάτζετ;

Αν απαντάτε «ναι» σε κάποιο ή σε όλα από αυτά, μήπως συμπεραίνετε κατόπιν ότι το μεσόκοπο μυαλό σας αρχίζει να διαλύεται και ότι έχετε πάρει τον κατήφορο που οδηγεί αργά αλλά σταθερά στο γεροντικό ξεκούτιασμα;

Και μήπως προσθέτετε στον φόβο αυτόν την πικρή ταπείνωση ότι έχετε καταντήσει να σας αφήνουν πίσω οι τεχνολογικές δεξιότητες των παιδιών του δημοτικού;

Αν συμβαίνει αυτό, το βιβλίο της Barbara Strauch, θα σας κάνει να πηδάτε από χαρά.

Υποστηρίζει ότι σε ένα μεγάλο φάσμα γνωσιακών δεξιοτήτων, ο νους των μεσηλίκων (ηλικίας περίπου από 40 έως 68) ξεπερνάει σε επιδόσεις κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα. Υπάρχουν κάποια πράγματα που χάνουμε (π.χ. η γοργή ανάκληση πληροφοριών όπως τα ονόματα, καθώς και κάποια ελάττωση της ταχύτητας), αλλά αυτά αντισταθμίζονται με το παραπάνω από τα μεγάλα κέρδη σε πολλές σημαντικές μορφές διανοητικής λειτουργίας.

Το μεσήλικο μυαλό έχει αναπτύξει «ισχυρά συστήματα που ξεπερνούν τις δυσκολίες περίπλοκων προβλημάτων για να φτάσουν σε συγκεκριμένες λύσεις.

Χειρίζεται πιο ήρεμα τα συναισθήματα και τις πληροφορίες. Είναι πιο εύκαμπτο, πιο ευέλικτο, ακόμα και πιο ευδιάθετο». Σε τέσσερις από έξι διανοητικές ικανότητες, η κορύφωση έρχεται στη μέση ηλικία.

Ο μεσήλικας αναγνωρίζει καλύτερα τις λεπτές αποχρώσεις και τα διφορούμενα. Μπορεί να συλλάβει με μεγαλύτερη ακρίβεια καταστάσεις, να κάνει τους συσχετισμούς και να δει το ευρύτερο πλαίσιο. Αυτό επιτρέπει την καλύτερη κρίση.

Και στην αναζήτηση της σοφίας -τι είναι και ποιος την έχει- μια μελέτη συμπεραίνει ότι κορυφώνεται γύρω στα 65, έπειτα από μια σταθερή συσσώρευση στη διάρκεια της ζωής.

Η έρευνα πιθανόν να καταλήξει σύντομα σε αποδείξεις σχετικές με τη φυσιολογία. Η μυελίνη, η κρίσιμης σημασίας λευκή λιπαρή ουσία που καλύπτει τις νευρικές ίνες, κάνει τις συνδέσεις στην εγκεφαλική λειτουργία. Σε δύο θέσεις-κλειδιά του εγκεφάλου η μυελίνη εξακολουθεί να αυξάνεται κατά τη μέση ηλικία, συχνά και μετά τα 60.

Το πιο αξιοπερίεργο εύρημα αυτής της έρευνας είναι ίσως ότι ο νους του μεσήλικα είναι πιο χαρούμενος. Σε μια σειρά από τεστ έγινε φανερό ότι οι μεσήλικες αγχώθηκαν λιγότερο από τα αρνητικά ερεθίσματα και ανταποκρίθηκαν πολύ έντονα στα θετικά.

Αν λοιπόν οι μεσήλικες είναι τόσο ευνοημένοι, γιατί η περίοδος αυτή της ζωής μας είναι τόσο δυσφημισμένη; Εδώ η Barbara Strauch γκρεμίζει με εκπληκτική μαεστρία τη δαιμονοποίηση της μέσης ηλικίας κατά τον 20ό αιώνα.

Δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για την ανδρική «κρίση μέσης ηλικίας» ούτε για το γυναικείο «σύνδρομο της άδειας φωλιάς». Η μέση ηλικία είναι εξίσου επιρρεπής σε κρίσεις όπως όλες οι άλλες ηλικίες, αλλά σε γενικές γραμμές η ικανοποίηση από τη ζωή αυξάνεται και φτάνει στο απόγειό της στα χρόνια της όψιμης ωριμότητας. Και αυτό παρά τα όσα λέγονται για τους ανθρώπους «σάντουιτς», που φροντίζουν και παιδιά και γέρους γονείς.

Η αλήθεια είναι πως οι μεσήλικες είναι πολύ ικανοί ζογκλέρ στις πολλαπλές υποχρεώσεις τους.

Η μέση ηλικία είναι ένα μοντέρνο φαινόμενο – πριν από έναν αιώνα, το προσδόκιμο επιβίωσης ήταν 47 χρόνια. Αντί, όμως, να δούμε τις ευκαιρίες από αυτήν την εκτεταμένη περίοδο ζωής μετά τη φροντίδα των παιδιών και πριν από την έναρξη των γηρατειών, την καταδικάσαμε ως εποχή απώλειας, παρακμής και στενοχώριας.

Ένας λόγος αυτής της αρνητικότητας πιθανόν να είναι το γεγονός ότι χρησίμευσε για να σπρώξει τους αγχωμένους μεσήλικες καταναλωτές να αγοράζουν φανταχτερά αυτοκίνητα και αντιρυτιδικές κρέμες.

Όπως λέει η συγγραφέας Μάργκαρετ Γκιούλετ, έχουμε γίνει θύματα μιας «ιδεολογίας της παρακμής», αφεθήκαμε να μας «ορίσει ως γέρους η κουλτούρα».

Ευτυχώς, η επιστήμη συστηματικά υπονομεύει όλους αυτούς τους μύθους. Και ίσως τα καλά μαντάτα να μας βοηθήσουν να οργανώσουμε καλύτερα την εργασιακή ζωή μας, που την έχουμε στριμώξει στις κρίσιμες δεκαετίες της δημιουργίας οικογένειας και της ανατροφής των παιδιών.

Στο μεταξύ, είναι καιρός για ανακωχή. Ας μην ανησυχούμε για τα ξεχασμένα ονόματα, τα χαμένα κλειδιά και την αφηρημάδα: όλα αυτά είναι ασήμαντα.Σε γενικές γραμμές, το μυαλό μας είναι μια χαρά. Νιώθετε καλύτερα τώρα;

Δείτε σχετικά :

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «The Secret Life of the Grown Up Brain»

Αναδημοσίευση από http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com/

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων 

Πλωτίνος - Μυσταγωγία - Μυθαγωγία

«Περί σοφίας και σοφών»....!!! (Λουκιανού, άπαντα - ΜΕΝΙΠΠΟΣ Η ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΑ, απόσπασμα)

...Αφ' ότου ήμουν παιδί, ακούων τας διηγήσεις του Ομήρου και Ησιόδου περί πολέμων και στασιασμών όχι μόνον των ημιθέων, αλλά και αυτών των θεών, προσέτι δε περί μοιχειών αυτών και βιασμών και αρπαγών, περί δικών και εκθρονισμών πατέρων υπό των τέκνων αυτών και γάμων μεταξύ αδελφών, ενόμιζα ότι όλα αυτά είνε καλά και ζωηρώς επόθουν να τα μιμηθώ. Αλλ' όταν ήρχισα να ενηλικιούμαι, έβλεπα ότι οι νόμοι διατάσσουν, αντιθέτως προς τους ποιητάς, να μη μοιχεύωμεν, ούτε να στασιάζωμεν, ούτε ν' αρπάζωμεν.

Ευρέθηκα λοιπόν εις μεγάλην αμφιβολίαν, μη γνωρίζων ποίαν διαγωγήν ν' ακολουθήσω. Διότι ούτε οι θεοί εφανταζόμην θα εμοίχευαν και θα εστασίαζαν μεταξύ των, εάν δεν ενόμιζαν αυτά καλά, ούτε πάλιν οι νομοθέται θα μας συνεβούλευαν τα εναντία, εάν δεν τα ενόμιζαν ως ωφελιμώτερα. Εις την απορίαν μου εσκέφθηκα να υπάγω να εύρω τους λεγομένους φιλοσόφους, να τεθώ εις την διάθεσίν των και να τους παρακαλέσω να με μεταχειρισθούν όπως θέλουν και να μου υποδείξουν ένα απλούν και ασφαλή τρόπον ζωής. Με τοιαύτας σκέψεις επήγα προς αυτούς, αλλά δεν ενόησα ότι έπεφτα εις την φωτιάν, κατά το λεγόμενον, διά ν' αποφύγω τον καπνόν.

Διότι όταν τους εγνώρισα ευρήκα εις αυτούς τόσην άγνοιαν και αμφιβολίαν, ώστε να μου φανούν εν συγκρίσει προς αυτούς πολύ σοφώτεροι εις τον τρόπον του ζην οι απλοί άνθρωποι. Ο είς εξ αυτών λ.χ. εδίδασκε ν' απολαμβάνωμεν πάσαν ήδονήν και μόνον την ηδονήν να επιζητώμεν εις όλα, διότι αυτά είνε η τελεία ευτυχία• ο άλλος εξ εναντίας εδίδασκε να εργαζώμεθα διηνεκώς και να μοχθούμεν, να σκληραγωγούμεν το σώμα και να είμεθα ρυπαροί και ελεεινοί, να ενοχλούμεν δε τους πάντας και να τους υβρίζωμεν και συχνά επανελάμβανε τους πασίγνωστους στίχους του Ησιόδου περί αρετής, περί του ιδρώτος και περί της αναβάσεως εις την κορυφήν• {36} άλλος συνεβούλευε να περιφρονούμεν τα πλούτη και ν' αδιαφορούμεν διά την απόκτησιν αυτών• άλλος εξ εναντίας ήτο της γνώμης ότι και ο πλούτος είνε κάτι αγαθόν.

Αλλά τι να σου είπω διά τας γνώμας των περί του κόσμου; Σου ομολογώ ότι όταν τους ήκουα καθ' εκάστην να ομιλούν περί ιδεών και ασωμάτων και ατόμων και περί κενών και να επαναλαμβάνουν πλήθος τοιούτων λέξεων, μου ήρχετο αναγούλα.

Και το γελοιωδέστερον εξ όλων είνε ότι και όταν ωμίλουν περί πραγμάτων εντελώς αντιθέτων εύρισκαν επιχειρήματα τόσον πιθανά και πειστικά, ώστε να μη δύναται κανείς να τους αντικρούη και όταν υπεστήριζαν ότι το θερμόν και το ψυχρόν είνε το ίδιον πράγμα, ενώ γνωρίζομεν σαφώς ότι θερμόν και ψυχρόν δεν δύναται να είνε συγχρόνως ένα πράγμα.

Μου συνέβαινε λοιπόν ακριβώς ό,τι εις τους νυστάζοντας, οίτινες οτέ μεν κατανεύουν οτέ δε ανανεύουν. Αλλ' έτι μάλλον παράλογον ήτο το ακόλουθον• παρακολουθών αυτούς παρετήρουν ότι αι πράξεις των ήσαν εντελώς εναντίαι προς την διδασκαλίαν των διότι οι διδάσκοντες την περιφρόνησιν του πλούτου παρετήρουν ότι είχαν άπληστον όρεξιν χρημάτων και περί τόκων εφιλονείκουν και επί πληρωμή εδίδασκαν και τα πάντα χάριν των χρημάτων υπέφεραν.

Εκείνοι δε οίτινες εδίδασκον την περιφρόνησιν της δόξης έπρατταν και έλεγαν τα πάντα χάριν αυτής• ενώ δε όλοι σχεδόν κατηγόρουν τας απολαύσεις, ιδιαιτέρως εις αυτάς ήσαν αφιερωμένοι.

Όταν λοιπόν είδα και αυτήν μου την ελπίδα να διαψευσθή, έτι μάλλον ελυπούμην, αλλ' επροσπαθούσα να παρηγορήσω τον εαυτόν μου με την σκέψιν ότι και άλλοι πολλοί, μεταξύ των οποίων και σοφοί και λίαν φημιζόμενοι διά την σύνεσίν των, δεν εγνώριζαν την αλήθειαν...!

