Οι ιθαγενείς Ινδιάνοι τη Πανσέληνο του Ιανουαρίου την ονομάζουν Σελήνη του Λύκου. Λέγεται έτσι γιατί στο Βόρειο Ημισφαίριο ο χειμώνας κατά την στιγμή της Πανσελήνου είναι δριμύς, το χιόνι σκεπάζει τα πάντα και οι λύκοι κάτω από το λαμπερό φως της Πανσελήνου κατεβαίνουν προς τα κατοικημένα μέρη για να αναζητήσουν τροφή...
Ινδιάνοι και οι λύκοι κάποτε ζούσαν μαζί σε αρμονία. Κυνηγούσαν μαζί και τους ένωνε το ίδιο πνεύμα. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι Ινδιάνοι θεωρούσαν το λύκο ως ένα σημαντικό ζώο. Και οι δύο ήταν κυνηγοί και η επιβίωση των οικογενειών τους εξαρτάτο από αυτό τον τρόπο εξασφάλισης πόρων.
Ο Ινδιάνοι ήξεραν καλά, πόσο πολύ έμοιαζε η ζωή τους με εκείνη των λύκων. Οι λύκοι κυνηγούν για την επιβίωση των ίδιων και γι΄αυτή των οικογενειών τους. Επίσης υπερασπίζονται την αγέλη τους ενάντια στην επίθεση από εχθρούς. Το ίδιο έκαναν και οι Ινδιάνικες φυλές.
Ο λύκος πρέπει να είναι ισχυρός για να επιβιώσει η αγέλη του και οι Ινδιάνοι θεωρούσαν ότι κανένα άλλο ζώο δεν είναι πιο ικανό να κάνει κάτι τέτοιο, εκτός από το λύκο. Οι Ινδιάνοι δεν θεωρούσαν τους λύκους ως εχθρούς ή ανταγωνιστές, ή ως κάτι κατώτερο από τους ίδιους.
Θαύμαζαν και σεβόταν την υπομονή και την επιμονή των λύκων, που είναι τα πιο αποτελεσματικά όπλα για το κυνήγι. Το να τους λέει κάποιος ότι κυνηγούν σαν το λύκο ήταν η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση και ο πιο τιμητικός έπαινος γι΄αυτούς.
Για τους Ινδιάνους οι λύκοι είχαν τρεις κύριους συμβολισμούς. Αυτόν της ισχύς, του μυστηρίου και της αντοχής, αφού ο λύκος μπορεί να ζήσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς τροφή και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Το να σκοτώσουν έναν λύκο ήταν για τους Ινδιάνους ανεπίτρεπτο γιατί πίστευαν ότι έτσι προκαλούσαν την αγέλη να εκδικηθεί για το θάνατό του και θα τιμωρούντο από αυτή, όπως θα έπαιρναν εκδίκηση και οι ίδιοι αν κάποιος σκότωνε ένα μέλος της φυλής τους.
Οι λύκοι έτρωγαν γρασίδι, όπως οι Ινδιάνοι έτρωγαν άγρια φυτά για φαρμακευτικούς λόγους. Και οι δύο ήταν αφοσιωμένοι στην οικογένεια και τόσο οι Ινδιάνοι όσο και οι λύκοι χρησιμοποιούσαν μια νοηματική γλώσσα για την επικοινωνία τους.
Γενικότερα σε όλους τους αρχαίους ο λύκος συμβολίζει τα ανώτερα ιδανικά των ελευθέρων ανθρώπων, δηλαδή την Αξιοπρέπεια, την Αφοσίωση, την Επιμονή και την Γενναιότητα, αλλά κυρίως -λόγω του ότι βλέπει άριστα την νύκτα- την Φώτιση (εξ ου και η κοινή ρίζα λυκ- στην Ελληνική για το συγκεκριμένο ζώο και το φως, λ.χ. Λύκαιον, Λυκόφως, Λυκομίδης, Λυκούργος δηλ. Λυκόεργος, φωτοδότης). Υπό αυτές λοιπόν τις συμβολιστικές, ο λύκος θεωρείται ιερό ζώο των Ελλήνων Θεών Ηλίου ("Λυκάβας" στον Όμηρο και τον Ιουλιανό) και Απόλλωνος (υπό την επίκληση "Λύκιος") και Άρεως, αλλά και των Ρωμαίων Mars και Silvanus, καθώς και του ηλιακού Θεού Bellenus των Κελτών και του ηλιακού Θεού των Αιγυπτίων Ρα.
Σύνθεση από toula.kaza, Μαγδαληνή Δούμα, Βλάσση Ρασσιά
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου