Στα άδυτα των αρχαίων Αιγυπτιακών μυστηρίων....

Σύμφωνα τους Αιγυπτίους υπήρχε κάποτε πολύ παλιά - πριν τον κατακλυσμό- , μία εποχή που οι Θεοί συνυπήρχαν στην Γη με τους ανθρώπους…Ήταν η πρώτη εποχή, η εποχή των «ΖΕΠ ΤΕΠΙ»..(αναζητήστε σχετική ανάρτηση μου στην «Μυσταγωγία)

Η Ελίζαμπεθ Χέικ, στο βιβλίο της «Μύηση» (εκδ. Πύρινος Κόσμος), περιγράφει την προετοιμασία μύησης από τον Αρχιερέα Πταχοτέπ, ο οποίος οδηγεί την υποψήφια αρμονικά βήμα βήμα,στην κατανόηση των εσχάτων μυστηρίων της Αρχαίας Αιγύπτου....

(...) «Το κάθε πλάσμα πάνω στη γη κατέχει αυτές τις δυνάμεις, αλλά μόνο στη μορφή που αντιστοιχεί στο βαθμό ανάπτυξής του. Χρησιμοποιεί μάλιστα αυτές τις δυνάμεις, αλλά δεν έχει επίγνωση αυτής της λειτουργίας. ΄Εχεις δει ποτέ σου άνθρωπο να αναρωτιέται πώς μπορεί να σηκώνει τα πόδια του ή τα χέρια του;
Η πώς μπορεί - έστω και για λίγο - να απογειώνει ολόκληρο το σώμα του από τη γη ... χοροπηδώντας; Κάθε κίνηση του σώματός σου οφείλεται σε μία διαστολή των μυών σου. Τι είναι όμως αυτό που συσπά τους μυς σου; Σκέψου για λίγο κόρη μου, τι;»

- «Η θέλησή μου, Πατέρα.»

«Σωστά. Η θέλησή σου. Αλλά αν σε ρωτήσω τι είναι η θέλησή σου, μπορείς να μου δώσεις μια απάντηση;»

- «Πατέρα, έχω συχνά παρατηρήσει τι συμβαίνει όταν θέλω κάτι. Αλλά το μόνο που έχω καταφέρει να διαπιστώσω είναι πως όταν θέλω κάτι, μπορώ να εκπέμψω προς τα έξω μία δύναμη και να δώσω σ' αυτή τη δύναμη μια κατεύθυνση. Για παράδειγμα, όπως ανέφερες μόλις, αν θέλω να σηκώσω το χέρι μου από τη χαλαρή στάση του - κρέμεται γιατί η βαρύτητα της γης το τραβά προς τα κάτω - τότε αυτή η δύναμη, που ρέει από μένα προς τα έξω, περνά από τη θέλησή μου στο χέρι μου, αναγκάζει τους μυς μου σε σύσπαση και μέσω αυτής της σύσπασης να σηκώσουν το χέρι μου.»

«Πολύ σωστά,» είπε ο Πταχοτέπ, «Επειδή η δύναμη της θέλησής σου έρευσε μέσα στο χέρι και τους μυς σου, υπερνίκησες την τεράστια δύναμη της βαρύτητας της γης, που ασκείται πάνω στο χέρι σου. Αυτό ισχύει και όταν πηδάς, για μια στιγμή φυσικά, αφού η δύναμη της θέλησής σου μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την έλξη της βαρύτητας της γης μόνο για λίγο. Μπορείς να δεις ότι ο χρόνος αναλώνει τη δύναμη της θέλησής σου που έχει μετασχηματιστεί σε φυσική δύναμη. Ο χρόνος το κάνει αυτό! Και ο χώρος; 

Χρησιμοποίησες τη δύναμή σου για να σηκώσεις το χέρι σου ή το σώμα σου, προς τα πάνω, να το απομακρύνεις από τη γη, δηλαδή να το μετακινήσεις περαιτέρω στο χώρο. ΄Ετσι, παρατηρείς ότι η δύναμή σου αναλώνεται από δύο τεράστιους παράγοντες: το χρόνο και το χώρο.

Αν μπορούσες να μεγεθύνεις τη δύναμη της θέλησης σου και να την αποθηκεύσεις μέσα στο σώμα σου, θα μπορούσες επίσης να υπερνικήσεις και την έλξη της βαρύτητας της γης για περισσότερο χρόνο και να παραμείνεις σε μεγαλύτερη απόσταση από τη γη. Θα μπορούσες να γλιστράς στον αέρα! Όμως, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό τώρα, γιατί δεν έχεις ακόμα αναπτύξει τη συνειδητότητά σου σε αυτό το θεϊκό πεδίο. 

Οι μυημένοι, οι οποίοι είναι συνειδητοί στο θεϊκό πεδίο, μπορούν να αρθούν κατευθείαν σ' αυτή την αιώνια, αστείρευτη, πηγή δύναμης, χωρίς να τη μετασχηματίσουν, και όποτε το επιθυμούν, να πλέουν στον αέρα εφόσον κατευθύνουν τη δύναμη της θέλησής τους ενάντια στην έλξη της βαρύτητας της γης.

Ο μυημένος άνθρωπος γνωρίζει όλες τις δονήσεις και κατέχει συνειδητά ανεπτυγμένα όργανα, με τα οποία κατευθύνει τις δυνάμεις αυτές. Γνωρίζεις, για παράδειγμα, τη δύναμη της σκέψης με την οποία επικοινωνούμε τηλεπαθητικά. Και αυτές τις δυνάμεις τις ελέγχουμε επίσης μέσω ενός αντίστοιχου υψηλού οργάνου του εγκεφάλου μας. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν ότι διαθέτουν τέτοια όργανα. Ο μυημένος είναι σε θέση να ακτινοβολεί την ύψιστη των δυνάμεων, τη θεϊκή, δημιουργική δύναμη.

Αυτή είναι η δύναμη και η ακτινοβολία της ζωής, της αιώνιας ύπαρξης. Ολόκληρο το σύμπαν είναι ζωντανό και συνεχίζει να υπάρχει εξαιτίας αυτής της δύναμης. Η συνειδητή χρήση αυτής της δύναμης εξαρτάται μόνο από τις ικανότητες του Θεανθρώπου, του μόνου πλάσματος που είναι, στη συνειδητότητά του, ταυτόσημο με τον Θεό και εκπέμπει αυτή τη δύναμη από τη θεϊκή συνειδητότητά του, την κοσμική παγκόσμια συνειδητότητά του. Οποιοδήποτε άλλο πλάσμα δεν μπορεί να αντέξει αυτή τη δύναμη συνειδητά.» (...).

(...) «Το μυστικό της μεγάλης μύησης θα φυλαχτεί στο ναό (Πυραμίδα) για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά, όταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι με γήινη σκέψη θα ανέλθουν στην εξουσία, στους καιρούς που θα 'ρθουν, θα φράξουμε από μέσα την πυραμίδα της μύησης με ογκόλιθους και θα απο-υλώσουμε όλα αυτά που βρίσκονται μέσα στο θάλαμο της μύησης. Το μυστικό της θεϊκής δημιουργικής ενέργειας δε θα πέσει σε αμύητα χέρια. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, όταν οι άνθρωποι θα εισβάλλουν μέσα στις πυραμίδες, δε θα βρουν τίποτα - απολύτως τίποτα - ούτε καν ανθρώπινους σκελετούς.

Υπάρχουν πολλές ψυχές στη γη σήμερα που πληρούν τις προϋποθέσεις για τη μεγάλη μύηση. Αποτελεί καθήκον μας να μυήσουμε όλους αυτούς τους υποψηφίους αν, παρά τις προειδοποιήσεις μας, επαναλάβουν τρεις φορές την επιθυμία τους να μυηθούν.

Στη μύηση ο υποψήφιος αποκτά συνείδηση σε κάθε επίπεδο της δημιουργίας. Όλα τα ασυνείδητα μέρη της ψυχής του γίνονται συνειδητά. Δεν έχει πια ούτε ‘υποσυνείδητο’ ούτε ‘υπερσυνείδητο’. Κατά τη διάρκεια της μύησης του, η συνειδητότητα του υποψηφίου γίνεται πλήρης, απόλυτη, καθολική συνειδητότητα. Ο κύκλος που άρχισε τη στιγμή που εξέπεσε από την ενότητα, όταν προσχώρησε με τη συνειδητότητά του στην ύλη - στο σώμα - κλείνει.

Ο υποψήφιος ενώνεται συνειδητά με το δικό του συμπληρωματικό μισό, το οποίο ήταν συνεχώς παρόν, προηγουμένως, σαν ένα ασυνείδητο μέρος της ψυχής του, μία αρνητική εικόνα, ένα παράξενο ον και που, λόγω της ελκτικής δύναμής του, εκδηλωνόταν σαν μεγάλη επιθυμία, ισχυρή παρόρμηση και ανησυχία στο σώμα του. Η συνειδητότητα επιστρέφει στην ενότητα και δεν υπάρχει πια συμπληρωματικό μισό, διότι το συμπληρωματικό μισό έχει γίνει κι αυτό συνειδητό. Την επανένωση αυτή την ονομάζουμε ‘μυστικό γάμο’.

Ο 'γάμος' συνεπάγεται πάντα μία ένωση του θετικού με το αρνητικό. Στη γη, ωστόσο, ο ‘γάμος’ σημαίνει τη μάταιη προσπάθεια να επιτευχθεί η ενότητα με ένα άλλο ον, στο σώμα. Η μυστική, όμως, ένωση του πνεύματος συντελείται στη συνειδητότητα και φέρνει την τέλεια, αιώνια ολοκλήρωση και πληρότητα. Διότι η ένωση κάποιου με το συμπληρωματικό του μισό σημαίνει ένωση με το Θεό. Ο κύκλος κλείνει και πάλι!..

(...) Όλα αυτά τα γεγονότα, που βιώνω σαν ‘πραγματικότητα’ στη ζωή μου στο υλικό, γήινο πεδίο, είναι πράγματα που έζησα αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τη μύησή μου, στην πυραμίδα. Εκείνο τον καιρό, όλα αυτά τα γεγονότα κείτονταν στα βάθη της ψυχής μου ως ασυνείδητο, λανθάνουσες δυνάμεις, καθαρή αιτία ακόμα. Αυτό είναι έτσι και όχι αλλιώς, διότι, ο,τιδήποτε συμβαίνει εδώ στη γη είναι η υλοποίηση μιας πλήρους, ολοκληρωμένης αιτίας που περιμένει να υλοποιηθεί στο πνευματικό πεδίο. Όταν κάποιος κατορθώσει να φτάσει συνειδητά στα βάθη του εαυτού, όπου αυτές οι ενέργειες περιμένουν την πραγματοποίησή τους, μόνο τότε βιώνει την αιτία ταυτόχρονα με το αποτέλεσμα - το μέλλον - σαν ένα ολοκληρωμένο και τέλειο παρόν!

Και το παρόν, η ζωή μας, όλα όσα μας συμβαίνουν δεν είναι παρά μία ευκαιρία να συναντηθούμε με τις ασκήσεις, τις δοκιμασίες και τις προκλήσεις της μύησης.

Μια ευκαιρία να απαλύνουμε τις εντάσεις και να ανακουφίσουμε τις πιέσεις, που έχουμε συσσωρεύσει μέσα μας επί ολόκληρους αιώνες, με τις σκέψεις μας, τα λόγια και τις πράξεις μας ... τις εντάσεις και τις πιέσεις, που είναι η αιτία της μοίρας μας, του μέλλοντός μας. Στο βαθμό που είμαστε ικανοί να συνειδητοποιούμε αυτές τις εντάσεις και να τις ξεπερνάμε, ελευθερώνουμε την ανθρώπινη συνειδητότητά μας, που είναι καθηλωμένη από τις ενέργειες αυτές και περιορισμένη, ούσα καθηλωμένη και ταυτίζουμε τη συνειδητότητά μας με τον αληθινό θεϊκό εαυτό που ελλοχεύει πίσω από κάθε προσωπικό συναίσθημα του εγώ ... ταυτίζουμε τους εαυτούς μας με το Θεό ... και αυτό είναι η ......ΜΥΗΣΗ!»

 Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

Μυσταγωγία- Μυθαγωγία