Επίλογος. ...Και έτσι απογοητευμένος από τους σοφούς της Ελλάδος πήγε στην Βαβυλώνα σε ένα μάγο μαθητή του Ζωροάστρη, καθώς είχε ακούσει να λέγεται ότι με επωδές και διάφορες μαγείες μπορούσαν ν' ανοίξουν τις πύλες του Άδη, να κατεβάζουν οποίον θέλουν και να τον ανεβάζουν πάλι πίσω...!

(Λουκιανού, άπαντα - ΜΕΝΙΠΠΟΣ Η ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΑ, απόσπασμα)

Μυσταγωγία

H ζωή είναι ένα μπούμερανγκ ...

« Οι σκέψεις που κρατάτε στο νου σας, τόσο οι συνειδητές όσο και οι ασυνείδητες, δημιουργούν αυτά που βλέπετε στη ζωή σας. Κάθε σκέψη έχει μία ορισμένη δόνηση. Επιστρέφει σε εσάς σαν μπούμερανγκ ανάλογα με τη χροιά, την ένταση και το βάθος του συναισθήματος. Οι σκέψεις σας εμφανίζονται στη ζωή σας κατ’ αναλογία με τη σταθερότητα, την ένταση και τη δύναμη τους. Επιλέγοντας τις σκέψεις σας και διαλέγοντας ποια συναισθηματικά ρεύματα θα αφήσετε να φύγουν μακριά σας και ποια θα ενισχύσετε, καθορίζετε τις επιδράσεις που θα ασκήσετε στους άλλους και τη φύση των εμπειριών που θα βιώνετε στη ζωή σας. Οι σκέψεις και οι δράσεις επιστρέφουν πάντα πίσω. H ζωή είναι ένα μπούμερανγκ, ότι στέλνεις προς τα έξω, θα κάνει τον κύκλο του και θα επιστρέψει σε σένα πολλαπλάσια… αργά ή γρήγορα… ».

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

Ο μαγικός κόσμος των ονείρων

«Τελικά τα μόνα γεγονότα της ζωής μου που αξίζουν να ειπωθούν είναι εκείνα που έχουν σχέση με την ανάδυση του ακατάλυτου κόσμου μέσα στην εφήμερη ζωή. Γι’ αυτό αναφέρομαι βασικά σε εσωτερικές εμπειρίες. Ανάμεσα σ’ αυτές περιλαμβάνω τα όνειρα και τα οράματά μου. Αυτά συνιστούν την πρώτη ύλη του επιστημονικού μου έργου»

Carl Jung

«Σκιάς όναρ άνθρωπος», αναφέρει ο αρχαίος λυρικός ποιητής Πίνδαρος,  και σημαίνει «ο άνθρωπος είναι τ’ όνειρο μιας σκιάς». Η σκιά ονειρεύεται αυτό που δεν μπορεί να γίνει. Φως με υλική υπόσταση.  Ο  Tchouang-tseu κινέζος ταοϊστής φιλόσοφος του 4ου π.Χ είπε: «Κάποτε εγώ, ο Τσουάνγκ Τζου, ονειρεύτηκα πως ήμουν πεταλούδα, πετώντας εδώ κι εκεί, νιώθοντας εντελώς πεταλούδα. Είχα συνείδηση πεταλούδας και είχα εντελώς ξεχάσει την ανθρώπινη φύση μου. Ξαφνικά ξύπνησα και ήμουν πάλι εγώ. Τώρα όμως δεν ξέρω αν τότε ήμουν άνθρωπος που ονειρευόταν ότι είναι πεταλούδα, ή αν είμαι τώρα πεταλούδα που ονειρεύεται πως είναι άνθρωπος.» Ο Αργεντίνος συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες είπε κάτι αντίσοιχο: «Η ζωή είναι ένα όνειρο που βλέπει ο Θεός.» 

Όνειρο, αρχαία Ελληνικά όναρ. Η λέξη  το όνειρο ετυμολογείτε από την σύνθεση του Όν και Είρω. Το Όν είναι η ύπαρξη , ενώ το Είρω σημαίνει «συνάπτω, συναρμολογώ , συνδέω» . Είρω επίσης σημαίνει και λέγω, ομιλώ, αφηγούμαι, οπότε το όνειρο γίνεται αντικείμενο αφήγησης, γιατί αφηγούμεθα αυτό που είδαμε στον ύπνο μας. Μεταφυσικά με το όνειρο ο ανώτερος εαυτός μιλάει στον κατώτερο εαυτό. Άλλη πιθανή ετυμολογία είναι από το Όν» και «Άρά» . Το «Όν» είναι η Ύπαρξη , και «Άρά» είναι η ευχή.

Στον αρχαίο κόσμο επικρατούσε η αντίληψη πως τα όνειρα στέλνονται από τους θεούς και θεωρούνταν σαν μέσον για την πρόβλεψη του μέλλοντος και για την επινόηση θεραπευτικών μεθόδων για τις ασθένειες, για αυτό τον λόγο, χρησιμοποιούσαν την ονειρομαντεία. Στη αρχαία Αίγυπτο, τα όνειρα είχαν τον δικό τους θεό, τον «Μπες” ενώ ο αρχαιότερος αιγυπτιακός ονειροκρίτης χρονολογείται από το 1300 πΧ. Ακόμα πιστεύεται ότι η βιβλιοθήκη του Ασσύριου βασιλιά Ασουρμπανιπάλ περιλάμβανε ονειροκρίτες, οι οποίοι χρονολογούνται από το 2000 πΧ. 

Στη Αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τον Ησίοδο, τα Όνειρα είναι παιδιά της Νύκτας και αδέλφια του θανάτου και του Ύπνου. Μεταγενέστεροι ποιητές έδωσαν στον θεό των ονείρων το όνομα του Μορφέα. 

Στην Οδύσσεια, ο Όμηρος αναφέρει τον Όνειρο ως δαίμονα του Άδη. Τα απατηλά όνειρα έβγαιναν από μια πύλη από ελεφαντόδοντο, τα αληθινά έβγαιναν από μια κεράτινη πύλη, κάτι που αναφέρει ο Βιργίλιος στην στην «Αινειάδα» (VI, 894). Μεταγενέστεροι ποιητές ονομάζουν τα όνειρα γιους του Ύπνου, και τους δίνουν χωριστά ονόματα. Ο Όνειρος, ως θεός των ονείρων, λατρευόταν μαζί με τον Ύπνο αλλά και μόνος του. Τον τιμούσαν μάλιστα ιδιαίτερα στα ονειρομαντεία και στα Ασκληπιεία.

Υπήρχαν ειδικοί ιεροί χώροι ερμηνείας των ονείρων και οι ερμηνευτές ήταν άνθρωποι πολύ σημαντικοί που θεωρούνταν ότι κατέχουν θείο χάρισμα. Όταν κάποιος έφτανε έξω από το ιερό, καλούνταν πρώτα να πλύνει το σώμα του ως συμβολική ψυχική κάθαρση, τελούσε θυσία στο Θεό κι έκανε αυστηρή νηστεία. Το βράδυ, γινόταν δεκτός στο ιερό, όπου περνούσε τη νύχτα του. Κατά τη διάρκεια της Εγκοιμήσεως, ο ασθενής ή αυτός που χρειαζόταν σημαντική συμβουλή (συχνά άτομα με εξουσία, πολιτικοί ή στρατιωτικοί) έβλεπε το αποκαλυπτικό όνειρο, που του έδειχνε το τι πρέπει να ακολουθήσει.

Τα όνειρα είχαν πολύ μεγάλη σημασία για τους Πυθαγόρειους, οι οποίοι μάλιστα μέσα από ένα κατάλληλο τρόπο ζωής με σωστή δίαιτα, μουσικά ακούσματα πριν από τον ύπνο, έλεγχο και προσανατολισμό της σκέψης, υποστήριζαν πως μπορούσαν να δουν αποκαλυπτικά όνειρα και να επικοινωνήσουν με το υπερπέραν. Το ενδιαφέρον του Αριστοτέλη για τα όνειρα ήταν τόσο έντονο ώστε αφιέρωσε σ΄ αυτά το τέταρτο βιβλίο του έργου του “Μικρά Φυσικά” με τίτλο «Περί Ενυπνίων». Το πρώτο σημαντικό δημοσιευμένο έργο πάνω στα όνειρα, είναι η «Ονειροκριτική» του 2ου αιώνα μ.Χ.  

Μεταφυσικά με το όνειρο έρχεται σε επαφή το ανώτερο, ο ανώτερος εαυτός, με το κατώτερο μέρος του εαυτού μας, την προσωπικότητα. Κάτ’ αυτόν τον τρόπο τα όνειρα  συνδέονται  με το υποσυνείδητο, και άλλες διαστάσεις ύπαρξης .  Τα όνειρα, καθώς έχουν άμεση πρόσβαση στον χώρο του ασυνειδήτου, εκφράζουν βαθύτερες εσωτερικές συγκρούσεις, καταπιεσμένα συναισθήματα και επιθυμίες. Η γλώσσα τους είναι η γλώσσα των συμβόλων. 

Όταν λέμε «όνειρο» εννοούμε την βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων, ιδεών, συναισθημάτων και άλλων αισθήσεων κατά την διάρκεια του ύπνου, κυρίως κατά την φάση REM (Rapid Eye Movement) η οποία καταλαμβάνει το 20 – 25% της συνολικής διάρκειας του ύπνου. . Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, αναλώνουμε το 1/3 της ζωής μας ονειρευόμενοι. Mέσα σε 5 λεπτά από τη στιγμή που θα ξυπνήσουμε, ξεχνάμε περίπου τα μισά από τα όνειρα που έχουμε δει, ενώ μέσα σε 10 λεπτά έχουμε ξεχάσει το 90% από αυτά.

Για τον Sigmund Freud, τα όνειρα  είναι η βασιλική οδός για το ασυνείδητο , όπου εκεί αποτυπώνονται όλες οι εσωτερικές συγκρούσεις και οι καταπιεσμένες επιθυμίες που μέσω των ονείρων εκδηλώνονται – εξωτερικεύονται . Για τον Carl Jung στα όνειρα  ανασύρονται, τα αρχέτυπα και τα σύμβολα , καθώς και έδωσε μια νέα ερμηνεία για το ασυνείδητο .

Για τον Jung, τα αρχέτυπα και τα σύμβολα είναι η γέφυρα προς το ασυνείδητο , για αυτόν όμως το ασυνείδητο δεν είναι το ίδιο όπως το θεωρεί ο Freud,, ως περιοχή απωθημένων επιθυμιών αλλά ως ένα σπουδαίο τμήμα , εξίσου πραγματικό στη ζωή του ανθρώπου με το συνειδητό εγώ . Ο άνθρωπος που ονειρεύεται κατακλύζεται από διάφορες εικόνες και σύμβολα, μέσα από τις οποίες διαβιβάζονται στη συνείδηση , ασυνείδητες αντιδράσεις ή παρορμήσεις .

Ορισμένες φορές σε όνειρα με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση , οι προσωπικοί συνειρμοί που δημιουργούνται δεν προέρχονται από προσωπικά βιώματα αλλά όπως υποστηρίζει ο Jung  από αρχαϊκά κατάλοιπα,  δηλαδή ψυχικές μορφές που δεν εξηγούνται από την μέχρι στιγμής εμπειρία του ονειρεύομενου αλλά μοιάζουν να είναι έμφυτες , σαν κληρονομιά του συνολικού πνεύματος . Αυτές τις αρχαϊκές εικόνες \ κατάλοιπα τις ονομάζει πρώτος ο Jung αρχέτυπα και έτσι άνοιξε νέους ορίζοντες προς εξερεύνηση , τόσο στο τομέα της έρευνας των ονείρων αλλά και γενικότερα στο τομέα της ψυχολογίας .

Κάποιες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις δίνουν, σήμερα, μεγάλη αξία στην ερμηνεία, κατανόηση και αξιοποίηση των ονείρων στη διαδρομή προς την αυτογνωσία ή και τη θεραπεία του κάθε ατόμου. 

Διαβάστε σχετικά  : ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝΟΝΕΙΡΩΝ

Σύνθεση διαφόρων διαδικτυακών κειμένων

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος