Ο μύθος της Αράχνης

Ζούσε κάποτε σε μια πόλη της Ιωνίας, τον Κολοφώνα, ένας ονομαστός για την τέχνη του βαφέας, που τον έλεγαν Ίδμονα. Ο Ίδμονας είχε μια κόρη, την Αράχνη, που ήταν κι αυτή περίφημη υφάντρα. Λέγεται μάλιστα ότι την τέχνη της υφαντικής της την είχε μάθει η ίδια η θεά Αθηνά.

Η φήμη της Αράχνης όσο περνούσε ο καιρός μεγάλωνε όλο και πιο πολύ. Σιγά σιγά, η δόξα της πήρε τα μυαλά και άρχισε να καυχιέται για την τέχνη της, φθάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι ούτε ακόμα και η θεά Αθηνά δεν μπορούσε να υφάνει τόσο λεπτά και δύσκολα σχέδια έτσι όπως τα υφαίνουν τα δικά της χέρια!

Η Αθηνά το έμαθε και ενοχλημένη όπως ήταν εμφανίστηκε μια μέρα μπροστά στην Αράχνη που ύφαινε στον αργαλειό της, παίρνοντας τη μορφή μιας γριάς. Αρχικά κολάκεψε την Αράχνη για την ικανότητά της να υφαίνει όμορφα σχέδια. Η Αράχνη όμως φουσκωμένη από περηφάνια ξεστόμισε ότι ήταν η καλύτερη υφάντρα του κόσμου, ακόμα καλύτερη και από την ίδια τη θεά Αθηνά! Η Αθηνά αμέσως προειδοποίησε την Αράχνη να μην λέει τόσο μεγάλες και αλαζονικές κουβέντες. Η Αράχνη όμως δεν υποχώρησε και έτσι η Αθηνά την προκάλεσε να δοκιμάσουν επιτόπου ποια από τις δύο θα ύφαινε καλύτερα.

Η Αράχνη δέχτηκε με χαρά την πρόκληση της γριάς χωρίς να γνωρίζει φυσικά ότι είναι η θεά Αθηνά. Η Αθηνά ετοίμασε ένα σχέδιο στο οποίο φαίνονταν οι θεοί του Ολύμπου να τιμωρούν έναν άνθρωπο ο οποίος δεν τους σεβόταν και θεωρούσε τον εαυτό του καλύτερό τους. Ήθελε με αυτό το σχέδιο να συμβουλέψει την Αράχνη να δείχνει σεβασμό στην Αθηνά που την είχε μάθει να υφαίνει τόσο καλά, διαφορετικά θα την τιμωρούσε. Αφού λοιπόν η Αθηνά τελείωσε το σχέδιό της το έδειξε στην Αράχνη και ρώτησε την γνώμη της για αυτό. Η Αράχνη απάντησε ότι της άρεσε και αμέσως άρχισε να ετοιμάζει το δικό της σχέδιο.

Κάθισε στον αργαλειό της και άρχισε να υφαίνει τους θεούς του Ολύμπου με όλα τους τα ελαττώματα ,σα να ήθελε να τους ειρωνευτεί. Η Αθηνά εξοργίστηκε πολύ από την ασέβειά της Αράχνης και πήρε αμέσως την πραγματική της μορφή αποκαλώντας την Αράχνη αχάριστη και εγωίστρια που δεν έδωσε σημασία στην προειδοποίησή της. Αποφάσισε λοιπόν να την τιμωρήσει για την αχαριστία της αυτή και το χλευασμό προς τους θεούς του Ολύμπου. Αμέσως άγγιξε την Αράχνη, και αυτή από όμορφη κοπέλα που ήταν, μεταμορφώθηκε στο σιχαμερό έντομο που όλοι γνωρίζουμε.

Ένα έντομο που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υφαίνει όλη τη μέρα. Υφαίνει με υπομονή και τέχνη τον ιστό της, αλλά πότε ο άνεμος, πότε τα ζώα και πότε οι άνθρωποι της τον καταστρέφουν. 

Κι αρχίζει πάλι και πάλι να υφαίνει με την ίδια υπομονή και τέχνη…