Η τιμωρία του Τειρεσία και του Ακταίωνα

Από την εποχή του Κρόνου υπήρχε ένας νόμος ο οποίος έλεγε οτι όταν ένας θνητός άνδρας δεί μια θεά γυμνή χωρίς την θέληση της θα πρέπει να τιμωρηθεί σκληρά.

 
Αυτός ο νόμος εφαρμόστηκε 2 φορές στην περίπτωση του Τειρεσία που είδε την Αθηνά και του Ακταίωνα που είδε την Άρτεμη. Λέγεται πως η θεά Αθηνά λουζόταν σε κάποιο ποτάμι όταν αντιλήφθηκε την παρουσία του Τειρεσία ο οποίος άθελα του την είδε γυμνή. Η θεά προς στιγμή έχασε την ψυχραιμία της κι εξοργίστηκε τόσο πολύ που τον έκανε τυφλό.

 
Επειδή όμως τον λυπήθηκε προσπάθησε να επανορθώσει με τον τρόπο που θεωρούσε καλύτερο μιας και δε μπορούσε να του δώσει πίσω την όραση του. Του έδωσε την ικανότητα να μπορεί να ακούει τα πουλιά και μ' αυτόν τον τρόπο να γνωρίζει τα μελλούμενα ώστε να προειδοποιεί τους ανθρώπους. Μ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν η Αθηνά, αν και τον τύφλωσε, τον έκανε το μεγαλύτερο και πιο ξακουστό μάντη σε όλη την αρχαία Ελλάδα.

 

 
Αν όμως η Αθηνά φέρθηκε μεγαλόψυχα στον Τειρεσία νιώθοντας λύπη για την τιμωρία που του επέβαλε, δεν συνέβη το ίδιο και στην περίπτωση του άτυχου Ακταίωνα που η τιμωρία του ήταν πολύ σκληρή.

 

Ο Ακταίωνας ήταν ένα νεαρό βασιλόπουλο της Θήβας που του άρεσε το κυνήγι.
Συχνά έβγαινε με τους φίλους του ώστε να κυνηγήσουν, παίρνοντας μαζί τους τα σκυλιά τους. Μια καλοκαιρινή ημέρα που είχαν κουραστεί από το κυνήγι ο Ακταίωνας ένιωθε μια δίψα κι έξαχνε να βρεί νερό για να πιεί. Για αυτό το λόγο μόλις βρήκε μια σπηλιά στον Κιθαιρώνα άφησε τα σκυλιά του και μπήκε μέσα με την ελπίδα να βρεί κάποια πηγή.

 

 Στα νερά της πηγής αυτής όμως είχε καταφύγει η όμορφη Άρτεμη μαζί με τις φίλες της για να πάρουν το μπάνιο τους.Απολάμβαναν το νερό κι έπαιζαν χαρούμενα όταν αντίκρυσαν τον άμοιρο Ακταίωνα ο οποίος έψαχνε να βρεί νερό. Η θεά, προσβεβλημένη που την είδε κάποιος γυμνή για πρώτη φορά και μάλιστα άθελα της, τον μεταμόρφωσε σε ελάφι.

 

 

Μεταμορφωμένος λοιπόν ο Ακταίωνας βγήκε έξω από την σπηλιά κι άρχισε να τρέχει μακριά. Σύντομα όμως τον αντιλήφθησαν τα σκυλιά του κι άρχισαν να τον κυνηγούν. Όσο γρήγορα όμως κι αν έτρεχε ο Ακταίωνας για να ξεφύγει από τα ίδια του τα σκυλιά, σύντομα εκείνα τον έφτασαν και τον κατασπάραξαν.

 

Οι δύο αυτές μυθολογικές αναφορές "σημαίνουν" πολλά σε συμβολικό επίπεδο, αυτή όμως η ανάλυση,  θα γίνει αργότερα στην "Μυσταγωγία".