Ναός του Νικητήριου Ηρακλή (Ρώμη)

Ο ναός του νικητήριου Ηρακλή ή του Ελαίου Ηρακλή (ιτ. Tempio di Ercole Vincitore, Hercules Olivarius) είναι αρχαίος ναός που βρίσκεται κτισμένος στην αρχαία Αγορά του βωός (Forum Boarium) στην Ρώμη. Είναι ο αρχαιότερος μαρμάρινος ναός της Ρώμης.

Είναι ναός περίπτερος, και σχεδόν εξ ολοκλήρου από μάρμαρο κτισμένος. Ο σηκός είναι ολοστρόγγυλου σχήματος και έχει διάμετρο 14,8 μέτρα. Περιστοιχίζεται από 19 κίονες ύψους 10 μέτρων, από τους οποίους ένας λείπει, και ίσως να χρησιμοποιήθηκε ως οικοδομικό υλικό για άλλο μεταγενέστερο κτίριο. Τα κιονόκρανα είναι κορινθιακού ρυθμού.

Κτίστηκε κατά το τέλος του 2ου αιώνος μ.χ. Πιστεύεται πως κτίστηκε από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Ερμόδωρο τον Σαλαμίνιο, ο οποίος καταγόταν από την Σαλαμίνα της Κύπρου, και ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην Ρώμη κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του 2ου αιώνα π.Χ..

Δραστηριοποιούμενος στην Ρώμη αυτή την περίοδο της έντονης "Ελληνοποίησης" , ο Ερμόδωρος ήταν ένας εκ των πρώτων Ελλήνων αρχιτεκτόνων οι οποίοι εργάστηκαν στην πόλη, συνεργαζόμενος κυρίως με Έλληνες νεο Αττικούς γλύπτες, όπως ο Διόνυσος και ο Πολυκλής, καθώς και ο Σκόπας ο Νεώτερος.

Το όνομα του ναού του Νικητήριου Ηρακλή διασώθηκε σε μια αποσπασματική επιγραφή βάσης αγάλματος που αναγράφει Hercules Olivarius. Κτήτορας του ναού ήταν ο εύπορος Ρωμαίος έμπορος Μάρκος Οκτάβιος Ερρένος (Marcus Octavius Herrenus) που ίσως διακινούσε ελαιόλαδο. Το 1132 μετατράπηκε σε εκκλησία του Πρωτομάρτυρα Στέφανου και διατηρήθηκε. Την εποχή της Αναγέννησης έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς αρχιμάστορες. Μετατράπηκε τον 17ο αιώνα σε εκκλησία της Παναγίας (Santa Maria del Sole).

Αργότερα, οι αρχαιολόγοι τον ερμήνευσαν λανθασμένα ως ναό της θεάς Eστίας - Βέστα για τους Ρωμαίους, παρθένου θεότητας της οικογένειας και της οικιακής εστίας, αντίστοιχη της Εστίας στην Ελληνική μυθολογία.

Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

Μυσταγωγία- Μυθαγωγία