Κάθε σπόρος ξέρει πώς να γίνει δέντρο...

 Ελιά στο Θάνος της Λήμνου, η οποία φύτρωσε ανάμεσα στους βράχους για προστασία..

Τίποτα δεν είναι πιο ιερό, τίποτα δεν είναι πιο υποδειγματικό από ένα όμορφο και δυνατό δέντρο.  Όποιος ξέρει πώς να μιλήσει μαζί τους, όποιος ξέρει πώς να τα ακούσει, μαθαίνει την αλήθεια. Δεν κηρύττουν μάθηση και παραινέσεις, κηρύττουν τον αρχαίο νόμο της ζωής. Όταν ένα δέντρο κόβεται και αποκαλύπτεται η θανατηφόρος πληγή του, μπορεί κανείς να διαβάσει όλη την ιστορία του στο φωτεινό δίσκο του κορμού του: στα δαχτυλίδια του φαίνονται τα χρόνια του, ενώ στα σημάδια του φαίνονται ο αγώνας, τα δεινά , όλες οι  ασθένειες, η ευτυχία και η ευημερία, τα δύσκολα χρόνια αλλά και τα ωραία, οι επιθέσεις που άντεξε, οι καταιγίδες  που έχει υπομείνει. 

To δέντρο λέει: Ένας πυρήνας είναι κρυμμένος μέσα μου, μια σπίθα, μια σκέψη, είμαι ζωή από την αιώνια ζωή. Μοναδικά είναι η μορφή και οι φλέβες του δέρματος μου, το μικρότερο φύλλο στα κλαδιά μου, αλλά και η μικρότερη ουλή στο φλοιό μου. Έγινα για να σχηματοποιήσω  και να αποκαλύψω την αιωνιότητα στη μικρότερη μου λεπτομέρεια.’

To δέντρο λέει:  Η δύναμή μου είναι η εμπιστοσύνη. Δεν ξέρω τίποτα για τον πατέρα μου, δεν ξέρω τίποτα για τα χιλιάδες παιδιά που κάθε άνοιξη σπέρνονται  από μένα. Ζω μέχρι τέλος για το μυστικό του σπόρου μου, και  δεν με νοιάζει για τίποτα άλλο. Πιστεύω ότι ο Θεός είναι μέσα μου. Πιστεύω ότι η εργασία μου είναι ιερή. Με αυτή την αλήθεια ζω.’

Όταν απογοητευόμαστε και δεν μπορούμε να αντέξουμε τη ζωή μας, τότε το δέντρο έχει κάτι να μας πει: Σταθείτε! Σταθείτε! Κοιτάξτε εμένα! Η ζωή δεν είναι εύκολη, η ζωή δεν είναι δύσκολη. Αυτές είναι παιδαριώδεις σκέψεις. . . . Το σπίτι δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί. Το σπίτι είναι μέσα σας, αλλιώς δεν είναι πουθενά.

Ενώ τα δέντρα θροΐζουν το βράδυ, ενώ είμαστε  ανήσυχοι μέσα στις δικές μας παιδαριώδεις σκέψεις: Τα δέντρα έχουν μακρές σκέψεις, μεγάλες και ξεκούραστες αναπνοές,  όπως έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τις δικές μας. Όσο εμείς δεν τα ακούμε, παραμένουν σοφότερα από εμάς. (1) 

Εάν όμως καταλάβω το μύνημα τους, τότε μέσα στη σιωπή της σκέψης μου αντιλαμβάνομαι τον εσωτερικό μου κόσμο σαν ένα σπόρο, κατά κάποιον τρόπο μικρό κι ασήμαντο, αλλά και γεμάτο δυνατότητες. Και βλέπω μέσα του το σπέρμα ενός θαυμάσιου δέντρου, του δέντρου της ζωής μου, σε διαδικασία εξέλιξης. Κάθε μικρός σπόρος περιέχει το πνεύμα του δέντρου που θα γίνει μετά.

Κάθε σπόρος ξέρει πώς να μετατραπεί σε δέντρο πέφτοντας σε γόνιμη γη,
απορροφώντας τους χυμούς που τον τρέφουν, απλώνοντας τα κλαδιά και τα φύλλα του, γεμίζοντας καρπούς και λουλούδια για να μπορέσει να δώσει ό,τι έχει να δώσει. Κάθε σπόρος ξέρει  πώς θα καταφέρει να γίνει δέντρο. Και τόσοι είναι οι σπόροι όσα και τα κρυφά όνειρα. (…..)

Αυτά τα όνειρα  δείχνουν το δρόμο με σημάδια και σύμβολα όλων των ειδών, σε κάθε γεγονός, σε κάθε στιγμή, στα πράγματα και στα πρόσωπα, στον πόνο και στην ευχαρίστηση, στο θρίαμβο και στην αποτυχία.

Το όνειρο μας μαθαίνει, στον ύπνο ή στο ξύπνημα, να βλέπουμε, να ακούμε,
να συνειδητοποιούμε. Μας δείχνει την πορεία με φευγαλέα προαισθήματα
ή με εκτυφλωτικά φωτεινές αστραπές.

Κι έτσι μεγαλώνουμε αναπτυσσόμαστε και εξελισσόμαστε… Και μια μέρα, ενώ διασχίζουμε αυτό το αιώνιο παρόν που ονομάζουμε ζωή, οι σπόροι των ονείρων μας θα μετατραπούν σε δέντρα και θα ξεδιπλώσουν τα κλαδιά τους, που σαν γιγάντια φτερά θα διασχίσουν τον ουρανό, ενώνοντας σε μία μόνο γραμμή
το παρελθόν μας με το μέλλον μας.

Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Τους συνοδεύει μια εσωτερική σοφία…
Γιατί κάθε σπόρος ξέρει πώς να γίνει δέντρο. (2)

(1) Απόσπασμα από το βιβλίο του Hermann Hesse: “Bäume: Betrachtungen und Gedichte”  [Δέντρα: Σκέψεις και Ποιήματα] που εκδόθηκε το 1984.

(2) Χόρχε Μπουκάϊ, «Ονειρα-σπόροι» από τη συλλογή  Ιστορίες για να σκεφτείς (εκδόσεις  Οπερα, 1997)

 Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος