Η Αθηνά, ο Ποσειδώνας, και η πόλη των Αθηνών

«Η αιωνιότητα που αφορά τα ανθρώπινα, δεν είναι τόπος ή χρόνος, αλλά... τρόπος»!

Αφορμής δοθείσης του επιχρωματισμού της σύνθεσης της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, από τον φίλο μου Αίαντα Aias Zigogiannis. Στην πόλη της θεάς Αθηνάς, την Αθήνα, δεν υπάρχει σήμερα πουθενά ένα σιντριβάνι ή μία σύνθεση αγαλμάτων που να θυμίζει στους κατοίκους, αλλά και στους τουρίστες, την μυθιστορία της πόλης. Εξοβελίσαμε την Αθηνά και την Γλαύκα της τόσο από την πόλη, όσο και τα βιβλία μας, πλην των Βαυαρών (στην νεοσύστατη τότε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους), και του Βάσου Φαληρέα (πεδίον του Άρεως ) οι οποίοι κατασκεύασαν τα μόνα σύγχρονα αγάλματα της Αθηνάς στην Αθήνα που υπάρχουν έως και σήμερα …!

Κατά την αρχαιότητα η πόλη που σήμερα ονομάζεται Αθήνα, ονομαζόταν τότε Κεκροπία. Στην Κεκροπία βασίλευε ο Κέκροπας, ο οποίος από τη μέση και πάνω ήταν άνθρωπος, και από τη μέση και κάτω φίδι (χθόνιο σύμβολο, αλλά και δηλωτικό αυτοχθονίας των κατοίκων).

Τις ομορφιές της πόλης, ζήλεψαν δυο Θεοί του Ολύμπου. Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας, για αυτό και ο καθένας εξ αυτών, ήθελε αυτή η φημισμένη πόλη, να αποκτήσει το όνομα του. Κανένας από τους δύο δεν υποχωρούσε, για αυτό και ο Δίας εκνευρισμένος από τους καυγάδες τους, τους έστειλε στον Κέκροπα ώστε να βρει αυτός τη λύση. Ο Κέκροπας, που ήταν δίκαιος και συνετός, είπε:

«Δώρα στην πόλη μας οι θεοί ας χαρίσουν και οι ντόπιοι άρχοντες ας αποφασίσουν ποιο απ’ τα δώρα την πόλη μας θα ωφελήσει κι όποιος το πρόσφερε τη νίκη θα κερδίσει».

Οι δύο θεοί κατέβηκαν από τον Όλυμπο και ανέβηκαν με μεγαλοπρέπεια πάνω στο βράχο της Ακρόπολης. Από κάτω οι κάτοικοι της Κεκροπίας, αλλά και οι υπόλοιποι Θεοί από τον Όλυμπο, περίμεναν με ανυπομονησία να αντικρίσουν τα θεϊκά δώρα. Ο Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο της Ακροπόλεως με τη τρίαινά του, και αμέσως αναπήδησε από εκεί ένα άσπρο, περήφανο, πολεμικό άλογο. Ξαναχτυπάει και δεύτερη φορά και από το γκρίζο πέτρωμα του βράχου άρχισε να αναβλύζει πεντακάθαρο γάργαρο νερό.

- Αυτά είναι τα δώρα μου, είπε ο Ποσειδώνας. Νερό για την πόλη, και γερά άλογα να πολεμάτε τους εχθρούς σας...

Όταν όμως δοκίμασαν το νερό οι άρχοντες διαπίστωσαν πως ήταν αλμυρό, γιατί ήταν θαλασσινό. Η Αθηνά πλησίασε ήρεμη, περήφανη και πάνοπλη και κάρφωσε το κοντάρι της στο βράχο της Ακρόπολης. Αμέσως φύτρωσε ένα χαμηλό δέντρο με ασημοπράσινα φύλλα, και μικρούς μαύρους καρπούς.

- Αυτό είναι το δώρο μου, είπε. Όταν πεινάτε θα τρώτε αυτόν τον καρπό, αλλά και θα τον λιώνεται, ώστε να ’χετε λάδι στο φαγητό σας. Το χειμώνα θα μπορείτε να κόβετε τα κλαδιά του, ώστε να ζεσταίνεστε στη φωτιά!

Ο Κέκροπας και οι άλλοι τοπικοί άρχοντες έκριναν πως το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο, και της χάρισαν τη νίκη. Άλλαξαν μάλιστα το όνομα της πόλης τους, και από Κεκροπία την ονόμασαν Αθήνα.

Η θεά έγινε από τότε προστάτης της πόλεως, και την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο για τη φιλοσοφία, τις τέχνες και τον πολιτισμό της. Αργότερα με τα κλαδιά της ελιάς έφτιαχναν στεφάνι για τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων, και το κλαδί της ελιάς στο ράμφος ενός περιστεριού έγινε σύμβολο της ειρήνης...!

Μυσταγωγία- Μυθαγωγία