"...Παρά τη συνήθη, λανθασμένη αντίληψη της σύγχρονης εποχής, η
μυθολογία και τα παραμύθια, στην αρχική τους μορφή, δεν έχουν ως αποδέκτη τα
παιδιά: η μυθολογία ήταν θρησκευτική λατρεία, που μέσα από τους θεούς και την
αλληλεπίδρασή τους με τους θνητούς, σκιαγραφούσαν κι εξηγούσαν τη λειτουργία
του κόσμου – ενός κόσμου συχνά απρόσμενου, δυσερμήνευτου και βίαιου. Τα
παραμύθια, από την άλλη, ήταν η ψυχαγωγία των ενηλίκων και στις σωστές καμπές
της ζωής, οι διδαχές για την επιβίωση στον ίδιο αυτό τεράστιο κι επίφοβο κόσμο.
Σήμερα ο κόσμος φαντάζει κατανοητός, και τόσο μικρός που
χωράει ολάκερος στην οθόνη ενός υπολογιστή, ενός tablet ή ενός κινητού. Αυτή
όμως δεν μπορεί να είναι παρά μια ψευδαίσθηση, που καλλιεργείται μέσα στις
προσωπικές μας φυσαλίδες∙ διότι όλα όσα αφορούν τον άνθρωπο έχουν μείνει
απαράλλαχτα, όλα όσα τον φοβίζουν και του δίνουν ελπίδα έχουν αλλάξει μονάχα
όψη κι όνομα – και καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται, αρχίζουμε να νιώθουμε την
ίδια γύμνια με τους απροστάτευτους προγόνους μας, πριν τους δώσει ο Προμηθέας
τη φωτιά.
Στα σχολικά μας χρόνια διδασκόμαστε μια
"εξευγενισμένη", νερωμένη μυθολογία, που παραλείπει σημαντικά
γεγονότα από τα έπη, που παραλείπει μύθους οι οποίοι φωτίζουν τόσο τη
ανθρώπινη, όσο και υπερβατική φύση των θεών και των ηρώων. Η αρχαία ελληνική
γραμματεία μετατρέπεται συνήθως σε ένα αχώνευτο συνοθύλευμα από κανόνες προς
απομνημόνευση, απογυμνωμένη από την ουσία της...."
Ανδρέας Μιχαηλίδης, απόσπασμα από συνέντευξη του στο lifo.gr
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου