Η Ελληνική Μυθολογία, κατάλληλα σχηματισμένη και μεταδιδόμενη, πέραν των τριών χιλιάδων χρόνων οδηγούσε και φώτιζε τον Λαό μας, κρατήθηκε κοινωνικά απελευθερωμένος από τις βαριές και χαμηλές προλήψεις και δεισιδαιμονίες, που πίεζαν αφόρητα τους γειτονικούς λαούς της εποχή εκείνης. Ο Έλληνας για να μπορέσει να καλλιεργήσει τον φιλελευθερισμό, την δίκαια και σωστή δημοκρατία, μέσα στην οποία τα πνεύματα εκδήλωσαν, με την απόλυτη ελευθερία τους, τις τέλειες και ανεπανάληπτες εκείνες αρετές που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος, για να μπορέσει ο μύθος να εξωπαρουσιαστεί, να συγχρονιστεί και να συντονιστεί με τους ανάλογους νόμους, για να απορροφηθούν από τους ανθρώπους χρειάστηκαν εκείνους τους σοφούς δασκάλους που η μυθολογία μας άφθονα παρουσιάζει.
Πρέπει να παρατηρηθεί ότι παρ΄ όλο που οι αναφορές που γίνονται σήμερα για την Επιστήμη, τη Θρησκεία ή την Κοινωνία κινούνται στο ιστορικό πλαίσιο των προηγούμενων αιώνων, παρά τις μεταβολές που αναμφισβήτητα έχουν σημειωθεί, ο μύθος εξακολουθεί να είναι επίκαιρος, αφού τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ζωής παραμένουν, στην ουσία τους, τα ίδια. Η υποκρισία, η έπαρση, ο δογματισμός και η άγνοια δεν έχουν εκλείψει από την εποχή μας. Η προσήλωση του σύγχρονου ανθρώπου στα εξωτερικά πράγματα και η ακόρεστη επιθυμία για την απόκτηση υλικού πλούτου και κοινωνικής δύναμης τον έχουν οδηγήσει στην χωριστικότητα, στην ανισορροπία και στην δυσαρμονία με τον εσωτερικό του εαυτό, με τους άλλους, με τη Φύση.
Αν δεν προσπαθήσει ο άνθρωπος να μετατοπίσει το κέντρο της συνείδησης του από τον εγκέφαλο στην καρδία, δεν θα αποκτήσει ποτέ την πραγματική γνώση. Θα αγγίζει μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων και θα αγνοεί την ουσία τους. Αν δεν πάψει να κατευθύνει όλη του την ενέργεια προς τα έξω και δεν την στρέψει προς το κέντρο του εαυτού του, δεν θα μπορέσει να έλθει σ΄επαφή με το πνεύμα του και έτσι, δεν θα μπορέσει να εναρμονισθεί με την παγκόσμια ζωή, της οποίας όλοι αποτελούμε αναπόσπαστα τμήματα.
Για ότι γνωρίζει ο καθένας από έμας δεν είναι δικό του, είναι γνώσεις συσσωρευμένες από προηγηθέντες από εμάς ανθρώπους, είναι η πείρα των αιώνων, είναι η συμπεπυκνωμένη γνώσις, της αξίας εκείνης που λέγεται άνθρωπος. Αλλά και οι εμπνεύσεις μας και οι ανακαλύψεις μας δεν είναι αποκλειστικά δικά μας. Γιατί οι κόσμοι, η φύσις, το περιβάλλον από όπου τις αντλούμε υπάρχουν εφ΄εαυτών και πριν από εμάς. Ο άνθρωπος δεν τα δημιουργεί, δεν τα ανακαλύπτει, ο άνθρωπος μόνον τα παρατηρεί, τα μελετά, τα αντιγράφει. Είναι απλώς ένας φορέας των παραστάσεων του περιβάλλοντος κόσμου.
O άνθρωπος από καθαρά εμπειρικές παρατηρήσεις, λέγοντας εμπειρική, εννοούμε ότι στο απώτατο παρελθόν ο άνθρωπος προσπαθούσε να δώσει απαντήσεις σε πρακτικής φύσεως προβλήματα της ζωής του και να βάλει σε τάξη την αβέβαιη και εν πολλοίς επικίνδυνη πορεία του σε τούτο τον κόσμο.
Το ότι στράφηκε στον έναστρο ουρανό δεν ήταν τυχαίο, το δέος που αισθανόταν μπροστά στην απεραντοσύνη του, τον έκανε γρήγορα να θεοποιήσει τις κινήσεις συγκεκριμένων φωτεινών στιγμάτων που κάθε τόσο άλλαζαν θέση, αυτή η θεοποίηση ωστόσο δεν ήταν αβάσιμη, αφού ήλθε ύστερα από την συλλογή και καταγραφή των κινήσεων των πλανητών που παρατηρούσε ότι αντιστοιχούσαν σε κάποια γεγονότα πάνω στην Γη. Είναι απλώς ένας φορέας των παραστάσεων του περιβάλλοντος κόσμου. Ευτυχής είναι εκείνος που πλησιάζει και αντιλαμβάνεται μερικά ψυχία της πραγματικότητας, της αληθείας.
ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΝΟΥΣ
Ο Νους του ανθρώπου για να ησυχάσει την συνείδηση του, που δεν καταλαμβαίνει αρκετά από αυτά που μέσα στον εγκέφαλο λαμβάνουν χώρα, λήψεις διαφοροδονήσεις σ΄ αυτές, με την υποσυνείδηση και την υπερσυνείδηση κατασκευάζει ένα Μύθο, που η συνείδηση του αισθάνεται όπως τα λέγει και τον βιώνει.... Δηλαδή ο Μύθος γεννιέται στην υποσυνείδηση και από εκεί σερβίρεται στη συνείδηση.
Δεν βγαίνει από την σκέψη που κατευθύνει η συνείδηση. Μπορεί, καμία φορά, να παρασκευασθεί και στην υπερσυνείδηση, πράγμα που είναι δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο. Αν αυτό συμβεί, τότε γίνεται μια νέα θρησκεία στην ανθρωπότητα. Επειδή η υποσυνείδηση βρίσκεται σε μεγάλη επαφή με τον αιθερικό κόσμο, για τούτο ο σωστός μύθος γίνεται απ΄ αυτή, την υποσυνείδηση, για να περιγράψει επακριβώς τις αρχικές Μήτρες Ιδέες ή τα σύμβολα των έσω κόσμων ή τις Ουσίες Εικόνες ή τα αρχέτυπα, από τα οποία τα πάντα προήλθαν ή προέκυψαν.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ
Μύθος είναι ο διάλογος της ψυχής, που χρησιμοποιεί το νου και τη γλώσσα με τον λόγο, για να εκφράσει τους δικούς της καημούς. Μεταχειρίζεται πιθανόν την υποσυνείδηση, όπου πρώτα επεξεργάζεται αυτά που θέλει να εκφράσει και ύστερα τα διοχετεύει στην συνείδηση, όπου με την γλώσσα και τον λόγο τα εκδηλώνει.
Τον Μύθο ακριβώς βρήκαν οι προγονοί μας για να κρύψουν, μεσ΄ τις συγκινητικές φάσεις του, τις υπερνοητικές αλήθειες, αυτές που βρίσκανε με τις μεγάλες ψυχικές δυνάμεις τους ή αυτές που παρελάμβαναν από τις προηγούμενες προγονικές γενιές τους και τις ταξιθετούσαν για να τις διασώσουν απο τους ακατάλληλους.
Στην αρχαιότητα για να διατηρήσουν – περισώσουν μια αλήθεια, μικρή ή μεγάλη, εσωτερική ή εξωτερική, φυσική ή μεταφυσική, την μετέβαλαν σε μύθο. Την έκρυβαν για να διαιωνίσουν. Τη μυθολογούσαν. Οι ξέμακρες εκείνες εποχές ήταν οι προκατακλυσμιαίες και μετακατακλυσμιαίες εποχές που άρχισαν να σχηματίζουν έναν καινούργιο κόσμο, με μια καινούργιου τύπου σκέψη, αυτή που θα βασιζόταν στα εξωτερικά φαινόμενα του λόγου, αλλά που στην βαθιά της (η σκέψη) θα διατηρούσε την ψυχική παρεμβολή κάθε ανθρώπου, που άρχιζε απ’ το υποσυνείδητο και καταντούσε στον ακουστικό λόγο, για να εκδηλωθεί.
Έτσι, παρουσιάστηκε ο μύθος. Στο τέλος μια απέραντης διαφοροσκεπτομένης περιόδου, της προκατακλυσμιαίας και στην αρχή μιας άλλης περιόδου, της μετακατακλυσμιαίας.
Μέσα στον μύθο είναι κλεισμένες οι ψυχικές εκφράσεις της ανθρωπότητας ολόκληρης. Για να απομυθολογηθεί ο μύθος, πρέπει να συνεργασθεί η ψυχή με την υποσυνείδηση και να υποχρεωθεί να συμπράξει και η συνείδηση, καί τι δεν αναγνωρίζει και δεν συμφωνεί και δεν καταλαμβαίνει τα περιεχόμενα του μύθου.
Εκεί μέσα έκρυψαν απαράμιλλες αλήθειες που κατείχαν οι μεγάλοι Μύστες των εποχών. Αλήθειες που κρατούν στο είναι τους τα αίτια των κόσμων και των όντων και που οι κλείδες τους, αν άξια χρησιμοποιηθούν, θ’ ανοίξουν τους καινούργιους ορίζοντες του αμύητου ανθρώπου.
Ο μύθος φέρνει στην ψυχή του τυχερού που θα τον μελετήσει δονήσεις συγκινητικές, που τον προετοιμάζουν ν’ ανοίξει τον ΑΝΩΤΕΡΟ δέκτη του και να κοινωνήσει με άλλους ξεχασμένους σήμερα στον άνθρωπο κόσμους, απ’ τους οποίους κάποτε η πνευματοψυχή του ξεκίνησε...
Μέσα σ’ αυτό του τύπου τις δονήσεις, τις πνευματοψυχικές δονήσεις, σκέφτηκαν μια φορά κι’ ένα καιρό, να κρύψουν τις αλήθειες τους οι εξεχόντες νόες των προκατακλυσμιαίων και μετακατακλυσμιαίων εποχών. Θέλησαν να ασφαλήσουν τις ανώτερες γνώσεις τους για την κοσμογονία και την ανθρωποεμφάνιση, την πνευματοψυχική παράσταση μεσ’ τη μορφή, τους Νόμους που συγκρατούν την ύλη, τα αίτια και τα αποτελέσματα όλων των μορφικών παραστάσεων, τις συμμετοχές των στοιχείων μέσα στη μορφική έμβια παράσταση, τις αντιμαχίες των δυναμοενεργειών μέσα και έξω απ’ τον άνθρωπο, τις σχέσεις των βασιλείων της φύσης μεταξύ τους, την τείνουσα να επικρατήσει πάνω στις άλλες αδελφές, της δυναμοενέργειας και τέλος την σύνθεση και την λειτουργία του ανθρώπινου Νου, με τον Παγκόσμιο Νου ή την Παγκόσμια συνείδηση, τις αδυναμίες του Νου και τις θεραπείες των αδυναμιών του, τη λειτουργία και του άλλου ήμισυ του εγκεφάλου που δεν λειτουργεί στον άνθρωπο, τη γέννηση και το θάνατο κάθε μορφής στη φυσική παράσταση και χιλιάδες άλλα, που σχηματίζουν αυτή που λέμε ΓΝΩΣΗ...
Έτσι...παρουσιάστηκε ο μύθος. Μέσα του περιέχονται άπειρες αλήθειες, που κρύβονται μεσ’ τις δονήσεις της ψυχής. Για να εννοηθεί ο μύθος, πρέπει ο απομυθολογητής του να γίνει κατάλληλος δέκτης των ακτινοβολιών της ψυχής εκείνων που έφτιαξαν το μύθο. Μόνον ένας εσωτεριστής μπορεί να συγκινηθεί από τον μύθο και να ομοιοπαλμοδονηθεί μαζί του. Μόνον αυτός θα αισθανθεί τις δονήσεις που προκαλεί ο μύθος και μ’ αυτές του τις δονήσεις, θα εκφρασθεί ανάλογα για να απομυθολογηθεί μια ή πολλές περιοχές του μύθου.
Οι αληθινοί και σωστοί μύθοι παρουσιάζονται να διηγούνται ένα περίεργο γεγονός, που κάποτε κάπου έλαβε χώρα. Σ’ αυτόν που θα τον ακούσει, γεννάει ανάλογα δονήματα, που μεταβάλλονται σε αισθήματα και συναισθήματα. Ανάλογα με την αντίδραση που θα δημιουργήσει μέσα μας ο μύθος, ο κάθε μύθος, προκαλεί την αποδέσμευση των ανάλογων αποθησαυρισμένων μέσα μας δονήσεων, που αποτελούν την απομυθολόγηση του μύθου. Δίχως συγκινησιακή ανάπτυξη, ο μύθος δεν απομυθολογείται, γιατί μοιάζει μ’ εκείνον, που προσπαθεί ν’ ανάψει μια ηλεκτρική λάμπα, δίχως ηλεκτρισμό...
Ο μύθος χρειάζεται κατάλληλη απομυθολόγηση για να μιλήσει για αυτά που κρύβει μέσα του. Αλλιώς θα παραμένει ένα αρχαίο παραμύθι, που κάποτε κατασκευάστηκε για να ευχαριστήσει τους πρωτόγονους ανθρώπους...
Αλλά, ας μπούμε στην ουσία του θέματος μας, που είναι ο μύθος. Συνήθως ο κάθε μύθος κρύβει εφτά αλήθειες. Ο απομυθολογητής χρειάζεται εφτά κλειδιά. Ταυτόχρονα, ο απομυθολογητής γίνεται και αποσυμβολιστής, γιατί ο μύθος έχει δύο όψεις. Ειναι ταυτόχρονα συμβολικά αυτά που λέγει και μυθολογούμενα. Τα μυθολογούμενα είναι συμβολικά και κρύβουν σύμβολα και αλληγορισμούς. Τα σύμβολα είναι συγκεντρωμένες και συμπτυγμένες γνώσεις που πρέπει κάποιος εσωστρεφής, εσωτεριστής, Μεταφυσικός να τις εξηγεί.
Ο κάτοχος κάθε κλειδιού μπορεί ν’ ανοίξει μια μόνο πόρτα από τις εφτά του μύθου. Ανάλογα με την πνευματοψυχική του εξέλιξη θ’ ανοίξει, μια ή περισσότερες πόρτες, όπου θα ιδεί τις ανάλογες και ισάριθμες αίθουσες που ανοίγει, να κοσμούνται από τα φώτα και τις κρυμμένες αλήθειες μ’ ένα περίεργο και ολόλαμπρο φως, που σαν χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι, πως είναι
αυτόφωτο και συνταιριάζει μ’ αυτό που λένε Ανέσπερο Φως.
Είναι τμήμα ή μέρος ή περιοχή του Άκτιστου Φωτός. Κάτω απ’ τη δική του λάμψη, όλα αλλάζουν και όλα παίρνουν το πραγματικό τους σχήμα, αυτό που βλέπει ο άξιος κάτοχος του κλειδιού της κλειδαριάς κάθε κλεισμένης πόρτας απ’ τις εφτά που φαίνονται κλεισμένες.
Τώρα, τι είναι μύθος; Μύθος είναι η συμπηκνωμένη γνώση που βγαίνει απ’ τη βαθιά πηγή του Νου, αυτή που είναι πέρα απ’ τη γνωστή συνείδηση και την αποκαλούμε, αυτή την απομάκρυνση Νουπεριοχή, ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Όμως η πυκνωμένη τούτη γνώση παρέχεται με σύμβολα που σαν αναλυθούν με της συνείδησης τα όργανα καλούνται ΜΥΘΟΙ. Τα σύμβολα-μύθοι προέρχονται απ΄το αιώνιο αρχείο του ανθρώπου, που βρίσκεται ασφαλισμένο στα βάθη της περιοχής της υποσυνείδησης του.
Έτσι, ο μύθος-σύμβολο δεν αναλύεται σωστά από το λόγο (συνείδηση), γιατί πρέπει ο λόγος και η σκέψη, η κρίση και η θέληση να υπαχθούν στην υποσυνείδηση και όχι στην συνείδηση για να ερμηνευθεί ο μύθος-σύμβολο.
Αλλά για να συμβεί αυτό, είναι ανάγκη ο απομυθολογητής – αποσυμβολιστής να ανυψώνει την υποσυνείδηση του, να συγκινείται, να νιώθει με ξεχωριστό παλμό αυτά που διηγείται ο μύθος.
Πρόκειται για μια αλλοσυνειδητή κατάσταση, μια διαφοροσυνειδητή, μια αλλοπαλμοδονητική, μια νέα κατάσταση που γεννιέται ανάμεσα στη συνείδηση και υποσυνείδηση. Μια κατάσταση που παρουσιάζεται αιφνίδια σε ώρες ψυχικής ανάτασης, όπως τις αποκαλούμε και που η συνείδηση μόνον βοηθεί, αλλά υποπίπτει στην επικυριαρχία της υποσυνείδησης.
Για τούτο, πάντα λέμε ο μύθος μπορεί να αποσυμβλισθεί μόνον από τον εσωτεριστή. Μόνον από μεταφυσικό μελετητή. Μόνον αυτός μπορεί να νιώθει τις αλήθειες, που μέσα του ο κάθε μύθος κρύβει.
Αντίθετα, κανένας εξωστρεφής και ορθολογιστής δεν είναι δυνατόν να απομυθολογήσει και να αποσυμβολίσει τον μύθο. Αυτό, γιατί ο μύθος είναι σύμβολο, που βγαίνει από τη υποσυνείδηση και φύεται στα βάθη της και προέρχεται απ΄ τους παλμούς της.
Αλλά, για να κυριαρχηθεί κανείς απ΄ την υποσυνειδησή του, πρέπει από φύση του να είναι εσωστρεφής.Πρέπει να έχει αφήσει την ψυχρή λογική του, τον ορθολογισμό του, τους υπολογισμούς του, τους συμφεροντολογικούς, τη σκληρότητα του, τη κρίση του για τους άλλους, τον εγωισμό του, τη φιλοπρωτία του, τις ειρωνείες του και τις χαμηλές κολακείες του, την εκμετάλλευση και την ταπείνωση του συνανθρώπου του, την ικανοποίηση των ταπεινών του και γενικά, κάθε της εξωστρέφειας στολίδι, τότε μόνον κυριαρχείται από την υποσυνείδηση του και τότε μόνον μπορεί να ανταποκριθεί στους κραδασμούς της υποσυνείδησης του.
Μύθος είναι το ερέθισμα που δίνεται με την διήγηση του, που η ανάλογη και η κατάλληλη αντίδραση του φέρνει την απομυθολόγηση του. Δίχως αντίδραση απ΄τη διήγηση του μύθου, δεν γίνεται καμία εξήγηση του, γιατί η νόμιμη εκπρόσωπος της λογικής και ορθολογισμού συνείδηση αδυνατεί να περιγράψει όσα δεν συλλαμβάνει και δεν καταλαμβαίνει. Να το μυστήριο του μύθου. Μπορεί να τον ακούν μύριοι όσοι άνθρωποι και να μην εννοούν τι ακριβώς του λέγει, τι σημαίνει, τι κρύβει και τι αλήθειες περιέχει.
Σε ένα τέτοιο ακροατήριο απλών ανθρώπων αν βρίσκεται ένας μεταφυσικός –εσωτεριστής –εσωστρεφής – υποσυνειδιστής –ευσυγκίνητος στα ψυχικά σκιρτήματα, θ΄ αντιληφθεί με μιας, τι ακριβώς ο μύθος που λέχτηκε σημαίνει και τι περίπου περιέχει σε αλήθειες και σε κρυμμένες προαιώνιες γνώσεις.
Είναι περιττό να σας εξηγήσω, πως ένας τέτοιος εσωτεριστής, δεν είναι καθόλου ανάγκη να κατέχει την εξωτερική παιδεία, τη γνώριμη και περισπούδαστη θύραθεν παιδεία. Αυτοί που τον εννοούν αμέσως είναι παλιές ψυχές εξελιγμένες και φυσικά δεν έχουν καμία ανάγκη να νιώσουν τα μυστικά του μύθου με εξωτερικά βοηθήματα, είτε γνώσεις και υποδείξεις, εξωτερικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες ανθρώπων δήθεν πνευματικών και... λογοτεχνών....
Η σοφία ή η πραγματική γνώση είναι άλλο πράγμα και η ... λογοτεχνία ή η ωραία πλοκή του ψευτόλογου ή η λογοτεχνική παράσταση είναι άλλο ... πράγμα. Ο μύθος είναι της ψυχής παράγωγο και οι μεγάλοι μύστες έκρυψαν μες΄ την ψυχή τις υψηλές πνευματικές τους γνώσεις, που χρειάζεται ανάλογη και κατάλληλη ψυχοδόνηση για να ληφθούν οι αληθινές γνώσεις και σοφίες. Αλλιώς, είναι για κλάματα, όταν ο εξωστρεφής λογοτέχνης ασχολείται με ... αποσυμβολισμό του ... μύθου ...
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιθυμούν ν΄ αναπτυχθούν πνευματικά και να κερδίσουν την αθανασία, αλλά πιστεύουν ότι οι εξωτερικές συνθήκες, στις οποίες δεν μπορούν ν΄ αντισταθούν τους υποχρεώνουν ν΄ αναλίσκονται στην επίτευξη άχρηστων πραγμάτων αντί να χρησιμοποιούν τη δύναμη τους για να καταδυθούν στα βάθη της ψυχής τους και να αναζητήσουν το πολύτιμο μαργαριτάρι της Σοφίας. Δεν έχουν το ηθικό θάρρος να σπάσουν τα δεσμά των κοινωνικών εθίμων , των γελοίων συνηθειών και των ανόητων τρόπων συμπεριφοράς που κατά βάθος απεχθάνονται. Έτσι θυσιάζουν την αθανασία
τους στη θέα του κοινωνικού συρμού.
Αν ο μύστης μέσα από τις διάφορες ερμηνείες των αλληγοριών των μύθων αναζητά το Φως, αναζητά τον Θεό, ο Θεός δεν είναι Φως, αλλά αν αγγίσει την ουσία γίνεται Φως «και είπεν ο Θεός, γενηθήτω φως και εγένετω φως». Το φως εκδηλώνεται σαν θετικότητα.
Α) Στο νου φέρνει διαύγεια και επομένως την ικανότητα, που θα έχει θετική αξία για την παγκόσμια πρόοδο.
Β) Στην καρδία φέρνει επίγνωση. Μέσα στο φως βλέπουμε τις ανταύγειες της ανθρωπότητας, η καρδία ελκύεται επειδή το φως της δίνει κατανόηση, το θετικό του αποτέλεσμα είναι η αγάπη.
Γ) Στην θέληση φέρνει κουράγιο, αντοχή και διάρκεια, επειδή αποτυπώνεται σαν ευδαιμονία και εμψυχώνει τον ταξιδιώτη πάνω στον δρόμο, το θετικό του αποτέλεσμα είναι η αποφασιστικότητα.
Ακολουθώντας τον δρόμο του αποσυμβολισμού και αποκωδικοποίησεις των μύθων και των συμβόλων ακολουθούμε και εμείς τον δρόμο του φωτός και εμείς επίσης γινόμαστε φορείς φωτός με τον καιρό και μπορούμε να φέρουμε το φως στα πλήθη που «κάθηνται εν σκότει και σκιά θανάτου».
Η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων πνίγει την φωνή της λογικής στη δίνη της θεωρητικής διανοητικής δύναμης. Για να μην υποφέρει η ματαιοδοξία τους, αφήνουν το πνεύμα να λιμοκτονεί. Προτιμούν, αντί να σταυρωθούν και ν΄αναστηθούν σε μια ζωή αθάνατη, να δέχονται τις πληγές της αλυσίδας. Παύουν να εκτιμούν την αξία της ελευθερίας και συνηθίζοντας τις αλυσίδες τους τις αγαπούν και τις επιβάλλουν και στους άλλους.
Ο μύθος απευθύνεται σε ανθρώπους ελεύθερους, σε εκείνους που θέλουν να ξεφύγουν απ΄ αυτά τα δεσμά του εξωτερικού κόσμου που γίνονται και εσωτερικά και μας αλυσοδένουν ολόκληρους. Απευθύνεται σ΄ εκείνους που επιθυμούν να μετατρέψουν τα κατώτερα μέταλλα της ψυχής τους σε ευγενή, κατευθύνοντας τις δυνάμεις τους προς το εσωτερικό κέντρο. Σ΄ εκείνους που θελούν ν΄ αγωνιστούν, όχι για την απόκτηση υλικής δύναμης, αλλά για την πνευματική ανύψωση τους. Γιατί αυτή οδηγεί στην πραγματική Απελευθέρωση, αυτή στη κατάσταση της Σοφίας, αυτή, εν τέλει, στην ένωση με την Θεία Ζωή.
ΔΙΟΔΟΣ
Επεξεργασία, επιμέλεια αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου